Καλώς ήρθατε
στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο.
Reviews written by Nikos Stylianoy
| 106 results - showing 1 - 15 | 1 2 3 4 5 6 7 8 | Αποτελέσματα ανα σελίδα: |
Ποίηση
|
(Σημείωση : Όπως ήδη ξέρεις.... μόλις γύρισα και όπως σου είπα είναι η ώρα του σχολιασμού.....) ΛΟΙΠΟΝ ...... Θες για να μην τα επαναλαμβάνω να διαβάσεις τα σχόλια για την Κατερίνα ; ΤΑ ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ θα σου έγραφα Ηλία....... Ειλικρινά είναι τιμή μας και για σένα που δημοσιεύεις στο κλαμπ ..... Τεράστια ( ΤΕΡΑΣΤΙΑ ) η εξέλιξή σου απο ΤΙΣ 26 ΜΑΡΤΙΟΥ ΤΟΥ 2009 ( ΘΥΜΑΜΑΙ τα κείμενα που έστελνες 4 μέρες πριν λειτουργήσει το Λογοκλάμπ για να κάνουμε τις δοκιμές στις εφαρμογές κλπ - εσύ και ο Δημήτρης που τον έχασα.... αλλά απ' ότι είδα έγινε στιχουργός και πάει καλά.....) Εύγε λοιπόν ηλία !!!! Πρόσεχε μόνο, όπως είπα και στην Κατερίνα να αλλάζετε τα άλογα γιατί τρέχετε πολύ και θα τα .....σκάσετε !!!!! Και πάλι μπράβο...... και περιμένουμε όπως είπες την συνέχεια στο " Νέμεσις "..... |
Άρθρο
Ποίηση
ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ
|
Κατερίνα...... άλλαξε άλογο γιατί αυτό θα το σκάσεις..... τρέχεις πολύ γρήγορα !! Και να σκεφθεί κανείς τι σου έγραφα ΟΤΑΝ πρωτοήρθες και τι σου γράφω τώρα..... Είσαι ζωντανό παράδειγμα προς μίμηση.... αλλά δεν βλέπω προς το παρόν να αντέχουν σαν και σένα... Ειλικρινά σου λέω μας τιμάς με την γραφή σου ~!! Απλά θα σου πω Υπέροχο κι' αυτό το ποίημά σου..... Εγώ λοιπόν θα φταίω τώρα αν το γυρίσω σε Βίντεοκλιπ με πρώτη ευκαιρία ? Νάσαι πάντα καλά και δυνατή..... και να γράφεις πάντα έτσι, αυτό απλά σου εύχομαι. ( Σημείωση : Με έκπληξη είδα ότι οι Γρύλλοι έχουν πάει..... και Σαουδαραβία !! και τραγουδάνε και εκεί !! Ίσως κάποιοι Έλληνες να ακούνε το τραγούδι τους... !! ) ************************************************************************* Είναι πραγματικά άξιο απορίας, το πώς αντέχει το άλογο… Και μάλλον το αποδίδω στα ΠΕΤΑΛΑ, αυτά που μου χάρισε το Logoclub, είναι ΧΡΥΣΑ …αρκεί να το αντιληφθείς και να μην προσπεράσεις. Χαίρομαι που σου άρεσε το ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ και σ’ ευχαριστώ για την σκέψη του Βίντεο κλιπ, η οποία με χαροποιεί ιδιαίτερα. Επίσης με γεμίζει συγκίνηση, το ότι έδωσες την ευκαιρία στους ΓΡΥΛΛΟΥΣ να ταξιδέψουν μακριά για να ανταμώσουν με Αγαπημένες Ελληνικές Καρδιές. Να είσαι καλά - kate - |
Ποίηση
|
Eίτε είναι ποίηση, είτε πεζός λόγος, είτε άλλο, η πένα αυτή επειδή είναι χρυσή δεν σκουριάζει ποτέ. Για μια ακόμη φορά Αντώνη εύγε !! |
Ποίηση
|
