ΣΗΜΕΙΩΣΗ > Όλες τις αναρτήσεις για το ΕΡΑΤΩ & ΙΟΘΩΡ θα τις βρείτε στην ΕΝΟΤΗΤΑ > LOGO GATE > Ανένταχτο > σελίδα 2. Στη σελίδα HOME 1^η Ανάγνωση, θα υπάρχει μόνο η τελευταία πιο πρόσφατη Δημοσίευση κάθε φορά, γιατί το έργο είναι μεγάλο και προς αποφυγή η πρώτη σελίδα να γίνει μονοθεματική. Κάτι που έχει αποφευχθεί έως τώρα από το logoclub.gr.

Το πρωινό μιας ακόμα ηλιόλουστης Κυριακής του Σεπτέμβρη με βρήκε καθισμένο στη βεράντα του πατρικού μου, πίνοντας τον καφέ μου, δεχόμενος με ευχαρίστηση την ευλογία της πρωινής θαλασσινής αύρας που φυσούσε στο πρόσωπο μου, φέρνοντας  τα ξεχωριστά αρώματα  γιασεμιού και γαρίφαλου που ερχόταν από τον ανθισμένο κήπο, και αναλογιζόμουν  την χθεσινή περιπέτεια, όπως τελικά εξελίχτηκε ένας όμορφος απογευματινός περίπατος στο νησί.

Αναδρομώντας  τη σκέψη στο χθες, κατέληξα στην ηρεμία που τελικά επικράτησε μετά την επεισοδιακή  απώλεια του δαχτυλιδιού, την αναπάντεχη και απίστευτη εύρεση και παράδοση από τον Ιοθώρ !… Την μεγάλη χαρά της Ερατούς για το γεγονός της επανεύρεσης… αν και το θεώρησε  και το θεωρεί πιστεύω ακόμα, απίστευτο… Έτσι  το επίκεντρο πλέον είχε γίνει.. η άγνωστη κατά τη ίδια,  ξεχωριστή  «ικανότητα»  και «ευκολία» της, να πιάνει τα ζαλισμένα από το εκτυφλωτικό φως καβούρια με την απόχη και την πρωτόγνωρη εμπειρία που μεταφραζόταν σε χαρά, και εκδηλωνόταν με επιφωνήματα, γέλια και… χορευτικές κινήσεις.  Αξιοσημείωτο ήταν, ότι δεν έλεγε να σταματήσει ούτε από κούραση, ούτε γιατί πλέον η ώρα είχε προχωρήσει σε μεταμεσονύκτια σκαλοπάτια !...  
Ο Ιοθώρ περισσότερο έδειχνε να χαίρεται με τη χαρούμενη διάθεση και ευφορία της Ερατούς, που ώρες – ώρες έκανε σαν μικρό παιδί, παρά το ότι «έπιανε»… ότι ήθελε και όποτε ήθελε !... Και εγώ ικανοποιημένος  θα πω… εντάξει, το κατά δύναμη…

Εκεί που στεκόταν ιδιαίτερα όμως η σκέψη μου και αναρωτιόμουν συνεχώς, ήταν τι άραγε να είχε πει ο Ιοθώρ στο Λιμεναρχείο… Ποια απάντηση να είχε δώσει, γνωρίζοντας επίσης , ότι δεν μπορούσε να πει ψέματα…. Ένας Γρίφος που όσο και να προσπαθούσα δεν έβρισκα απάντηση…

Ήταν ένας συνηθισμένος απογευματινός περίπατος, με μόνο ενοχλητικό στοιχείο τη ζέστη, αταίριαστα υψηλή για φθινοπωρινό μήνα όπως ο Σεπτέμβρης… Ταίριαζε όμως με τις καυτές και απροσδόκητες ερωτοαπαντήσεις όπως εξελίχτηκε η συζήτηση, που προσωπικά με έκαναν να ιδρώνω περισσότερο, νιώθοντας ταυτόχρονα κάποιο άγχος και μια άβολη αμηχανία, που εξελισσόταν σε μελαγχολία ……

