Ο ποιητής όργωνε με μανία το χωράφι του εαυτού του

Χρόνια και χρόνια δούλευε, κοπίαζε, στερήθηκε τον ύπνο, στερήθηκε τον κόσμο, στερήθηκε τη γλυκιά ανάπαυση της παραίτησης…

"Έμαθα να ζω
κοιτάζοντας τοίχους
φθαρμένους τοίχους
με γηγενείς ζωγραφιές ..."

Ξέρεις κάθε γκόμενα που ξέρει λίγο να διαβάσει,έχει και από ένα βιβλίο με την ιστορία σου.Άσχετα αν το βάζει στο ράφι δίπλα με χαζομαλακίες άρλεκιν ή περιοδικά για μόδα.Κάθε γκόμενα που γνώρισα σε ονειρευόταν,μίλαγε για σένα λες και μίλαγε για μια παλιά αξέχαστη και μοναδική της αγάπη.Νοσταλγεί κάτι που υπάρχει μέσα στην φαντασία της,πλασμένο με τα δικά της χρώματα.Όλες οι γκόμενες σε γουστάρουν Μικρέ Πρίγκιπα,σε έχουν ερωτευτεί και σε περιμένουν…
Αυτός χαμογέλασε θλιμμένα και ήπιε μια ακόμα γουλιά από το κόκκινο κρασί του.Μετά κοίταξε προς το μέρος που κάποτε είχε το λουλούδι του.Τώρα μόνο γκρίζο χώμα ήταν εκεί.

"... Ήταν ιδιόρρυθμος χαρακτήρας, απρόβλεπτος..."

Ο πόνος κατά το απόγευμα
Είχε γίνει αφόρητος
Αλλά κατά κάποιο τρόπο
Μου άρεσε γιατί επιτέλους
Ήταν κάπου εντοπισμένος.

Στις υπώρειες του Απρόσιτου Όρους συνέβη

Εκεί όπου δεν αντέχονται όσα βλέπει κανείς

Εκεί όπου δεν αντέχονται όσα ακούει κανείς

Εκεί όπου δεν αντέχονται όσα βιώνει κανείς

μια καρδια ματωμενη μια ψυχη παγωμενη/ 
αληθεια κ ψεμα σε μια σχεση φωτεινη/
δινεις παιρνεις ομως τι κριμα/ 
σαν καταληγεις με ακαλυπτη επιταγη στο χερι/
γεματος απουσια/
 

9μμ Αθηνα

8μμ Ρωμη

7μμ Λονδινο

2μμ Ν Υορκη

7πμ Δυτικη Ακτη

Στο σκοτεινό σοκάκι υπάρχουν ακόμη οι γραμμές αίματος. Μια παροιμία μου έλεγε η γιαγιά μου: ήρθε το κακό δίπλα σου σύντομα και στην πόρτα σου. Συντροφιά το αλκοόλ και οι ατελείωτες παιδικές αναμνήσεις, να τρέχω στις απόκρημνες βουνοπλαγιές της ορεινής Πίνδου και να τσαλαβουτάω στα νερά του Αχελώου. Προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες δεν με φόβιζαν, έμοιαζαν με τα παραμυθάκια που σκαρφιζόμουν για να τρομάζω τα άλλα παιδάκια. Όλα αυτά, όμως, τώρα φαντάζουν τόσο μακρινά.

Μέρα 7^η

Το επόμενο κύμα ήταν αρκετά δυνατό και λίγο έλειψε να ρίξει τον δεύτερο στα ταραγμένα μαύρα νερά.Αυτός όμως κρατήθηκε γερά από τα σκοινιά του μεσαίου καταρτιού.Ο καπετάνιος μάς έριξε μια ματιά πριν κατεβάσει το χέρι του.Αμέσως το τυλιγμένο πτώμα έπεσε μέσα στην θάλασσα,ταλαντεύτηκε για λίγο πάνω στα νερά της και μετά βυθίστηκε στο μαύρο χάος του Ατλαντικού.