Παράσταση

Σκέψεις για μια ιδεατή παράσταση.

Παράσταση

Όταν η ζωή αποφασίσει να δημιουργήσει μια παράσταση, τότε το «σκηνοθετικό» φόντο (προοπτική), καθορίζει περισσότερο από τη λογική τις πράξεις μας, τις σκέψεις μας αλλά και την ερωτική μας συμπεριφορά.

Κινείται αθόρυβα και πάντα στο παρασκήνιο αλλά έχει τεράστια δύναμη, με τη ψεύτικη διακριτικότητά του. Tο φόντο για να αναδειχτεί απαιτεί αληθινή συναισθηματικά σκηνή, και η σκηνή για ν’ ανταποκριθεί, αναζητά συγκεκριμένο φόντο. Μόνο όταν αυτά τα δυο συνομιλήσουν και ταιριάξουν τα πλάνα είναι απολαυστικά.

Διαφορετικά προκύπτει σύγκρουση, αντιπαλότητα και δυσαρέσκεια. Αν η ωριμότητα καταφέρει να φτιάξει δυνατό και ικανό χαρακτήρα, μπορεί να δημιουργήσει το δικό της φόντο, και μέσα σ’ αυτό να εντάξει τις δικές της σκηνές. Σκηνοθέτης μπορεί να είναι οποιοσδήποτε. Το αν είναι καλός ή κακός, εξαρτάται από την ικανότητά του να παράγει ειρηνικές και δικαιωμένες σχέσεις, μεταξύ του φόντου και της σκηνής.

Αυτός που θα πρωταγωνιστήσει στην παράσταση, θα πρέπει να κοπιάσει πολύ, για να καταφέρει να εμπιστευτεί κάποιον που θα φροντίσει για το φόντο, ή εκείνον που θα του διδάξει με ποιο τρόπο θα συμμετέχει στη κάθε σκηνή.

Εκεί που δημιουργούνται δύσκολες σχέσεις, είναι όταν μεταξύ του φόντου και του πλάνου παρεμβαίνει κάτι ξένο και αταίριαστο. Η παρέμβαση αυτή διαταράσσει πολύ τη σχέση, καθορίζοντας ακόμα και την εξέλιξή της. Αν δηλαδή η ματιά του σκηνοθέτη έχει εστιαστεί σ’ ένα όμορφο τοπίο και κατεβαίνοντας συναντήσει ένα συρματόπλεγμα, το τοπίο γίνεται από πραγματικότητα όραμα, και το συρματόπλεγμα η πραγματικότητα. Το πλήθος αυτών των παρεμβολών καθορίζει το βαθμό απόλαυσης της ζωής. Συναρπαστική και διαρκής η προσπάθεια της σκηνής, να υπερβεί το κάθε συρματόπλεγμα, έχοντας τη διάθεση ανάτασης, για να εστιαστεί στο φόντο, που τόσο πολύ θέλει ν’ ανήκει.

Μόνο αν αυτά τηρηθούν με διαρκή φροντίδα, οι θεατές παρακολουθώντας, θα κάνουν αυτό που πρέπει.