ΕΡΑΤΩ & ΙΟΘΩΡ 22

>>> Καλό το χιούμορ, αλλά σοβαρέψου τώρα... Το γνωρίζω πως το «ακατάσχετο» χιούμορ που επιδεικνύεις σε αυτή τη φάση, είναι ψυχολογικό απείκασμα του φόβου σου !.... Όμως συγκεντρώσου και μη φοβάσαι.... είμαστε πολύ κοντά στο σκοπό μας....αλλά ο κίνδυνος από εδώ και πέρα να το θυμάσαι, πως είναι συνεχώς σε επίπεδο συναγερμού... Πρόσεχε λοιπόν !...

>>> Τον « ακούς» αυτό το θόρυβο ? Ρώτησε ξαφνικά ο Ιοθώρ..

>>> Όχι... Απάντησα..

Με πολλές προφυλάξεις και επιφυλάξεις και χωρίς να συμβούν ευτυχώς απροσδόκητα γεγονότα μέχρις στιγμής, περνώντας μια πρώτη αραιοκατοικημένη περιοχή, μπήκαμε στη κυρίως πόλη. Χαρακτηριστικό τα χαμηλά και μικρά σπίτια. Σπάνια έβλεπες κάποιο από αυτά να έχει και επάνω όροφο, όλα δε μικρά σε όγκο.. Κάπου στη πορεία συναντήσαμε και μερικά κάπως πιο φαρδιά κτίρια που φαίνονταν αμέσως πως ήταν κυβερνητικά. Από εκεί και πέρα οι δρόμοι όσο πλησίαζες προς το κέντρο, στένευαν όλο και περισσότερο και η περιοχή γινόταν όλο και πιο πυκνοκατοικημένη, χωρίς να φαίνεται όμως πως είχε χτιστεί με βάση κάποιο πολεοδομικό σχέδιο... Μάλλον αυτοί που την σχεδίασαν θα ήταν της σχολής « Φύρδην- μύγδειν»... του τμήματος «ατάκτως ερριμένων»....γιατί μπορεί να έστριβες σε κάποιο δρόμο και να συναντούσες ένα πελώριο μαντρότοιχο, αντί για τη συνέχεια λογικά του δρόμου... ή να σταματούσε ξαφνικά ο δρόμος και να υπήρχε αδιέξοδο και θα έπρεπε να γυρίσεις πίσω... Με λίγα λόγια δεν μπορούσες να βρεις εύκολα την άκρη... Εν τούτοις ο Ιοθώρ κινείτο με ευκολία και εγώ φυσικά τον ακολουθούσα... Την συγκέντρωση μου όμως την διέκοψε απότομα, δείχνοντας μου ένα μικρό γαλάζιο φως με ανταύγειες, λέγοντας...

>>> Ό,τι βλέπεις όταν με κοιτάς, ή όπως και να με βλέπεις, εάν ταυτόχρονα θα βλέπεις και αυτό το μικρό γαλάζιο φως θα είμαι ΕΓΩ !.... Εάν όμως με βλέπεις χωρίς να υπάρχει αυτό το φως, τότε ΔΕΝ θα είμαι εγώ !.... Πρόσεχε να είσαι πάντα συγκεντρωμένος να μη κάνεις λάθος γιατί αυτό είναι σημαντικό... Κατάλαβες ?

Τώρα αν πω βέβαια πως κατάλαβα... θα πω αλήθεια ?

>>> Άρα δεν κατάλαβες...

>>> Μα δεν μίλησα ακόμα... μόνο το σκέφτηκα....

>>> Το ίδιο είναι !....

>>> Το ξέχασα πως διαβάζεις τη σκέψη !.... Άραγε στη «πατρίδα σου» δεν υπάρχει ποινή για κλοπή πνευματικών δικαιωμάτων ?...