Καλωσορίζω (αν και είσαι παλαιό μέλος) το πρώτο σου πόνημα. Και σαν πρώτο βήμα στην αρένα ενός πνευματικού μονομάχου αναβάτη, το αντιμετωπίζω. Σαν νοηματική σύλληψη το βρίσκω άριστο. Σαν εξωτερίκευση και απόδοση νοήματος νομίζω ότι θέλει αρκετό δούλεμα και σμίλευμα, για να αποδοθεί το κάλλος που κρύβει σωστά και να αστράψει στον ήλιο. Αυτό σημαίνει δουλειά – προσπάθεια και « αραιό μελάνι » στην αρχή. Θέλω να πιστεύω mercury , ότι σχετικά με σένα, η προσπάθεια θα φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Οφείλω ένα μπράβο για την προσπάθεια….. . Αναμένω την συνέχεια….. |
Ανένταχτο
| Οξύνοων με νοηματικό βάθος, αλληγορία παραστάσεων παιγμένες στο αληθινό θεατρικό σανίδι της ζωής. Σμιλεμένο με μαστοριά το κείμενο σου προβληματίζει τον αναγνώστη και πετυχαίνει τον σκοπό του. Αναμένω συνέχεια…. |
Ποίηση
|
Θαυμάσιο !! Γαμήλιο πάρτυ εικόνας, συναισθήματος και χειροκρότημα στον όμορφο χωρό της Πρωτοτυπίας. Αξίζει !! Μπράβο !! |
Ποίηση
ΚΟΙΤΑΖΩ
|
Μη με κακιώσεις, πάντα με αγάπη μιλάω στα μέλη και σε σένα δεν κάνω εξαίρεση, αλλά να σου πω την αμαρτία μου, περισσότερο με εντυπωσίασε η υπέροχη Φωτο που έβαλες συνοδευτική του κειμένου σου. Αν συγκρίνω με το προηγούμενο σου, ψηφίζω ανεπιφύλακτα υπέρ του προηγούμενου. Όμως δεν απορρίπτω το ποίημα σου - μην παρεξηγηθώ - απλά νομίζω ότι μπορούσες ( και το λέω γιατί μπορείς ) να το τελειοποιούσες ακόμα περισσότερο. Πάντως τα πρώτα δείγματα γραφής σου σ' αυτόν τον χώρο είναι πολύ θετικά και μπράβο σου. Αναμένω την συνέχεια..... ^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^ Όσο και αν ψάχνω δεν βρίσκω το λόγο που θα επρεπε να σε κακιώσω, οπότε την γλύτωσες. Τώρα όσο αφορά το εν λόγω ποιήμα, πράγματι ξέρω ότι δεν έχει δυνατότητες, μπορώ να καταλαβω πότε έχω γράψει κάτι με προοπτικές και πότε όχι. Όμως όπως καμμιά φορά γράφεις και το κρατάς για τον εαυτό σου έτσι και τώρα έιχα ανάγκη ( καθαρά για εμένα ) να το δημοσιεύσω. Να πώ λόγια που το στώμα δεν τολμά να πει. Τέλος θεωρώ την κριτική πολύ δυνατό εργαλίο για βελτίωση , οπότε ελεύθερα. - Powerless power - ____________________________________________________________________________________________ ^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^ Με ικανοποίηση βλέπω ότι η ωριμότητα σου θα σε οδηγήσει γρήγορα ψηλά. Ξέρεις..... αυτό είναι μεγάλο προσόν για ένα Λογοτέχνη, το να αντέχει την (καλοπροαίρετη πάντα) κριτική.... Είναι πολλοί αυτοί, και μπορώ να μιλήσω και με την πείρα που απέκτησα από την λειτουργία του Κλαμπ, ότι ΟΧΙ μόνο ΔΕΝ αντέχουν την κριτική, αλλά κακιώνουν και καταθλίβονται κι' όλας και φυσικά τα παρατάνε !! Για αυτό τον λόγο μίλησα προηγουμένως για ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ, που αλίμονο αν δεν την έχει κάποιος τότε το μεγαλύτερο σφάλμα που θα κάνει είναι να ασχοληθεί με την Λογοτεχνία και το γράψιμο..... Νίκος Στυλιανού |