Η φίλη Ερατώ, τριτοετής στη Φιλοσοφική και ο Ιοθώρ… σπάνιος και πολύτιμος φίλος,.. που θα ήθελα πολύ να τον αποκαλέσω «Αδελφικό Φίλο», αλλά αυτό δεν ήταν παρά μόνο μια κρυφή επιθυμία μου, χωρίς να υπάρχει η πιθανότητα να συνέβαινε και στην πραγματικότητα κάτι τέτοιο !...… Απίστευτη ήταν η πρώτη γνωριμία μου μαζί του !… Παράξενη, εξωπραγματική και απρόσμενη … Δεν θα επεκταθώ όμως περισσότερο τώρα, όλα θα γίνουν γνωστά στην πορεία…
Είχα συζητήσει με την Ερατώ, όταν με ρώτησε τις προάλλες και της είχα πει πως ο Ιοθώρ είναι φίλος μου και ασχολείται με… την Θεολογία. Φυσικά της είχα πει ψέματα. Όμως ήταν αδύνατον να της εξηγήσω και να της πω την αλήθεια, προφανώς γιατί δεν θα καταλάβαινε. Αλλά και αν καταλάβαινε κάτι, θα με νόμιζε για τρελό …! Ήταν ακόμη ανώριμη και άπειρη σε τέτοια θέματα, πόσο μάλλον να της έλεγα την αλήθεια…. Σίγουρα θα κλονιζόταν πολύ και ίσως να έμπαινε σε δοκιμασία ακόμα και η ψυχική της υγεία !... Και αυτό δεν το ήθελα καθόλου βέβαια…

Ο Ήλιος βγήκε σήμερα απ’ τη σωστή του θέση, ξεσκεπάζοντας την Αλήθεια στην υποβαθμισμένη, άνιση, αιματοβαμμένη και συνεχώς αιμορροούσα, τσαλακωμένη, και ψυχορραγούσα σκηνή της ανθρώπινης Ιστορίας…
Με το πρώτο φως αχνοπερπάτησε προσεκτικά, περικύκλωσε και ψηλάφισε όλα τα μαρτυρικά σημάδια των άπειρων σκόρπιων ματωμένων βημάτων… Οσμίστηκε την περιρρέουσα μυρωδιά του ανθρώπινου Πόνου και ακτινογράφησε την αέναη αγωνία του ανθρώπινου φόβου και της αβεβαιότητας, ρίχνοντας το φως του στις αναρίθμητες ανοιχτές αιμορραγούσες πληγές μιας ανυπολόγιστης και ατιμώρητης «πράξης» και αδικίας, που ήδη πλέον έχουν κακοφορμίσει ανεξέλεγκτα σε ολόκληρο τον Πλανήτη…

Είδα το βλέμμα σου διστακτικό και φοβισμένο να κοιτάζεις με απόγνωση, αγωνία και οργή, εξετάζοντας τα σημάδια, δείχνοντας άρνηση, απέχθεια κι’ αποδοκιμασία….

----- Γύρισε προς το μέρος μου, λέγοντας:

----- Τώρα που πλέον το Επίπεδο Συνηδειτότητας στο οποίο βρίσκεσαι έχει φθάσει σε "ικανοποιητικό επιθυμητό επίπεδο"... η "επικοινωνία" μας είναι σχεδόν ..."κανονική" ! Δεν χρειάζονται "οθόνες" ούτε "γραπτά κείμενα" πλέον για να διαπιστώνεις, ... να καταλαβαίνεις... να ερευνάς ο ίδιος, να συνηδειτοποιείς, να διέρχεσαι στα επίπεδα τα επιτρεπτά, όπως και στις αναβάσεις, καταβάσεις, των πεδίων και γενικά να τροφοδοτείσαι με Γνώση και να μαθαίνεις !...

Τα λόγια Του Ουριήλ με γέμιζαν με μια πρωτόγνωρη και περίεργη ψυχική κορύφωση που κατέληγε σε ένα συναίσθημα "ευδαιμονίας" -αν είναι η κατάλληλη λέξη - με "γέμιζε" με μεγάλη χαρά και δύναμη και "λείαινε " όλες τις γωνίες μου ....

◆ Κατά τη διάρκεια της ημέρας, στην επανάληψη των φωνημάτων, τα συνθέματα των πανικόδρομων αντιλήψεων προσδίδουν στην ηλιοφάνεια της καλοκαιρίας το ελαφρύ μειδίαμα της ολιγωρίας.
◆ Κάτω απ’ τον ήλιο τα γυρισμένα επεισόδια αφήνουν τη μονοτονία να περιφέρεται αποχαυνωμένη, ενώ η έκπληξη χασμουριέται ανακούρκουδα υπερτονίζοντας τοιουτοτρόπως το μεγαλείο της αντιδράσεως.
◆ Κοινοτοπίες και το σταυροκόπημα μετά του χαρακτηριστικού ύμνου στα κρεμασμένα φύλλα να προκαλεί στην αίσθηση της οράσεως την επιβεβαίωση της κρίσεως διά των γραμμών.
◆ Στα κείμενα τα λόγια των ευφυών εργάζονται με σαφήνεια υπέρ τρίτων και τα μικρά συμπεράσματα φτιάχνουν τα πετεινογραφήματα της έριδος, αποτυπώνοντας εντέχνως το μέρος του λόγου της επιφανειακής κατανάλωσης.
◆ Η ασυναρτησία σέρνεται στο πάτωμα του κυλίνδρου και είναι να τραβάς τις καταλήξεις του καυκάλου αφήνοντας μακρόσυρτα μονοσύλλαβα απογνώσεως.

