ΕΡΑΤΩ & ΙΟΘΩΡ 14

Ενώ η Γη έτρεμε πάλι... Ένας ξαφνικός, δυνατός, απότομος άνεμος στην αρχή, γρήγορα εξελίχτηκε σε μια σφοδρή καταιγιστική ανεμοθύελλα που σάρωνε τα πάντα γύρω μας και είχε ως αποτέλεσμα να κρατιόμαστε με δυσκολία, καταβάλλοντας μεγάλη προσπάθεια να μη μας παρασύρει, γαντζωμένοι όπως μπορούσαμε καλύτερα, στα κοντινά δέντρα.,, Η Ερατώ βρισκόταν τώρα καθισμένη στο γρασίδι, και είχε αγκαλιάσει ένα δέντρο που βρέθηκε κοντά της, ενώ η Γιαγιά βρισκόταν ξαπλωμένη μπρούμυτα και ακίνητη δίπλα της... Είχε περάσει αρκετή ώρα που βρισκόμαστε σ’ αυτή τη κατάσταση... Στο διάστημα αυτό είχα κάνει κάποιες προσπάθειες να πλησιάσω την Ερατώ, αλλά αυτή φαινόταν πως δεν ήθελε κανέναν κοντά της , δείχνοντας με τον τρόπο της πως η παρουσία μου... την ενοχλούσε... Όταν ξαφνικά τα δυνατά αστραπόβροντα και οι κεραυνοπτώσεις σταμάτησαν και η Γη έπαψε να τρέμει, ενώ ο ουρανός είχε σχεδόν καθαρίσει και τα τελευταία μαύρα σύννεφα έτρεχαν γρήγορα πάνω απ’ τα κεφάλια μας καθαρίζοντας τον ουρανό από την απειλητική παρουσία τους...

Ήταν η στιγμή που ο Μοναχός Κοσμάς βγήκε από την εκκλησία και ήρθε κοντά μας με γρήγορα βήματα...

>>> Αδελφοί μου... Σας μεταφέρω κατ’ εντολή του Θείου Αβριήλ την Αγάπη και την Ευλογία του !... Και τον Λόγο Του που είπε, έτσι θα σας το πω, πως... « Έλαβεν Τέλος ! »..... Και το σχέδιο του ανθρωποκτόνου Δαίμονα Ακυρώθηκε.... Ο Μεγάλος Σεισμός που είχε προγραμματίσει να γίνει, δεν θα πραγματοποιηθεί...Οι Θείες Δυνάμεις νίκησαν, αποδεκάτισαν και έδιωξαν το κακό !... Είδα την μάχη με τα μάτια μου... ΟΙ δαιμονικές δυνάμεις έτρεχαν με μεγάλο φόβο και αγωνία να σωθούν, όταν ενεφανίσθησαν τα τάγματα των Αγγέλων και τους επιτέθηκαν με Αρχηγό τους τον Άγγελο - Εκλεκτό Αβριήλ...

Μετά την απόκοσμη αντάρα και τη μανιασμένη θύελλα, που επικρατούσαν, σταδιακά ο άνεμος ελάττωνε την ένταση και τώρα είχε κοπάσει εντελώς.... Ο ουρανός ήταν πλέον καθαρός και καταγάλανος, με τον Ήλιο να λάμπει ξανά πάνω από τα κεφάλια μας, και τα κελαηδίσματα των πουλιών να έχουν αρχίσει πάλι να ακούγονται δειλά – δειλά γύρω μας ....

Ο Μοναχός πήγε κοντά, σκύβοντας πάνω απ’ την ξαπλωμένη Γιαγιά, και γονατίζοντας έκανε τον σταυρό του, λέγοντας κάποια λόγια προσευχής, όταν τον είδα ξαφνικά να σηκώνεται, παρατώντας απότομα το χέρι της που έπεσε με δύναμη στο έδαφος, και να απομακρύνεται !... Κατόπιν βλέπω την Ερατώ να αγκαλιάζει τη γιαγιά της κλαίγοντας γοερά, όταν κατάλαβε πως είχε πεθάνει...

Πλησίασα... και την ακούμπησα στον ώμο που ταραζόταν από το κλάμα, σε ένδειξη συμπαράστασης... Ήξερα πως αυτή τη στιγμή της οδύνης, ότι και να της έλεγα δεν θα το άκουγε, γι αυτό γονάτισα και εγώ δίπλα της και ακούμπησα το χέρι μου στο κεφάλι της γιαγιάς, χαϊδεύοντας το κούτελο της...Όταν σκίρτησα ξαφνικά έντρομος.... Το κούτελο της Γιαγιάς έκαιγε !.... Τότε μόνο με είδε η Ερατώ και γύρισε με αναφιλητά και με αγκάλιασε κλαίγοντας, μοιράζοντας έτσι τον πόνο της ...