Ποίηση
|
Τηλεοπτικό το βρίσκω Ηλία !! Το ξέρεις ότι ίσως να μήν το έχεις καταλάβει, αλλά το έχω παρατηρήσει και σε άλλα κείμενα σου, έχεις ταλέντο στο σενάριο.... και επειδή κάτι γράφω αυτό τον καιρό, θα σε προσκαλέσω μερικά κομάτια να τα γράψουμε μαζί στο Φόρουμ. Θα σου πω. Και τώρα στην συνέχεια της κριτικής. Λοιπόν, τέλειωσε το καλοκαίρι και εσύ με γεμάτο το καλάθι σου ώριμα φρούτα και την (πλέον) ώριμη πένα σου, μπήκες στον αναβατήρα και ούτε ξέρω τι όροφο πάτησες.... Συνεχώς ανεβαίνεις.... Μπράβο σου ρε φίλε...... άξιος !! |
Ανένταχτο
|
Λίγο ή μάλλον αρκετά απαισιόδοξο και κορεσμένο από λύπη και μελαγχολία το κείμενο σου αυτό, που να μου επιτρέψεις Βασίλη ΔΕΝ ταιριάζουν και πολύ αυτά τα «βαριά» συναισθήματα με την νεανική σου ηλικία. Σημαντική πάντως βρίσκω την προσπάθεια σου, να «υποτάξεις» την πένα σου. Βλέπω ότι πάμε καλά, αλλά χρειάζεται ακόμα αρκετή και σοβαρή προσπάθεια από μέρους σου. Ξέρω ότι είσαι αγωνιστής και θα τα καταφέρεις στο τέλος. Βελτιωμένο το κείμενο σου αρκετά, όσο αφορά στη δομή του. Περιμένω την επόμενη φορά ένα πιο αισιόδοξο και χαρούμενο κείμενο, τέτοιο που να αξίζει όσο αξίζουν 18 – 20 χρόνια ζωής !!! Και πάνω απ’ όλα είπαμε. ΜΗΝ απογοητεύεσαι. Έτσι ξεκινήσαμε όλοι μας και εσύ ήδη έχεις κάνει το πρώτο άλμα. Για την προσπάθεια και για να συνεχίσεις (γιατί μπορείς ) … 4 |
Ποίηση
|
"Για άλλον άνεμο θα γίνω ναυαγός. Γι άλλο λιμάνι πέτρα και αγκίστρι." !!! Κάποιος πρέπει να σου είπε ότι έχω και εγώ " Αχίλλειο πτέρνα " ( καλαμπούρι ).... Πάντως πολλά λεφτα οι δυο αυτοί στίχοι..... και μάλλον θα σου ζητήσω την άδεια να τους χρησιμοποιήσω, όχι σε ποίημα βέβαια, αλλά σε μουσική... Καλωσόρισες λοιπόν Rain Paths ! Μπήκες και εσύ με το δεξί ! Μπράβο ! Σου εύχομαι καλή και δυνατή συνέχεια... |
Ανένταχτο
|
Όταν κτύπησες το κουδούνι του Κλαμπ και σου ανοίξαμε την πόρτα καλωσορίζοντας σε, θυμάσαι τι σου είπα ; " Ξέρω ότι έχεις τον Ήλιο δρομέα στην πένα σου.... " Σε ευχαριστώ που τα λόγια μου βγήκαν αληθινά ! Ένα μόνο θα πω τώρα που διάβασα την παρτίδα Σκάκι... Εύγε !! Συνέχισε έτσι.... |
Διήγημα
Νέμεσις (μέρος 3ον)
|
Ισχύουν τα όσα μέχρι τώρα σου έχω πει Ηλία. Στηρίζοντας την προσπάθεια σου λοιπόν σου δίνω το 5. Καλή συνέχεια.. ( Σ' ευχαριστώ για το " ΕΔΕΜ ", ακόμα βρισκόμαστε σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Ελπίζω στα επόμενα...να ανέβουμε !) |
Άλλο
