στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
..Kι όπως ξεσηκώνεται ο ουρανός στη θύελλα,
έτσι ξεσηκώνονται τα μάτια μου όταν κοιτούν τη θάλασσα.
Οπως βουλιάζουν τα πέλαγα, στις χούφτες του ωκεανού, έτσι κι εγώ βούλιαζα πάντα μέσα στην αγκαλιά σου.
Και συ ήσουν εκεί, βράχος δικός μου, σιωπή κι αντάρα.
Πόθου τρικυμία.
Εγώ η δική σου θύελλα, και συ ο αέναος άνεμος που ασελγούσε την ψυχή μου.
Τα κομμάτια μου.
Τη δύναμη που χρόνια σου χα παραδώσει.
Κι αυτό θα παραμείνω.
Για άλλον άνεμο θα γίνω ναυαγός.
Γι άλλο λιμάνι πέτρα και αγκίστρι.
Γι αυτό που είμαι , γι αυτό που ήμουν και για ό,τι θα ρθει...