>>> Καλό το χιούμορ, αλλά σοβαρέψου τώρα... Το γνωρίζω πως το «ακατάσχετο» χιούμορ που επιδεικνύεις σε αυτή τη φάση, είναι ψυχολογικό απείκασμα του φόβου σου !.... Όμως συγκεντρώσου και μη φοβάσαι.... είμαστε πολύ κοντά στο σκοπό μας....αλλά ο κίνδυνος από εδώ και πέρα να το θυμάσαι, πως είναι συνεχώς σε επίπεδο συναγερμού... Πρόσεχε λοιπόν !...

>>> Τον « ακούς» αυτό το θόρυβο ? Ρώτησε ξαφνικά ο Ιοθώρ..

>>> Όχι... Απάντησα..

>>> Θα τον «αισθανθείς» σύντομα !...

Δεν «άκουγα» τίποτα δεν «αισθανόμουν» κάτι, παρά το μόνο που παρατήρησα ήταν ότι κάτι άλλαξε στο «φως» που μας συνόδευε... Είχε γίνει λίγο εντονότερο και «απλωνόταν» λίγο περισσότερο !... Ή μήπως έκανα λάθος ?...

>>> Όχι !... Σωστά το παρατήρησες... είπε ο Ιοθώρ. Προστέθηκε και η Προσευχή της Ερατούς !... Το έμαθε από τους μοναχούς που κατέφυγε, μετά την προσπάθεια της και την αγωνία της να μας βρει !.... Αυτή τη στιγμή... τέλος πάντων.... Έχει ανέβει στο ύψωμα πάνω από την παραλιακή εκκλησία του Αγίου Ραφαήλ που πήγε να προσευχηθεί, και με θέα τη θάλασσα τραγουδάει ένα δικό της τραγούδι !.... Μπορείς να την ακούσεις τώρα !...

Πάτησα το «φωτεινό» link που «παρουσιάστηκε» μπροστά μου και.....

https://songer.co/song/e6knzvubs4wyelzs8m5b5zsx

à [ Όταν τελειώσει το τραγούδι, Πατήστε στο άνω αριστερό άκρο της οθόνης, το Αριστερό Βέλος, για να επανέλθετε στην Ανάγνωση.]

Είναι αλήθεια πως το τραγούδι της Ερατούς που φάνηκε από το πάθος που το έλεγε, πως έβγαινε μέσα από την ψυχή της, μας έδωσε δύναμη εκείνη την ώρα.... και περισσότερα περιθώρια συγκέντρωσης, τουλάχιστον σε μένα...

Οι ξαφνικές «αλλαγές» της πορείας που έκανε πλέον ο Ιοθώρ ήταν απότομες, γρήγορες και «μελετημένες» όπως κατάλαβα. Δεν είχα όμως καταλάβει καθόλου γιατί το έκανε αυτό... Πάντως εγώ δεν μπορούσα να κάνω και τίποτα άλλο, παρά να τον αντιγράφω και να τον ακολουθώ πιστά, ακριβώς σε ότι έκανε και όπως το έκανε αυτός...