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
|
Ένας μεγάλος προορισμός καθοδηγεί τα βήματα της Φίλης σου, αλλά την δύναμη την παίρνει από τον εσωτερικό δρόμο της ψυχής της, που είναι στρωμένος με ακριβό και χρυσοστολισμένο χαλί και καθόλου όμοιος με αυτόν που τρέχει πάνω στη Γη. Η προσπάθεια φυσικά και πάντα ανταμείβεται. Και όχι υποχρεωτικά από τους ανθρώπους Κατερίνα. Είθε να έρθει η ώρα που ο άνθρωπος θα πει το Νενικήκαμεν. Αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει πρώτα να φορρέσει το κοστούμι της Αγάπης, που δεν νομίζω ότι μέχρι τώρα το έχουν " παραγγείλει " πολλοί...... Πολύ ωραία και δυνατά το τεκμηρίωσες με την Αριστοτελική εκδοχή για το υπέρτατο αγαθό της ευδαιμονίας και τον τρόπο κατάκτησης της, απλά και κατανοητά από όλους. Εύγε σου ! Κατερίνα. Εξελίσσεσαι σε ηγετικό μέλος πλέον... Και σε ευχαριστώ γι' αυτό. ^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^ Φοράμε κουστούμια πολλά θλιβερά,κακοραμμένα κουστούμια εγωισμού μίσους,ωχαδερφισμου ονείρων δανεικών Ας τα βάλουμε στην άκρη για το ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΟΥΣΤΟΥΜΙ της ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ,της ΑΔΟΛΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ. Λίγα Λόγια Και η μεγαλύτερη ανταμοιβή για μένα μέσα σε τούτο το χώρο, Η ΔΥΝΑΜΗ για να προχωρήσω με ακόμη μεγαλύτερη ΔΥΝΑΜΗ,να μεταμορφωθώ,να αναγεννηθώ. Όσο για το "ΗΓΕΤΙΚΟ" αν αυτό εκφράζει ΤΟ ΠΕΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ,το ΔΕΧΟΜΑΙ Νίκο Στυλιανού καιΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. - Kate - ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^ Πείσμα, διάθεση, αγωνιστικότητα, καλοσύνη, συναδελφικότητα, άδολη Αγάπη και μετριοφροσύνη. Αυτά εννοώ λέγοντας Ηγετικό μέλος. - Νίκος Στυλιανού - |
Ποίηση
Τετρακτύες
|
Αφού λοιπόν το Φόρουμ δεν μας « εμπνέει» ίσως. Αφού απ’ τα δεκάδες μέλη που μας έχουν κάνει την τιμή να δημιουργήσουν λογαριασμό στον χώρο αυτό, μόνο το 8,2 % συμμετέχει ενεργά – εννοώ σε κατάθεση γραπτών, σε σχόλια, αξιολόγηση, κλπ. Και αφού τέλος στατιστικά τεκμηριωμένο, πολλοί μας διαβάζουν καθημερινά, ( και εδώ νιώθω την υποχρέωση να σταθώ και να ευχαριστήσω εκ’ μέρους όλων των ενεργών μελών και εγώ προσωπικά το…… 0,15 % !!!!!