----- Γύρισε προς το μέρος μου, λέγοντας:

----- Τώρα που πλέον το Επίπεδο Συνηδειτότητας στο οποίο βρίσκεσαι έχει φθάσει σε "ικανοποιητικό επιθυμητό επίπεδο"... η "επικοινωνία" μας είναι σχεδόν ..."κανονική" ! Δεν χρειάζονται "οθόνες" ούτε "γραπτά κείμενα" πλέον για να διαπιστώνεις, ... να καταλαβαίνεις... να ερευνάς ο ίδιος, να συνηδειτοποιείς, να διέρχεσαι στα επίπεδα τα επιτρεπτά, όπως και στις αναβάσεις, καταβάσεις, των πεδίων και γενικά να τροφοδοτείσαι με Γνώση και να μαθαίνεις !...

Τα λόγια Του Ουριήλ με γέμιζαν με μια πρωτόγνωρη και περίεργη ψυχική κορύφωση που κατέληγε σε ένα συναίσθημα "ευδαιμονίας" -αν είναι η κατάλληλη λέξη - με "γέμιζε" με μεγάλη χαρά και δύναμη και "λείαινε " όλες τις γωνίες μου ....

----- Γνωρίζω ότι έχεις πολλές ερωτήσεις και απορίες.... Έμαθες όμως μόνος σου και ξέρεις πλέον τις απαντήσεις από τις περισσότερες !.... Γιατί εσύ ο ίδιος "διέβεις", "έζησες" και "επιβίωσες" από την τέλεια παγίδα του - όπως πιστεύει ο αυτόκλητος θεός - παγίδα που έχει στήσει στον αιχμάλωτο του και υπόδουλο άνθρωπο, για να τον επαναφέρει μετά θάνατο και πάλι στη "δημιουργία" του... και εκ νέου στα δεσμά του Θανάτου, της καταστροφής, του απέραντου σφαγείου και του χάους... με την πραγμάτωση της μετενσάρκωσης και με σκοπό να τον "εκμεταλλευτεί" για δικό του όφελος εκ νέου και Διηνεκώς !....

.... Την επόμενη στιγμή... με τα "απρόσμενα άλματα" του Ουριήλ στον χρόνο που κόβουν την ανάσα.... βρεθήκαμε να καθόμαστε σε έναν πανέμορφο φωτεινό κήπο με θαυμάσιους συνδυασμούς χρωμάτων, ήχων και αρωμάτων - λουλουδιών, πανύψηλων καταπράσινων δέντρων με πλατιά φύλλα, γλυκούς-μελωδικούς ήχους από παραδείσια πτηνά και ένα υπέροχο, διπλό μαρμάρινο σιντριβάνι με δώδεκα αναβλύζοντες ψηλούς πίδακες !
Μα το κυριότερο αυτή τη στιγμή ήταν, ότι χωρίς να έχω ρωτήσει τον Ουριήλ τίποτα ακόμα, να έχει ήδη αρχίσει να μου εξηγεί... με την σειρά που θα τον ρώταγα... μία προς μία τις απορίες που με είχαν κυριεύσει !.....

Η φωνή όμως του Αρχάγγελου συνέχιζε με τέτοια ένταση και παλμό που ταξίδευε σαν απόκοσμος αντίλαλος στις φυλλωσιές, και αντηχούσε με ένα πρωτόγνωρο βουητό, τόσο περίεργα και μελωδικά, που λες πως το τοπίο, όπως και κάθε πλάσμα που ζούσε σ' αυτό, είχε καθηλωθεί και αποτυπωθεί σε έναν εξωπραγματικό/απόκοσμο πολύχρωμο και εκθαμβωτικό καμβά χρωμάτων, εικόνας και ήχου ! - αν θα μπορούσα να δώσω μια προσεγγίζουσα κάπως περιγραφή του χώρου, του χρόνου και του συμβάντος !....... -. Ενώ ο Ουριήλ συνέχιζε με την ίδια ένταση....

◆ Στη μέση του φυλλομετρήματος

◆ Η μεγάλη πανήγυρις του Αυγούστου. Ανάμεσα στην επιμανή διάθεση του βοριά και τον ψίθυρο των ήχων όταν ανεβαίνει   περιπλεγμένος με την προσευχή των λυγμών στην ανηφόρα της τελευταίας συλλαβής.

◆ Προαναφώνημα εορταστικού περιεχομένου, ενώ στις υπόλοιπες σελίδες χοροπηδούν τα γράμματα διαμαρτυρόμενα.

◆ Κατά τα άλλα, στην πολιτική καθημερινότητα η λεπτομέρεια ξεκαρδίζεται.

◆ Και εκτός του τόπου και του χρόνου τα φωνήεντα των συγκεντρωμένων. Και τρεις και το πετούμενο, το αναφερόμενο στις παροιμίες δια τους χαρακτηρισμούς της μοναχικότητας των γραφικών σπασμών της επαλαμβανόμενης ηλιθιότητας, στη μονοτονία του κενού λόγου.

