ΣΤΟ ΓΙΟΡΤΙΝΟ ΛΙΜΑΝΙ

Κείνα τα κάποια χρόνια πριν….
θύμησες βγήκαν ξαφνικά
παλιό συρτάρι π’ άνοιξα
φωτογραφίες χέρια μου
συγκίνηση και τρέμουλο
έφεραν δάχτυλά μου…

Και κάθε χτύπος της καρδιάς
όνειρο που το ζήσαμε.
Και κάθε όνειρο νερό
ωκεανού το βάθος,
εγώ και συ ταξίδι μας
ως το βαθύ το τέλος.

Κι’ ήτανε μέρες γιορτινές
καλοσυνάτες, δροσερές,
γεμάτες άρωμα γιαλού,
θάλασσας τη σπιρτάδα,
καράβι, όρκο είχαμε
μαζί το ταξιδέψουμε
στο μακρινό λιμάνι.

Μα λέξεις δεν τελειώναμε
γιατί δεν προλαβαίναμε
ποτέ να διακόψουμε
φιλί μας που κρατούσε.

Καμπάνες που χτυπούσανε
χαρμόσυνα και δυνατά
μαζί μας που τραγούδαγαν
στους χτύπους της καρδιάς μας.
Χριστούγεννα φωνάζοντας
μέρα πως ξημερώνει.
Και συ με ρώτησες θαρρώ
αν μεγαλύτερη χαρά
δεν ήταν η δικιά μας.

Ανάσα μας που έσπρωχνε
σύννεφα φανερώσουν
ήλιο αχτίνες, ζέστη του
χελιδονιών το πέταγμα,
αγάπης μας το όνειρο
πετάξουμε μαζί τους.

Καβάλα στην αγάπη μας
ποτέ δεν καταλάβαμε
πως σύμπαν μας εζήλεψε
κέντρο του πως καθίσαμε
καρδιές μας πως απλώσαμε
χαρά μας τραγουδήσαμε.

Κι’ η καταιγίδες π’ έστειλε
κι’ οι μπόρες που μας χτύπησαν
ρήμαξαν τα φτερά μας…
Καρδιών μας τα παράθυρα
γυαλιά σπασμένα πλήγωσαν,
σκοτώσαν όνειρα μας.
Μέρες και χρόνια τρέχοντας
φεύγαν’ από κοντά μας….

Γεύση πικρή μου έμεινε
δάφνης τα φύλλα στέφανο
τώρα να τα μασάω.
Ψηλά κοιτώ στον ουρανό
κι’ εξήγηση ζητάω…..

Και ξάφνου μαύρο σύννεφο
που σκέπαζε τον ήλιο
λες πως και επόνεσε
καρδιάς μου τον λυγμό,
φυσώντας παραμέρισε
τον ήλιο να μου δείξει.

Και πως το βλέμμα χάθηκε
δακρύζοντας στο φως του,
άσπρο αγριοπερίστερο
πετώντας χαμηλά
κάθισε γόνατα μου.

Το δάκρυ παραμέρισα
σκουπίζοντας τα μάτια…
καρδιά μου χτύπαγε βαριά
κι’ η δόλια την συγκίνηση
δεν μπόρεσε ν’ αντέξει….

Ψυχή μου πως φτερούγισε
μαζί με περιστέρι
ψηλά πως ανεβαίναμε
στων σύννεφων το άνοιγμα,
Καράβι όρκο μας παλιό
συνάντησα και πάλι.

Πηδάλιο του άρπαξα
λαχτάρα κι’ αγωνία,
τηλέγραφο και μηχανές
στο πρόσω ολοταχώς,
όσο πιο γρήγορα μπορώ
να φτάσω πια κοντά σου,
και τώρα που Χριστούγεννα
αύριο ξημερώνουν
μαζί αγάπη μου γλυκιά
γιορτάσουμε και πάλι
και αιώνια μείνουμε μαζί
στο γιορτινό Λιμάνι…

Νίκος Στυλιανού