-????? των αναγνωστών μας που συμμετέχουν ενεργά και σχολιάζουν και αξιολογούν τα κείμενά μας ), αλλά ελάχιστοι – ας μου επιτραπεί η λέξη – τολμούν να γράψουν το σχόλιο τους για κείμενο και για συγγραφέα, ή να ρωτήσουν ( εκτός μιας τελευταία αναγνώστριας ), τότε θα πρέπει κάποιος να πετάξει κάποιο γάντι. Αποφάσισα λοιπόν να το κάνω εγώ. Το ποιος είμαι εγώ δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Ας πούμε ότι είμαι ένας απ’ τους αναγνώστες του Κλαμπ. Επειδή όμως έχω και άποψη ως « παλαιότερος όλων στον χώρο», θα την πω πρώτα και μετά θα ρίξω το γάντι. Όσο λοιπόν αφορά τον Συγγραφέα και Επίτιμο μέλος του Λογοτεχνικού κλαμπ SAILOR – κατά κόσμο Αντώνη Μυκονιάτη - , θα πω ότι σαν Ταξιδευτής του Πνεύματος και της τροπαιοφόρου σκέψης, μας έχει περπατήσει σε πολλά, όμορφα και πολλές φορές περίπλοκα και ενδιαφέροντα μονοπάτια. Άλλοτε σαν εμπύρετος κατήγορος πολεμιστής και ιχνηλάτης και άλλοτε σαν δροσερός και τρυφερός περιπατητής του νου και μας έχει δωρίσει απλόχερα πολλά δροσερά ποτήρια σκέψης που μας ξεδίψασαν και τον έχουμε πολλές φορές ευχαριστήσει και τιμήσει δημόσια γι’ αυτά τα ανεκτίμητα δώρα του, όπως και το τελευταίο « Τετρακτύες» , που το ταξιδέψαμε και πάλι ευχάριστα. Τώρα όμως ήρθε η ώρα να πετάξω το γάντι για να δω – ελπίζω – αντιδράσεις και μελών και αναγνωστών, για να «ζωντανέψουμε» επιτέλους και να δει και ο κάθε αναγνώστης και μέλος μας, ότι είναι τελικά όμορφη και εποικοδομητική η πνευματική και δημιουργική καλοπροαίρετη πάντα, αντιπαράθεση για όλους. Σαν αναγνώστης λοιπόν το ποίημα « Τετρακτύες» μου δημιούργησε πολλές απορίες. Σε άλλα σημεία συμφωνώ με τον συγγραφέα, σε άλλα όμως όχι, ή απλά έχω τις δικές μου θέσεις και θέλω διάλογο για να δω αν είναι σωστές ή λάθος και στο κάτω της γραφής να υποστηρίξω τις θέσεις μου. Αλλά πως αν δεν ρωτήσω και αντιπαρατεθώ ; Πως θα πληρώσω τα κενά των αποριών μου ; Και πως θα απαντήσω στον εαυτό μου, ότι , ναι, είμαι ένας καταξιωμένος πνευματικός άνθρωπος ; Ερώτημα λοιπόν πρώτο. Είναι δεδομένο ότι κανείς δεν θέλει το ‘’ αχανές’’. Όλοι το φοβούνται. Τότε γιατί αρχίζει έτσι το ποίημα ; Δεν είναι πλεονασμός ; ή ίσως άτοπο ; Δεύτερον. Εγώ πιστεύω ότι είμαστε σαν πνευματικά όντα, πολύ ανώτεροι από μια ‘’ρυτίδα του Αιώνιου’’ και ότι και εμείς, το πνεύμα εννοώ, είμαστε από μόνοι μας Αιώνιοι και δεν χωράμε, αλλά συμπλέουμε με αυτό. Τρίτον. Τι θέλει να πει άραγε ο συγγραφέας, ‘’ ότι η προσαρμογή στο μηδέν, ανασαίνει δηλητήριο ’’; Μήπως ότι η υποδούλωση του εαυτού μας στην απαξία, είναι δηλητήριο στην ψυχή μας ; Άραγε αυτό θέλει να πει ; Γιατί ο συγγραφέας τη μια φορά λέει ‘’ εκείνο ‘’ και πιο κάτω ‘’ κείνο το γέλιο ‘’ ; Τυπογραφικό λάθος ; Η μήπως έχει κάποια σημασία ; ή τέλος μήπως ‘’ ποιητική αδεία ‘’ ; Τι εννοεί λέγοντας ‘’ άδολο βλέμμα ‘’ ; Είναι το αντίθετο του ‘’ δόλιου ‘’ ; Τι θέλει να πει, ‘’ το φρόνημα της σάρκας ‘’ ; Έχει η σάρκα ‘’ φρόνημα ‘’ ; Τι εννοεί ‘’ Μελανή Μητέρα ‘’ ; Μερικά στην τύχη απλά