Εποχή των ισχνών συνθέσεων

♦ Διήγηση αμηχανίας στους αλόγιστους κήπους.

♦ Εθνικό παραλήρημα προκαλεί περικειμένως τη μεγαλοπρέπεια του μειδιάματος συνοδευόμενης με ολίγην από την εκδήλωση ενός φθηνού φτωχικού πολιτικού παραμιλητού.

♦ Χρόνοι ρητορικοί, των εξωστών παρανοήματα και άνθρωποι φαιόμορφοι, φωνών κρυμμένων αποτελέσματα, καταλήξεων γραμμένων, αιώ­νων συνεχόμενων προλογίσματα, της εξουσίας τερτίπια απροσχημάτιστα, χορωδίες ολίγιστες, της ανικανότητας αναπτύγματα, πολυβολούν την εναπομείνασα συλλογιστική της νοητικής λει­τουργίας.

♦ Κι απομένει ο μορφασμός σχήμα απόμακρο, μονοκοντυλιά τεθλασμένη, τρεμάμενο αίνιγμα, αναπάντητο ερώτημα, αιτιολογίας διαπόρημα.

♦ Σχιζοφρένεια παρατημένη και το αήττητο της ευήθειας επί καθέδρας φαντάζει πλουμιστό αστειολόγημα ασυνάρτητης φρασεολογίας.

♦ Παιχνίδι με τις λέξεις και το κατευθυνόμενο ανακοινωθέν εικονικής πολιτικής επιστέγασμα πανικοδρομεί την ξεχαρβαλωμένη σάρκα. Απεκ­δύεται η καταντημένη επιφάνεια της ανυπαρξίας και παρουσιάζεται το ολοστρόγγυλο μεγαλείο του μηδενός. Έκθαμβη η σκέψη συλλογάται με ποιον τρόπο συγκεντρώθηκε ολόκληρη ετούτη η αβελτερία βιαστική κι αναμαλλιασμένη γύρω απ’ το κέδρινο τραπέζι των αποφάσεων. Κινήσεις εφηβικές να κυλούν οι λεπτοδείκτες να κερδίσουμε τις εντυπώσεις της πενιχρής επιχει­ρηματολογίας.

♦ Και μεταφέρεται η πολιτική στην αδειανή κου­ζίνα, ενώ η θεατρική απαγγελία φανερώνει την αποποίηση των ευθυνών των υπερώων.

♦ Αιφνίδια προσφώνηση του απονενοημένου, ενώ οι εφιάλτες στη γωνιά αποκαλύπτονται τρισάθλιοι απόγονοι δυτικού λίκνου και ανατρο­φής.

♦ Και πέραν της γρήγορης αναπνοής των δεδο­μένων συνωμοτικός ψίθυρος κατακάθεται στο αντικρινό στασίδι. Ερωτήματα εκ των γραμμών προερχόμενα, δεν επιτρέπουν στον νου να κατα­λογίσει τη μονομέρεια της επίκλησης.

♦ Θάμβος.

♦ Βαρκούλες αρμενίζουν και ψηλόλιγνα εκφωνήματα μονοπωλούν τις αναρτήσεις. Χαμηλά τα στέγαστρα και ολοφάνερος ο εκνευρισμός ένθεν κακέθεν.

♦ Μικρομέγαλη αποστήθιση των ημερήσιων μαθημάτων και ξενόγλωσση η ιχνογραφία τραυ­ματίζει το αυτονόητον. Το παράλογο προβλη­ματίζει τον μύθο και μανιωδώς οι αναγνώστες αναζητούν την εισαγωγή της πρότασης. Ενώ οι σύνδεσμοι δραπέτευσαν αγνοώντας το συμπλήρωμα του νοήματος.

♦ Η τροπή των πραγμάτων ταυτίζεται με την εκτροπή και πρωταγωνιστές αναζητούν τους χα­μένους ρόλους. Επικράτεια χαμένη στον έναστρο ουρανό, παραδομένη στο προσδιορισμένο των καιρών, συγκεχυμένη, παρασυρμένη και μονάχη, περιορίζεται στα στενά ψάχνοντας στις αναμνή­σεις το μεγαλείο της.

♦ Εποχή των ισχνών συνθέσεων.