>>> Νίκο... η Γιαγιά.... η αγαπημένη μου Γιαγιά...και ο μοναδικός άνθρωπος που μου είχε απομείνει, έφυγε... Και ξέσπασε πάλι σε δυνατό κλάμα, όταν... ο Ιοθώρ βρέθηκε ξαφνικά δίπλα μας !....

>>> Μην κλαίς !... Είπε στην Ερατώ.. ενώ με χαιρετούσε με τα μάτια...

>>> Η Γιαγιά σου θα ελευθερωθεί σε λίγο και θα είναι χαρούμενη, γιατί θα συναντήσει την αδελφή της !... Σε λίγο θα είναι και οι δύο μαζί !...

Φάνηκε πως η Ερατώ δεν τον άκουγε, αλλά γύρισε απότομα και τον αγκάλιασε με δύναμη, όμως με έναν περίεργο.. επιθετικό τρόπο... σαν ταυτόχρονα να τον απωθούσε !... Εγώ πάλι, είχα εκπλαγεί και είχα μείνει προβληματισμένος, από τα λόγια που είχε πει ο Ιοθώρ....
και από όσα άκουγα από την Ερατώ τώρα, αλλά και τον περίεργο και ακατανόητο τρόπο που φερόταν .... και ο Ιοθώρ όμως φαινόταν πολύ «κουμπωμένος» απέναντι της...

>>> Που ήσουν ?... του είπε ξαφνικά.... και αμέσως επανέλαβε πάλι πιο δυνατά ... Που ήσουν ?... Τι έκανες ?... Γιατί τους κτύπαγες τόσο πολύ ?..... Γιατί ήρθες εδώ τώρα ?......

Την σκηνή διέκοψε ο Οσιότατος Κοσμάς που παρουσιάστηκε ξαφνικά μιλώντας δυνατά, λέγοντας όμως λόγια που δεν καταλάβαινα, ούτε και σε ποια γλώσσα μιλούσε.. και το πιο παράξενο πάλι, ο Ιοθώρ του απαντούσε στην ίδια γλώσσα !..... Συνεχίζοντας έτσι οι δυό τους τον άγνωστο σε μένα διάλογο... Όμως δεν τα είχα δει ακόμα Όλα – όπως λένε – όταν... ακούω σε μια στιγμή την Ερατώ να μπαίνει και αυτή στην...συζήτηση, μιλώντας την.... ίδια άγνωστη και πρωτάκουστη σε μένα γλώσσα !.... Και μάλιστα το μόνο που κατάλαβα, και αυτό από τις κινήσεις του σώματος, ήταν ότι η Ερατώ τους... μάλωνε... ή τους έβριζε.... γιατί η αντίδραση τους ήταν, σαν να αμύνονταν και να μη θέλουν να της φερθούν με βία !..... Καταλάβαινα ότι η «ακατανόητη» συζήτηση τους, είχε οδηγηθεί σε αδιέξοδο, όταν ενεφανίσθη ξαφνικά Ο Αβριήλ !.... και τα πράγματα αμέσως πήραν τελείως διαφορετική τροπή και κατάληξη.... Με πρώτη αντίδραση, η Ερατώ να φαίνεται πως λιποθυμά και να καταρρέει στο έδαφος, ενώ ο Αβριήλ να μην επιτρέπει σε κανένα να την πλησιάσει !....

>>> Μη πλησιάζετε... δεν είναι η Ερατώ !... Δεν μιλούσε τόση ώρα η γυναίκα αυτή, αλλά ο Δαίμονας ο οποίος και έχει καταλάβει το σώμα της και την είχε κάτω από τον έλεγχό του.... Ο Δαίμονας ακούει στο όνομα «Εχετίμα» και είναι θυλικό το γένος... είναι πονηρό, μοχθηρό και επικίνδυνο πνεύμα.....

Στο άκουσμα του ονόματος..... η Ερατώ ή μάλλον η «Εχετίμα» άρχισε να κάνει σπασμούς και να κτυπάει τα χέρια στο έδαφος...ενώ ακουγόταν ένας πνιχτός βρόγχος να βγαίνει από το στόμα...