ερωτήματα σαν παράδειγμα, που ίσως σε πολλούς αναγνώστες να δημιουργούνται διαβάζοντας ένα κείμενο και που κλείνοντας μετά τον υπολογιστή να τους έμειναν αναπάντητα κενά. Γιατί όμως ; Αλήθεια πόση ευχαρίστηση δεν θα αισθανόμαστε, αλλά και τιμή, αν κάποιος μας παραθέσει τις δικές του σκέψεις και απόψεις και τα δικά του ερωτήματα και απορίες, για όσα εμείς γράφουμε ; Ευελπιστώ ότι το σημείωμα μου αυτό θα τύχει κάποιας προσοχής τόσο από τα μέλη μας – εκτός από τα ενεργά - όσο και απ’ τους αναγνώστες μας και ότι στο μέλλον κάθε πόνημα κάθε συγγραφέα και εμού μη εξαιρουμένου φυσικά, θα τύχουν κριτικής και μελέτης. Όσο για την Βαθμολογία ΔΕΝ χρειάζεται αν δεν θέλετε να βάλλετε βαθμό. Απλά χρησιμοποιείστε την εφαρμογή - Report this review – και γράψτε το σχόλιο σας χωρίς βαθμό. Ακόμα και αν ( δεν δουλέψει ) η εφαρμογή, πατήστε 2 φορές ‘’ υποβολή ‘’ και αν σας βγάλει καρτέλα που να γράφει ‘’ invalid token ‘’ , πατήστε – Ακύρωση – και το σχόλιο σας έχει ήδη καταγραφεί. ( Στηρίξτε την προσπάθεια του λογοτεχνικού κλαμπ με την ενεργό συμμετοχή όλων σας και μελών και αναγνωστών για να παραμείνει on line. ) Σας ευχαριστώ. ^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^ Ποιο είναι το Κοσμολογικό Εσωτερικό Δόγμα; Η αρχέγονη πάλη Φωτός και Σκότους. Οι Δυνάμεις της Δημιουργίας που αντιμάχονται αέναα τις Δυνάμεις της Καταστροφής [και επειδή πάντα λειτουργώ με τους νόμους της Αναλογίας, ποιο είναι το αντίστοιχο εσωτερικό, ψυχολογικό δόγμα; Η πάλη του σκοτεινού με τον φωτεινό εαυτό μας, αλλά ας μην προχωρήσω επ’αυτού…]. Τούτο το αρχετυπικό μοντέλο, ας μου επιτραπεί να το πω και Μανιχαϊστικό, είναι που έθρεψε και θρέφει στις ψυχές των μυστικών την ζωηρή εκζήτηση. Ποια είναι η θέση του ανθρώπου ανάμεσα σε τούτες τις φοβερές Συμπληγάδες; Ποιες οι συντεταγμένες του; Ποιες οι ‘αποστολικές’ του ορίζουσες; Είναι οι ορίζουσες της επιβίωσης ή της μυητικής ανέλιξης; Της απλής θέασης των δρώμενων ή της διείσδυσης πίσω ‘από τα πέπλα’ όπως επρέσβευαν οι μεγάλοι πολιτισμοί, τα Μυστήρια, οι εκλεκτοί Διδάσκαλοι της ανθρωπότητας; Μην μένουμε μόνο στις ποιητικές μεταφορές, στις εικονοπλαστικές αποδόσεις που απλά πασχίζουν να μεταδώσουν ένα βαθύτερο συναίσθημα, ας επικεντρώσουμε στον πυρήνα, στον εαυτό, στο ανάπτυγμα του ε ί ν α ι. Και η Μελανή Μητέρα ως έκφραση του Αρνητικού αλλά και ο Χρόνος ως ο εκπορνευτής της ζωής του μεταπτωτικού ανθρώπου –που ας θυμηθούμε ότι φέρει Παλαιοδιαθηκικά κιόλας- την ‘κατάρα’ της πτώσης, της φθοράς και του θανάτου- είναι όψεις, εκφράσεις, μεταφορές. Ο άνθρωπος ‘δεν ήταν προορισμένος’ να είναι υποκείμενος στους νόμους