♦ Θέσεις, επιθέσεις, αντιθέσεις. Φωναχτά δι­λήμματα απείρου κάλλους. Νομιμοποίηση της συνενοχής, δήλωση συμμετοχής με κεφαλαία γράμματα. Μονολεκτικές οι απαντήσεις της επι­λογής, ενώ οι ερωτήσεις προσδιορίζουν την απά­ντηση. Τεχνάσματα αηδιαστικά πάνω στο αποτύ­πωμα των παρείσακτων βημάτων.

♦ Η ώρα περνά και χάνεται μέσα στον κύκλο της. Ο θυμός ξέφυγε από τη δισύλλαβη διάτα­ξη και επεκτείνεται. Η γελοιότητα πήρε τις δια­στάσεις του ορισμού της και θεσμοθετήθηκε. Οι έρωτες καταλάγιασαν ανήμποροι να αρθρώσουν την προστακτική των παθών.

♦ Οι δρόμοι γεμάτοι από τις φωνές των κατα­σκευασμένων θεατών.

♦ Ενώ οι πρωτολόγοι με τις παρδαλές φορεσιές επιδεικνύουν τη σοβαροφάνεια του κακογραμ­μένου σεναρίου πίσω απ’ τη μισόκλειστη αυλαία της ιστορίας.

Μυογράφημα

Καυσόξυλα. Χρησιμοποιημένα, μαυρισμένα απ’ την παλιά φωτιά που ’γλυφε στη φλούδα. Αλλοιωμένα απ’ την πολυκαιρία, αραχνιασμένα. Σκόνη, ξερόχορτα ανάμεσα στις στοίβες, κουρασμένα αποκαΐδια βουβά ρήματα της επανάληψης.

Τίποτα αφημένο στο πλάι. Μοναχά ένας αέρας να σηκώνει το σύννεφο απ’ τη γη, να κάνει τα σχήματα του χρόνου, να χάνεται μετά ανάμεσα στις ταράτσες, στα απλωμένα σεντόνια, στα ξόανα τα σιδερένια που μαζεύουν τις αναπνοές στρογγυλοκαθισμένες τα βράδια, στα αναπαυτικά καθίσματα.

Εικόνες μουχλιασμένες, χαραγμένες στη σιγουριά της κοινοτοπίας, φροντίδα της καθημερινότητας, συναδελφικότητα των εκπτώσεων της ζωής, αθλιότητα βγαλμένη από τις καμινάδες. Μουντζούρες πάνω στα γράμματα, ακατανόητα στιγμιότυπα μονοχρωμίας.

Μαζεμένοι τριγύρω.

Χλομά πρόσωπα, άδειες κόγχες, λευκά δάχτυλα. Επιτραπέζιοι σχεδιασμοί, συντεταγμένοι κανόνες, αιφνιδιασμοί ξεσηκωμένοι απ’ τα διπλανά τετράδια, πολυλογία της ηλιθιότητας, να αποσυντονιστεί ο χρόνος, να ξεχαστεί το κορμί στα πλαϊνά των λέξεων, να αφεθούν τα βλέφαρα στον πανικό της ασυναρτησίας.

Στη λεκάνη αφημένα τα νοτισμένα παλιόρουχα. Ένα σιδερένιο κουτάκι. Ξύλινα μανταλάκια. Στο συρματόσχοινο, στην καμπύλη από τοίχο σε τοίχο. Να μπήζεται στη σάρκα, να κρεμιούνται τα σχήματα με τα χέρια καθηλωμένα.

Παραμορφώσεις των κειμένων, νοηματική επεξεργασία με την απαραίτητη επιτηδευμένη αταξία.

Και γελά η πλάση χαμηλώνοντας τα σύννεφα στα μικρά δωμάτια που ο νους χαζεύει στο από πίσω των λέξεων.

Ενώ συνεχίζεται η παράδοση του επιμυθίου.

Πολυάκανθος

Δημοκοπία της οξείας στην προπαραλήγουσα των ουσιαστικών.

Στα μισάνοιχτα χείλια της πέτρας ξελογιάστηκε το χώμα

Αφέθηκε η βροχή και έφτιαξε τις λόγχες Θάμνος ακιδωτός, παραβατικότητα λόγου, φυλακτό του βράχου

Αντίθεση στο συρματόπλεγμα Περιφραγμένη συνοικία, στεγνή αναπνοή

Κρυμμένη στο περιθώριο

Άνεμος πολύγλωσσος στα μικρά γράμματα του σημειώματος

Αριστούργημα της σύνοψης

Αποκαλυπτήρια των στιγμών

Στην αφαίρεση της εικόνας

Γιώργος ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.