στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Έβαλε τα καλά της και στρογγυλοκάθισε. Χρυσάφια και πετράδια σ’ όλα τα χρώματα.
Στην προκυμαία, στην ψάθινη καρέκλα, ξεχείλιζε η αισθαντικότητα αφήνοντας στις παραπομπές τα μυστικά της αναποδογυρισμένης παλάμης. Ένα καπέλο λευκό με λαστιχάκι στον λαιμό για τις ορέξεις του βοριά και βραχιόλια στους βραχίονες κρουστά των κινήσεων στο φευγιό των διαθέσεων.
Στα γέλια τα σχόλια ανακατεμένα και τα κοιτάγματα στην ενοχή της αδιακρισίας αντιπάλευαν στο λιοπύρι με κάποιες σταγόνες ιδρώτα που φανερώθηκαν ξαφνικά στα σκαμμένα πρόσωπα.
Κι η διάθεση να παίρνει τις διαστάσεις του μεσοκαλόκαιρου και στις ευχές στον θόρυβο των ποτηριών η ευτυχία του απρόσμενου μάζεψε στο καταμεσήμερο το γέλιο το γάργαρο.
Γιώργη, βάλε στην κυρά ένα στην υγειά της, να φεύγει η προσταγή μες στην κατάφαση και εκείνη η ντροπή στο μικρό στρίψιμο της κεφαλής να ζωγραφίζει το αποκορύφωμα του μεγαλείου.
Στο ανασήκωμα των χεριών, στα μικρά τετράδια των στιγμών, ασπρόμαυρα τα καθημερινά, γράφουν ασταμάτητα.
Σησαμούς
Στο φύλλο
Παιχνιδίζοντας με το ανήδυστο
Στη χρωματική εμμετρία
Αντί πινακίου
Να φεύγει στο πλατάγισμα
Ο μορφασμός με το μονοσύλλαβο
Του συμφώνου της ηδονής
Στα ομόρριζα του μεγίστου
Του ρήματος
Ήδομαι
Στο εγώ
Στο εσύ
Χωρίς άλλο πρόσωπο
Ούτε αριθμό
Μόνο με την αναπνοή
Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ,
τεύχος 1771 στις 1 Αυγούστου 2013
Γεώργιος Μ. Θεοδοσίου