της Φύσης αλλά να συμ-βασιλεύει σ’αυτήν. [και δεν με δεσμεύουν οι πατερικές θεωρήσεις, ιδιαίτερα των πρώτων Απολογητών με εξαιρετικές θεολογικές ενοράσεις]. Η εωσφορική, τρόπον τινα, πτώση του, τον ακολουθεί, τον συνέχει, τον κατατρύχει, τον αλλοιώνει ειναιικά, δραματικά, πυρετικά σχεδόν… Μέσα στις Απόλυτες λοιπόν Μονάδες, ο άνθρωπος ως κληρονόμος του Ανέφικτου είναι χρεωμένος, θέλει δεν θέλει με την ευχή και την κατάρα να ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΞΕΛΙΞΕΙ την αποστολή του αυτή, να γνωρίσει –με την μυητική σημασία του ‘γνώθι σαυτόν-’ αλλά και να θεώσει τον εαυτό του, να πραγματώσει την Διαδρομή του στην απόλυτα προσωπική του ΑΤΡΑΠΟ. Για έναν άνθρωπο που βιώνει τον κόσμο μυστικά και, -το αποδέχομαι-, ιδιόμορφα, παράξενα, ενίοτε παράδοξα, όλο τούτο το σκηνικό της αρχαίας πάλης είναι και το θέατρο του κόσμου. Η αγωνία είναι διαρκής, ο δρόμος ανηφορικός, η αναρρίχηση αιματηρή… κι όμως, μέσα σε τούτο το θέατρο καλείται να ‘σωθεί’, να υπερβεί, να ανασάνει κάποτε ξανά ελεύθερος… [αν με ρωτήσει κανείς πως συν-εργάζονται οι Ελληνικές θεωρήσεις για τον κόσμο με το Χριστιανικό, το ανιμιστικό, το Βουδιστικό και Καμπαλιστικό Κοσμοείδωλο, απαντώ με ταπεινοφροσύνη ότι όλα αυτά είναι απλά όψεις της εκπόρευσης, εσωτερικά συναντώνται, η πηγή τους, πως θα μπορούσε άλλωστε, είναι η ίδια… στη πηγή στοχεύουμε όχι στις εκφράσεις μόνο και στις ‘θρησκευτικές’ ιδεολογίες που έχουν την σημασία τους αλλά σε άλλο επίπεδο] Δεν ξέρω αν με όλα τούτα έδωσα το πλαίσιο, έδωσα πάντως νύξεις και προσωπικές θέσεις… εν τάχει και εν περιλήψει… και ευχαριστώ το Νίκο που με τις ερωτήσεις του με ώθησε να το κάνω… Με άξονα όλα τούτα, νομίζω μπορεί κανείς να με ‘αποκωδικοποιήσει’ αν το θέλει, πολύ ευκολότερα… Τετρακτύες Created 2009-09-26 23:23:59 Reviewer Nikos (Nikos Stylianoy) Listing: Τετρακτύες (Ποίηση) Extension: com_content … λησμόνησα κάποια ερωτήματα μέσα στην ανάπτυξη των συλλογισμών μου… δεν μας είναι άραγε γνωστό τι ‘φρονεί’ η σάρκα; Τούτο είναι το φρόνημα της πτώσης, της έκπτωσης, του προσανατολισμού του ανθρώπου χαμηλά, στο χονδροειδές υλικό, η κατά-γωγή του από το πνευματικό στο σαρκικό… και τούτο είναι το φρόνημα που κυριαρχεί όχι σήμερα αλλά στον περίφημο ‘χοϊκο’, πρωτοΑδαμικό, μετα-πτωτικό άνθρωπο… … άδολο βέβαια είναι το δίχως δόλο, το βλέμμα της ύπαρξης, το βλέμμα της ψυχής, το βλέμμα της αγνότητας, το βλέμμα ενός παιδιού… που και που το θυμόμαστε αλλά στην ουσία το έχουμε χάσει… όχι όλοι, οι περισσότεροι… - SAILOR - |
| 106 results - showing 1 - 15 | 1 2 3 4 5 6 7 8 | Αποτελέσματα ανα σελίδα: |
Powered by jReviews