Ερημιά... ! Παντού κυριαρχούσε η Ερημιά... ! Από τη πρώτη στιγμή έως τώρα δεν είχε φανεί κανένας άνθρωπος... Ή έστω κανένα ζώο !.... Παράδοξο θα πω ακόμα, ούτε ένα πουλί !... Που είναι οι αρκούδες, σκέφτηκα..... Ίσως είναι ... στο «ψυχολογικό απείκασμα του φόβου μου», όπως είπε ο Ιοθώρ.... Το μόνο παρήγορο αυτή την ώρα, ήταν το «λευκό φώς» ή μεταφρασμένο... η Προσευχή των 7 μοναχών , που μας ακολουθούσε συνεχώς... Και η προσευχή της Ερατούς που το συμπλήρωνε... Προχωρούσαμε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, αρκετό «χρόνο» - όπως εγώ το καταλάβαινα - έως ότου μπροστά μας ορθωνόταν ένας αδιαπέραστος τοίχος από διπλό ηλεκτροφόρο συρματόπλεγμα...... Βέβαια για εμάς αυτό δεν αποτελούσε εμπόδιο, απλά σταματήσαμε προς στιγμής για να εποπτεύσουμε καλλίτερα τον χώρο.. Σε ένα φυλάκιο που υπήρχε εκεί, λίγο πιο αριστερά μας, φάνηκε από το πουθενά μια ξαφνική και περίεργη ανθρώπινη κινητικότητα... Καμιά εικοσαριά «ένστολοι» κινούντο κάπως περίεργα, σαν να μετέφεραν κάποια μεγάλα σκεύη.. Το πιο ανησυχητικό όμως ήταν η άφιξη στρατιωτικών οχημάτων μεταφοράς προσωπικού και μάλιστα 5 τον αριθμό με 2 ακόμη θωρακισμένα αυτοκίνητα συνοδείας που έφεραν επί πλέον και βαρύ οπλισμό στις καρότσες τους !... Αλλά ούτε και αυτό θα μπορούσε να με τρομάξει...

Κοίταξα στην πλευρά που βρισκόταν ο Ιοθώρ. Αμίλητος να παρακολουθεί, χωρίς να φαίνεται ιδιαίτερα ανήσυχος...

>>> Δεν είναι... άνθρωποι !.... Είναι ενσαρκωμένοι δαίμονες !.... Αν θυμάσαι τα χαρακτηριστικά, μπορείς να ξεχωρίσεις τον επικεφαλή τους.... Είναι ο Ασμοδαίος !.... Περίεργο και άσχημο αυτό, ... μονολόγησε ο Ιοθώρ... και συνέχισε... Σίγουρα πρέπει να είμαστε κοντά στο στόχο μας....

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή συνέβη το απροσδόκητο και εκτός λογικής.... Αλλά τι λογική θα μου πεις τώρα... Υπάρχει εδώ λογική με την έννοια που γνωρίζουμε ?

Ο Ασμοδαίος γύρισε ξαφνικά προς το μέρος μου και απότομα βρέθηκε να κρατά ένα περίεργο «όπλο» που η κάννη του «έσταζε φωτιά» και άλλαζε συνεχώς χρώματα να κατευθύνεται προς το μέρος μου !....

>>> Πρέπει να απομακρυνθούμε γρήγορα... «Άκουσα» τα λόγια του Ιοθώρ.... και είδα πως υψωνόταν κατακόρυφα πάνω από το συρματόπλεγμα και να παραμένει ακίνητος... Το ίδιο έκανα και εγώ ακολουθώντας τον...

Όσο κυλούσε ο χρόνος, και κοιτώντας κάτω, έβλεπα να εξελίσσονται περίεργα πράγματα... Από μια μεγάλη ανοιχτή πόρτα άρχισαν να βγαίνουν συνεχώς και περιοδικά άνθρωποι, που φαινόταν από την ενδυμασία και τον τρόπο που κινούνταν πως ήταν αιχμάλωτοι, οι οποίοι καθοδηγούμενοι από τους ενσαρκωμένους, κουβαλούσαν τα ίδια δοχεία που είδα και προηγουμένως, αλλά τώρα φαινόταν πως ήταν πολύ βαριά γιατί τα μετακινούσαν με δυσκολία, φορτώνοντας τα στη συνέχεια στα στρατιωτικά φορτηγά που περίμεναν στη σειρά... Αυτή η διαδικασία συνεχίστηκε για αρκετό χρόνο, έως ότου μόλις τελείωσαν, ήρθαν πάλι οι «ένστολοι» και με βίαιο τρόπο πέρασαν αλυσίδες στα χέρια και στα πόδια και τους φόρτωσαν και αυτούς στα καμιόνια πίσω από τα καζάνια με το φαγητό και τέλος κλειδώνοντας με χοντρά λουκέτα και περνώντας και σιδερένιες μπάρες στις πόρτες των μαγειρείων, όπως τελικά φάνηκε από το αποτέλεσμα, η χρησιμότητα αυτών των κτηρίων.

