1,000,000. Μερος 12. το ρολοϊ

Μαρσαρε το παπι 2-3 φορες . Αν θυμαστε, ο Κερστα εχει ένα παπι του 1965 κ οποτε μαρσαρει σημαινει ότι κατι δεν παει καλα με τον Κερστα. Αυτη την φορα ηταν όλα καλα, μονο που το παπι εκανε κατι διακοπες. Ετσι ανοιξε το γκαζι 2-3 φορες δυνατα για να ξεμπουκωσει. Ξεμπουκωσε κ ανοιξε πανια για το συνεδριο των συγγραφεων. Ειχαν συνελευση για εκλογη νεου προεδριου. Ο παλιος προεδρος επεσε σε δυσμενια κ ο νεος υποψηφιος προεδρος φοραγε ένα φωτοστεφανο αγιου κ το διαφημιζε για να παρει ψηφους.Εγιναν εκλογες κ τελικα βγηκε το αουτσαιτερ. Όμως αποδειχτηκε ότι δεν τον ηξερε κανενας. Πως κ βγηκε; Κανεις δεν ξερει. Κ το πιο αστειο ηταν ότι δεν ανηκε στην καστα των συγγραφεων. Ηταν οικοδομος τουΠΑΜΕ, ενός δηλαδη επαναστατικου σωματειου κ εκανε λαθος κ μπηκε στην αιθουσα των συγγραφεων, αντι για την αιθουσα των οικοδομων. Εβαλε υποψηφιοτητα κ βγηκε σχεδον παμψηφει. Ειχε μουσι κ φοραγε γυαλια τετραγωνα, κ εμοιαζε του Αντων Τσεχωφ. Ψηφιστηκε μαζικα. Όταν ανεβηκε στο βημα για το καθιερωμενο διαγγελμα, προσφωνησε τους παρευρισκομενους: Αγαπητοι φιλοι οικοδομοι, μαζι για την νικη.

· Ένα παιδί  μόλις σχόλασε από το απογευματινό του μάθημα. Στο

δρόμο του για το σπίτι, αργοπορεί εσκεμμένα, με αποτέλεσμα να

περιφέρεται χαμένος στα διάφορα στενά της πόλης. Η

συνάντηση του με μια αλλόκοτη παρουσία ίσως αποβεί μοιραία.

· Ο τίτλος "Μέσα από μια στράτα απόκοσμη και απόσκια" είναι εμπνευσμένος  από την πρώτη στροφή του ποιήματος "Dreamlands" του E. A. Poe σε μετάφραση του  Νίκου Προεστόπουλου.

Όσοι ασχολούνται καθημερινά με τις ποικίλες εκδηλώσεις της γραφής και την ανάπτυξη των μορφών αυτής διακρίνουν ως κυριότερους παράγοντες στην αξιολόγηση των κειμένων τους την αισθητική αρτιότητα και τον συμβολισμό, ο οποίος μπορεί να συνυπάρχει στην έκφραση του λόγου σε δεύτερο επίπεδο αφήγησης.

Ο υποψιασμένος αναγνώστης αντικρίζει με μια διαφορετική ματιά τα έργα, προϊόντα της φαντασίας του στοχαστικού νου και της ανταπόκρισης των ατομικών συναισθημάτων του συγγραφέα σε μια ιδιαίτερη και ξεχωριστή ατομική πραγματικότητα.

Μια καινούργια πόρτα ανοίγει
Καθισμένη στην βαλίτσα την γεμάτη από όνειρα η ζωντανή μελαγχολία στα
μάτια παρακολούθησε το τραίνο που δεν πρόλαβε. Σε ένα έρημο σταθμό που
πριν λίγο είχε πάρει το μοναδικό όνειρο της καρδιάς ν,αναρωτιεται
γιατί δεν την περίμενε μα να επιμένει .
Κι απόμεινε αμίλητο κι αδάκρυτο το χθες να περιμένει το επόμενο
τραίνο να συνεχίσει να κυνηγάει το τετράχρονο όνειρό της Να το
περιπλέξει μαζί με τ'άλλα που φύλαγε η βαλίτσα .Αν όχι για τίποτε άλλο
να πάρει πίσω την καρδιά της που πήγε μαζί του
Να διαβάσει εκείνα τα μάτια του γρίφου να διακρίνει αν το όνειρό της
ήταν και το δικό του.

για το μυστικό υπόβαθρο του πόνου