◆ Είναι να μένεις εμβρόντητος έμπροσθεν στον απείρου κάλλους αποκλεισμό της λειτουργίας του αυτονόητου.
◆ Και στην αλληλουχία θα ξεφωνήσεις, δεσποσύνη με την ωραίαν κόμην, το ερώτημα με τη βοήθεια του μορίου, αλλά άνευ του σημείου στίξεως, της αντιστοιχίας της συνάφειας των μορφασμών και των προτάσεων.
◆ Άλλωστε το επίφθεγμα πολλές φορές για λόγους καθαρά καταλαγιάσματος των νευρικών καταλήξεων αντικαθιστά το ερωτηματικόν έτσι για να σπάει πλάκα με τον απέναντι ανοιχτόστομον διάκονο της ιεροτελεστίας της εγκαταλείψεως της νοημοσύνης.
◆ Πολλές γενικές η μία πίσω απ’ την άλλη, παρατηρεί με σοφό και κουνημένο ύφος η φιλολογού μανάβισσα, που έχει την άποψη περί της πυγής εις αναλογίαν με το περί του παντός του επιστητού που καθορίζει πλήρως την άποψη της πολυγνωμίας που βασανίζει αυτή τη ζωγραφιά αυτού του χλοηφόρου τόπου.

◆ Αντιλογία καλοκαιρίας.
◆ Στη μελαγχολία των επερχόμενων ψευδαισθήσεων.
◆ Ενώ στις επαναλήψεις η ανημποριά των λεξημάτων προσδιορίζει το όμοιο ηχοβόλημα της ανέμπνευστης συλλογιστικής. Πετεινομαχίες άνευ σημασίας προς χάριν της αναπαραστάσεως και φτιασιδωμένες απαγγελίες στα διαστήματα του χρόνου περιγράφουν επακριβώς τη θλιβερή πραγματικότητα της ξεφτισμένης νοοτροπίας. Δημοσκοπήσεις περιορισμένων ερωτήσεων και απαντήματα αορίστου εκφωνήματος δευτερολογούν διασκορπίζοντας την αδιαφορία στην κυριολεξία του επιρρήματος της πρώτης σύνθεσης.
◆ Και η όραση αποχαυνωμένη επικεντρώνεται αντιδρώντας στο σημείο.
◆ Τηλεοράσεις στον πληθυντικό της επεξηγήσεως της παραγράφου για σένα ορθάνοιχτη κοιλότητα της εμβροντησίας.

◆ Πριν από το τέλος της ανοίξεως το ξέβρασμα της οργής του νεφελώματος αφήνει την υστερία του γκρίζου στο επιστέγασμα, δίνοντας την ανάγκη της μελαγχολίας στα αναμνηστικά μεθεόρτια. Μάιος μαινόμενος στο κάτω μέρος της σελίδας και στο γυριστό η φωτεινότητα της καλοκαιρίας στην προετοιμασία του ερχομού ενός μεγαλοπρεπούς Ιουνίου.
◆ Παρατηρήσεις των αντιδράσεων στα παρακείμενα της διαδρομής.
◆ Οι επαναλήψεις, πολιτική ιδεολογία μίας ανείπωτης εγκαταλείψεως του μηχανισμού συνθέσεως και αφαιρέσεως, πρωτοστατεί στην κοινωνία της ρητορικής της ευήθειας. Και τα επιχειρήματα, μυθιστορήματα λαοπρόβλητα, αξιολογήσεως στρόγγυλου σχήματος, επικαλούνται συνοδευόμενα μετά του θορύβου την προσοχή της αδιαφορίας.
◆ Παλαιότροπη η νοοτροπία στο πλαίσιο και η απαγγελία καταντημένη ηχοβολίδα, αντικαθρέπτισμα λειτουργίας αναμασήσεως, προκαλεί τον μορφασμό της απέχθειας, ενώ παραγύρως κινούμενα συναρμολογημένα κατασκευάσματα αποπροσανατολίζουν με την ευφράδεια καθιερωμένων λεξημάτων την περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
◆ Επιστημονική ηλιθιότητα αποπροσανατολισμού.