στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Ανάσες κοφτές ιλίγγου πνοές
διάχυτη αίσθηση
format διαίσθηση
ευτραφές ερώτημα
θεώρημα
αιώρημα
που ξεδιψά αχόρταγα
πηγή της απορίας.
Διπλανό συνοικιακό καφενείο
κοντά στο κυβερνείο
τούτης της χώρας
περασμένης μπόρας
ιδέες πολλές
καθημερινές
όχι όλες κακές
που συναντούν πνοές
ανάσες κοφτές.
Και να συστήσω απ’ εδώ
το Καθιερωμένο
βαριά καημένο κι’ άρρωστο
μόνιμα αγκυλωμένο.
Μη παραπέρα και βραχεί
που ξαφνική η μπόρα,
ούτε ποτέ να ανεβεί
καμία ανηφόρα.
Όλα τα Θέλω ΕΠΙΠΕΔΑ
και ίδια τα καλούπια….
Αυτό μας έλειπε μαθές,
για σκέψου, συμορφώσουτο
να σπάσουν λέει τα πήλινα
κι’ αιώνια ΚΑΛΟΥΠΙΑ…..
Άστα αυτά ωχαδερφέ
βλακείες και πρωτόγνωρα,
τα θες σε περιπέτειες
χωρίς να έχεις γνώμονα ;
Άστον αυτόν ήταν ο Εις
κανένας δεν ειν’ άλλος.
Εσύ Εδώ όπως κι’ εγώ.
Μαζί και όλλ’ εντάξει.
Εντάξει για εμένανε,
για σένα δεν το ξέρω .
Μα τι τα θες
κάτσε και δες
όλα που θες
σε μένα ν’ απευθύνεσαι,
εσύ τι θες και τι νοείς ;
Τίποτα δεν ευθύνεσαι,
εγώ ό,τι εγκρίνω….
Κι’ αν δεν μ’ αρέσει, να το λες
πως ΠΑΝΤΑ έχω δίκιο,
γιατί είμαι ευαίσθητος
και αν με αγνοήσεις,
μπορεί τη χάσω
την κομψή
δικιά μου Ουτοπία
κι’ άντε να βρω
και να σταθώ
πάλι ισορροπία…
Αλλίμονο……..
Σκέψου λοιπόν
και σπάσε τα δεσμά σου…..
Καλοί ήταν οι πρόγονοι
μα έρχονται απόγονοι
κι’ αυτοί ζητούν
όχι χαρτιά
και παλαιά καλούπια,
μα στερεά Πατήματα
και με μεγάλα βήματα
άλματα ει το δυνατόν.
Κι’ αυτό για να προλάβουν,
πέταξαν τώρα και κρατούν
μόνο μικρά πανέρια……
Ξέροντας.........
Θέλουν να βιαστούν
πριν πέσουνε τ’ αστέρια……
Νίκος Στυλιανού