◆ Όταν απ’ τα αρκτικόλεξα απουσιάζουν τα σημεία
◆ Το συνονθύλευμα ευνοεί την ασυναρτησία της επικρατούσας συλλογιστικής, ενώ στα κεφαλαία, τα μικρά νοήματα διορίζουν τους συμβολισμούς της οφθαλμοπλανίας
◆ Στα μεγάλα τα γράμματα με τα πομπώδη επίθετα των υποκειμένων να  αντιστρέφουν τις ιδιότητες, οι χαρακτηρισμοί, διορισμένα σχήματα λόγου, φτιάχνουν στα γκρίζα αφηγήματα τους τίτλους του αναμενόμενου επιμυθίου
◆ Τα τέρατα προστάζουν στις εγκλίσεις τη σκοτεινή πλευρά των λαλημάτων, ενώ στους προαύλιους χώρους καλοντυμένοι και βαμμένοι συναθροίστηκαν οι πλαγιασμένοι για να βρουν στο μισοσκόταδο τις θαμμένες λεπτομέρειες της μοναξιάς τους
◆ Και χαμόγελα επαναστατικής προελεύσεως και θούριοι μιας άλλης εποχής, τραβηγμένες εικόνες της ψευδαισθήσεως στα διαστήματα των αναμνήσεων, ενώ η εναγώνιος προσπάθεια της κατασκευής των συμβόλων προσκρούει στην πληκτροφόρο εκδήλωση των συναισθημάτων

◆ Των τεσσαράκοντα ημερών η ακολουθία στολίζει την παράδοση των ημερολογιακών αναμνήσεων. Ο Μάρτιος, λέξημα παροιμιώδες της εκφράσεως, επισυνάπτει στα δευτερολογήματα του χρόνου την καταλυτική παρουσία του. Ενώ το επίθετο της μεγαλοπρέπειας χαρακτηρίζει τη σημαντικότητα της επαναλήψεως και δίνει στο διάστημα την κατανυκτική τελετουργία μίας νοσταλγικής αναστάσεως.
◆ Η καθημερινότητα θλιβερή, πλησίασε τη συνήθεια και οι περιπατητές με αλλοιωμένα χαρακτηριστικά περιορίζονται στα καθιερωμένα. Η σκέψη αρνείται το λεπτολόγημα και οι μορφασμοί, εγκατεστημένα σχήματα, αρκούνται στα ίδια ερμηνεύματα μίας εξαναγκαστικής εκδήλωσης της ομοιοτυπίας.
◆ Κατάρρευση των ιδεών και τα αποτελέσματα, εφιαλτικά ιχνογραφήματα, ανακοινωθέντα μελαγχολικά, ξεδιπλώνουν θρασύτατα την παλαιότροπη νοοτροπία αλλοτινών εποχών.
◆ Στη χώρα τη νησιώτικη το πρόσταγμα εκφωνείται, στην αγανάκτηση το αιφνίδιο πρωτοστάτησε, ενώ στις φωνές τα όμοια αποσαφηνίζουν πλήρως την ανυπαρξία.
◆ Στα επιχειρήματα, έμπροσθεν του κρημνού και όπισθεν του ρέματος, η κατάσταση θα δρομολογηθεί συμφώνως προς τας υποδείξεις και η ρητορική, ξεπατικωμένη γελοιότητα, θα αναρτήσει στα υποκοριστικά του μάνδαλου την κατευθυνόμενη ανάγκη προς την εξαθλίωση.

◆ Σύμπτωσις κινήσεως στην ακολουθία των υψωμένων χεριών της πρόσκαιρης παραδόσεως, ομίχλη στις αφηγήσεις της αμφισβητήσεως και τα λευκά βλέμματα συναντούν στον ενικό, τον αριθμό της επιβεβαίωσης.
◆ Συγκεκριμένο το σύνθεμα του προαναφωνήματος διασκορπίζει την απογοήτευση στον μηχανισμό της αναγνώσεως και στα υγρά σύμφωνα η γλώσσα συγκεκαλυμμένη περιφέρεται αφήνοντας τον μορφασμό της αποπλανήσεως σφραγίδα στην επιθυμία της στιγμής.
◆ Κυκλοθυμία της ανυπαρξίας και ο λόγος μελίρρυτος παρενοχλεί την αληθοσύνη ενώ το συναίσθημα περιπλέκεται στους διαδρόμους της αναλύσεως ξεσκισμένο από τα δεδομένα της απαγγελίας.
◆ Κατασκευασμένη η πραγματικότητα προκαλεί τη νοημοσύνη ενώ οι συγκεντρωμένοι παραληρούν εκπέμποντας ύφος βαρυπρεπές, ανθολογημένο με τις απαραίτητες παραπομπές του δικαιολογήματος.