Ο Αβριήλ πλησίασε και πάτησε με το πόδι του το στήθος της, λέγοντας κάποια άγνωστα λόγια και ταυτόχρονα ενώνοντας τους πήχεις των χεριών του σε σχήμα σταυρού, από πάνω της, με σφιγμένες τις γροθιές !... Τότε συνέβη το πρωτοφανές... Το σώμα της Ερατούς... ή καλύτερα της Εχετίμα, άρχισε να σφαδάζει... έως ότου σε σύντομο χρόνο ηρέμησε εντελώς και ακούστηκε η γνωστή φωνή της Ερατούς λέγοντας την ακατανόητη λέξη για έναν που δεν θα «γνώριζε».... Επιτέλους !... Μπορώ και ανασαίνω ελεύθερα τώρα !... Έπειτα, με γρήγορη κίνηση σηκώθηκε όρθια, φαίνοντας απορημένη...

>>> Που πήγε Ο Άγγελος ?...! Ρώτησε ξαφνικά, ψάχνοντας με το βλέμμα... Να Τον Ευχαριστήσω θέλω !.. Με ελευθέρωσε !...

Δεν πήρε όμως απάντηση από κανένα.... Ο Αβριήλ είχε εξαφανιστεί... Και για εμάς ήταν ότι πιο φυσιολογικό, μπορούσε να συμβεί εκείνη τη στιγμή....

Ξαφνικά, η Ερατώ τρέχοντας πήγε και αγκάλιασε με πάθος τον Ιοθώρ, λέγοντας του..

>>> Γιατί με άφησες μόνη μου ? Δεν θέλω να φύγεις μακριά μου ποτέ ξανά !... Τώρα πια είμαι τελείως μόνη, αφού έχασα και τη Γιαγιά μου... Αλλά όμως Δεν βλέπω... Που.. που... είναι το σώμα της ? ρώτησε τον Ιοθώρ..

>>> Έχουν κανονιστεί όλα... αλλά όχι από εμένα αυτή την φορά !... Ο Εκλεκτός Αβριήλ μετά την Ευλογία Του, παρέδωσε το σώμα της στους ανθρώπους του γραφείου τελετών που είχαν έρθει να την παραλάβουν για να ακολουθήσουν τα δεδικασμένα της ταφής...
Η τελετή θα γίνει σε δύο μέρες... θα είμαστε παρόντες.. μην ανησυχείς...

>>> Ώστε αυτό είναι το όνομα του Αγγέλου που με έσωσε ? Πώς θα μπορέσω να τον Ευχαριστήσω ?

>>> Ήδη το γνωρίζει και έχει δεχθεί τις ευχαριστίες σου και θέλει να σου πει... πως μόνο Η Πίστη και Η Προσευχή θα σε βοηθήσει και θα σε σώσει στο μέλλον !...

Μετά τα όσα είπε ο Ιοθώρ, και για πρώτη φορά, βλέπω την Ερατώ να τον Φιλάει, εκδηλώνοντας την ευγνωμοσύνη της στο πρόσωπό του, αλλά και την Αγάπη της θα πω εγώ, που είναι πια έκδηλη σε όλους...

Τότε Θυμήθηκα και την στιγμή που ακούμπησα το χέρι μου στο κούτελο της Γιαγιάς και ήταν τόσο ζεστό που έκαιγε παρ’ όλο που ήταν πλέον νεκρή !....Και λίγο αργότερα, όταν ο Οσιότατος Κοσμάς ξαφνικά άφησε το χέρι της και έφυγε από κοντά της... Τώρα καταλαβαίνω και μετά τα λόγια του Ιοθώρ πως και την Γιαγιά είχαν προσβάλει οι δαίμονες και βρισκόταν και αυτή υπό τον έλεγχο τους, έως ότου Ο Αβριήλ την «Ευλόγησε» όπως είπε ο Ιοθώρ και την Ελευθέρωσε, όπως και την Ερατώ.... Και τώρα πλέον και μετά τα όσα έλαβαν χώρα, κατάλαβα και την «κουμπωμένη» συμπεριφορά του Ιοθώρ προς την Ερατώ και τη Γιαγιά της... Άρα τα γνώριζε όλα τα όσα συνέβαιναν και ο Ιοθώρ.... Και το δίλλημα του ήταν καίριο.... πώς να αντιμετωπίσει έναν Δαίμονα που βρισκόταν κρυμμένος στο σώμα της Ερατούς... και θα τολμούσα να πω, της Αγαπημένης του... Αλλά το λέω και το πιστεύω πλέον, πως εκεί πηγαίνει το πράγμα !..... Η Αγάπη τους πλέον έγινε φανερή.... αλλά και Επικίνδυνη.....

(συνεχίζεται...)

Νίκος Στυλιανού