>>> Θα τους ακολουθήσουμε κατά πόδας... Άκουσα τη φωνή του Ιοθώρ..........

Μόλις ξεκίνησαν να κινούνται αρχίσαμε να τους παρακολουθούμε συνεχώς... Όλα κυλούσαν ομαλά, έως τη στιγμή που ακούστηκε ο Συναγερμός...

>>> Με εντόπισαν !... Άκουσα με φόβο, την φωνή του Ιοθώρ... Μίλησε στον ενικό... Για τον ίδιο μόνο, χωρίς να αναφερθεί σε μένα...

Ο καταιγισμός των γεγονότων που ακολούθησαν, «έλαμψαν το στερέωμα» που θα έλεγε κάποιος ποιητής.... Το λευκό φως που μας συνόδευε, εξαφανίστηκε και στη θέση του παρουσιάστηκαν 7 μαυροφορεμένοι μαχητές που αμέσως ήλθαν δίπλα μας προσπαθώντας να μας προφυλάξουν...

>>> Εσύ μη σταματάς συνέχισε να τους ακολουθείς και πάρε αυτή την πλακέτα να τη δώσεις στον Γονέα μου...Μη κάνεις καμία ερώτηση τώρα δεν υπάρχει χρόνος... Φύγε είπα ! ... Πήγαινε.... Ακολούθα τους..... Τα τελευταία επιτακτικά λόγια του Ιοθώρ....

Ήταν τόσο απότομα και γρήγορα εξελισσόμενα τα γεγονότα που είχα ζαλιστεί στην κυριολεξία.... Τον Ιοθώρ τον έχασα δεν τον έβλεπα πλέον....

>>> Μην ανησυχείς !... Εγώ σε παρακολουθώ !... Μη σταματάς και μην τους χάσεις.... Πηγαίνουν το φαγητό στους φυλακισμένους... Σε αυτούς είναι και ο Γονέας μου.... Θα σου δώσω περισσότερες πληροφορίες σε λίγο.... Τα τελευταία λόγια που άκουσα...

Με έκπληξη, αλλά και ανακούφιση είδα δίπλα μου να με «συνοδεύουν» οι 3 από τους 7 «αόρατους μοναχούς» !...

>>> Μη φοβάσαι θα τα καταφέρεις άκουσα τα λόγια τους...

>>> Ευχαριστώ για τη βοήθεια σας Οσιότατοι !.... Ψέλισσα....

Μετά σύντομο σχετικά χρόνο, η πομπή σταμάτησε στο κέντρο ενός μεγάλου και φρουρούμενου στρατοπέδου από ενός απροσδιόριστου μεγάλου αριθμού οπλισμένων «ένστολων φρουρών» ή ενσαρκωμένων δαιμόνων. όπως τους είχε χαρακτηρίσει προηγουμένως ο Ιοθώρ...

Μια μεγάλη βαριά σιδερένια διπλή πόρτα άνοιξε αργά και η πομπή άρχισε να μπαίνει στο εσωτερικό του στρατοπέδου, με κτήρια και «περίεργες» εγκαταστάσεις διάσπαρτες στο εσωτερικό του...

>>> Ρώτησε τον Μοναχό Μάξιμο που είναι μαζί σου και έχει καλλίτερη οπτική, να σου πει τη θέση του Γονέα μου... Άκουσα τη φωνή του Ιοθώρ...

>>> Ο Γονέας του Ιοθώρ βρίσκεται στη θέση 33 στο δεύτερο διάζωμα ! Είπε ο μοναχός Μάξιμος, σχεδόν πριν προλάβει να τελειώσει την φράση του ο Ιοθώρ....

(συνεχίζεται....)

Νίκος Στυλιανού