στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Κάθε φορά που τυχαίνει ή το επιδιώκω να παρακολουθώ δελτία ειδήσεων (οι υποκριτικές διαφυγές του τύπου ‘εγώ τηλεόραση δεν βλέπω, ειδήσεις δεν βλέπω’ ας λείπουν), ανατρέχω, θέλω δεν θέλω, σε ένα παλιό σημειωματάριό μου, από την εποχή της θητείας μου στο Ναυτικό κιόλας… πολλές φορές τα βράδια καθόμουν κι έγραφα σε ένα ταπεινό τετραδιάκι και μετά τα πιο σημαντικά, τα ‘περνούσα’ στον υπολογιστή.
Ήταν οι… βαθυστόχαστες σκέψεις μου εκείνης της πολύ ζόρικης όσο και γεμάτης όμορφων εμπειριών περιόδου. Μια σκέψη λοιπόν ήταν κι αυτή:
Είναι πρόστυχο να μην ξυπνούν όλοι κάτω από τον ίδιο ήλιο… δεν είναι απλά άδικο… είναι πρόστυχο και χυδαίο… και το ανεχόμαστε…
Νομίζω πως δεν με είχε πλημμυρίσει ποτέ το νοσηρό συναίσθημα ‘να αλλάξω τον κόσμο’ λες και το εγώ μου ξέρει το τι και πως και απλά του έλειψε η ευκαιρία να το αποδείξω! Απλά νομίζω ότι η σύγχυση των εννοιών πάντοτε δημιουργούσε και σύγχυση ερμηνειών. Γιατί, για την αδικία που υπάρχει γύρω μας είναι πολύ συγκεκριμένα πράγματα που μπορεί να κάνει κανείς, πιθανώς σε μικροκλίμακα σημαντικά και αυτό αρκεί. Όμως το να ‘διορθώσεις’ ακόμα και την μεγαλύτερη αδικία (ας μην μπω τώρα στις δολιχοδρομικές καταβυθίσεις στο σύμπαν των διακρίσεων των εννοιών δικαιοσύνη, νομοτέλεια, τάξις, ισορροπία, αρμονία, φιλότης και νείκος κ.α. γιατί είναι Χριστούγεννα και ο κόσμος εορτάζει), το να διορθώσεις λοιπόν και την χειρότερη αδικία, τούτο δεν σε κάνει λιγότερο χυδαίο, λιγότερο πρόστυχο ότι θα εξακολουθείς να την ανέχεσαι ως τα επόμενα Χριστούγεννα!
Θα πει κάποιος, αυτά σκέφτεσαι ‘χρονιάρες μέρες’; Αντί να χαίρεσαι κι εσύ και να γιορτάζεις όπως επιβάλλεται πιάνεις πάλι τη μικροχειρουργική, καθώς θα έλεγε και ο καλός μου φίλος Ανταίος… Εδώ έχουμε πλέον το ‘ρεύμα των φτωχών’, μοιράζουν από φορτηγά γαλοπούλες και κοτόπουλα (πολλές τις πετάνε στον αέρα για να δουν ποιος έχει προσόντα Νικοπολίδη να τις αρπάξει με μπλονζόν), κάποιος έδινε 20 ευρώπουλα αν κάνεις μια κωλοτούμπα, πολιτικοί και άλλοι κάνουν διαγωνισμούς φιλανθρωπίας από τα ΜΜΕ… ελεεινές αθλιόφατσες νοητικών νάνων με υπερπλασίες στα πάνω και κάτω άκρα…
Α, είναι και ο Νότης… πήγα να τον ξεχάσω αυτόν… Μα ξεχνιέται;
Ευτυχώς που απέθανεν έγκαιρα ο… Νέλσονας Μαντέλας (κατά Γ. Παπαδάκη) γιατί οι δικοί μας θα του είχαν στείλει ‘ρεπόρτερ’ να του πάρει δήλωση… ‘ποια είναι η γνώμη σας για τις δηλώσεις του Νότη Σφακιανάκη; Έπρεπε η κ. Βανδή να αποχωρήσει;’
Θα πέθαινε από αηδία ο υπέργηρος ηγέτης, με την μελαγχολική βεβαιότητα πάντως πως η βλακεία είναι αθάνατη!
Θα κάνουμε Χριστούγεννα και φέτο;
Θα κάνουμε, θα κάνουμε…
