Καλώς ήρθατε
στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο.
Reviews written by kate
| 126 results - showing 61 - 75 | 1 2 3 4 5 6 7 8 9 | Αποτελέσματα ανα σελίδα: |
Άρθρο
Για το Ταξίδι
|
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ «ΤΑΞΙΔΙ» ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ,ΑΠΟΡΙΕΣ Ίσως θα πρέπει να δούμε το ταξίδι αυτό μελετώντας την εξέλιξη των ιδεών ιστορικά και κοινωνικά. (Αναφέρω πολύ γενικά) Θεοκρατική εποχή: Το τέλειο ,το απόλυτα αληθινό εκφράζει την θεϊκή δημιουργία και αποκαλύπτεται με την θεία μεσολάβηση. Βέβαια αυτή η αποκάλυψη δεν μπορεί να συμβεί χωρίς προετοιμασία και σκληρή εργασία. Κλασική εποχή: Την μία και μοναδική αλήθεια όπως μας παραδίνεται μπορούμε να την κατακτήσουμε να την βελτιώσουμε ,αναπτύξουμε με τα εργαλεία της διάνοιας. Διαφωτισμός: Mεταφυσική και παράδοση απορρίπτονται και δίνεται έμφαση στη λογική ,στην επιστημονική μέθοδο. Ο άνθρωπος μπορεί να τα φτιάξει όλα εκ του μηδενός ανεπηρέαστος από το όποιο ιστορικό βάρος. Ρομαντισμός: Eπικρατεί ο υποκειμενισμός και κυριαρχεί το συναίσθημα. Αμφισβητείται η μία και μοναδική αλήθεια θεϊκή ή ανθρώπινη, ανατρέπεται το βασικό φιλοσοφικό αξίωμα της στόχευσης σ’ ένα και μοναδικό στόχο. Μοντερνισμός: Δίψα για μια νέα απόλυτη αλήθεια και εδώ το παράδοξο, στην πολιτική του μορφή όλα πρέπει να φτιαχτούν από τη αρχή και προχωράμε στο καινούργιο μέσα από τον δογματισμό και τον ολοκληρωτισμό, τα λουτρά αίματος που συντηρούν το καθαρό δόγμα και την απόλυτη λατρεία στον ενσαρκωτή της νέας θρησκείας. Ο Μοντερνισμός γυρεύει την υπέρβαση με την ίδια έννοια που το κάνει η θεοκεντρική στάση. Λανθασμένος ο συλλογισμός, ότι κινούμεθα προς τα πίσω και ψάχνουμε αυτό που ήδη υπάρχει, που αντανακλά την αλήθεια ενός αιώνιου κόσμου ιδεών, σύμφωνα δηλαδή με αυτό που ορίζει η πλατωνική οντολογία; Το ταξίδι γνώσης και επιτευγμάτων όπως μας δείχνει και η ιστορική πορεία (σημαντικός ο χώρος και ο χρόνος) ερμηνεύεται τραγικά από το μέγεθος των λαθών και βασάνων του Ανθρώπου και η ομορφιά του από την ελπίδα ότι η συνέχεια θα δικαιώσει τα όνειρα και όχι τους εφιάλτες του. Το θέμα είναι να καταλάβουμε το τι μπορούμε να κάνουμε με ταπεινότητα δίχως έπαρση. Όσον αφορά το τελειοθέν όν, όπως παρουσιάζεται σαν έννοια από φιλοσοφικές και θρησκευτικές θεωρήσεις, οι οποίες μέσα στον συγκεκριμένο χώρο και χρόνο διαδέχονται η μία την άλλη ,συμπληρώνοντας ή ανατρέποντας οι επόμενες τις προηγούμενες, στην προσπάθεια ανακάλυψης της μίας και μόνης αλήθειας ,έχω να πω ότι η πειστικότητα τους και πρακτικότητα τους για τη σημερινή ζωή συνεχίζει ν’ αποτελεί αντικείμενο έρευνας και ανάλυσης . Το σίγουρο είναι ότι το τέλειο όν δεν αποτελεί “ξοφλημένο” όν σε καμία φάση της ιστορικής εξέλιξης των ιδεών, διότι έτσι θα αναιρούσαμε την ίδια την ανθρώπινη φύση μας θα σταματούσαμε την ίδια την ζωή ,το “υπάρχω”, το “άνω θρώσκω” δηλαδή την πορεία μας προς το καλύτερο. Εκείνο ίσως που πρέπει να μας προβληματίσει ,είναι ο διαχωρισμός της επιστήμης από τις ανθρώπινες αξίες, τα συστήματα αξιών ηθικής και εθίμων δεν πρέπει να είναι άσχετα από την επιστήμη και την τεχνολογία αλλά η κινητήρια δύναμη τους. «Όντως δεν είμαστε τέλειοι…» ποια η δική σας άποψη; Και αν παραμένουμε ατελείς έχουμε κάποιο κέρδος από αυτό; |
Ποίηση
Διαδρομή προς το σπίτι
|
Μια υποφωτισμένη διαδρομή που μοιάζει στατική, ένα κενό ζωής ,ένας νεκρός χρόνος ,με έμφαση στο επιφανειακό στοιχείο (γόβες) και στην μη δράση. Σκέψεις και συναισθήματα συνθέτουν ένα κάδρο ζωής αντιπροσωπευτικό του σύγχρονου ανθρώπο (εγκατάλειψη,μοναξιά). Η παιδική αθωότητα μέσα από τις σκιές των δρόμων σε αντιπαράθεση με την αχαριστία , υποκρισία και την χαμένη ελπίδα. Το ξημέρωμα ίσως μια διάσταση ελπίδας για το μέλλον. Μια περιπλάνηση ένα ταξίδι κυρίως εσωτερικής αναζήτησης και προβληματισμού. Επειδή κρίνω το επιφανειακό στοιχείο μέσα από τις « γόβες», μια εντελώς προσωπική άποψη και επειδή συναντώ το φαινόμενο της «γόβας» τώρα τελευταία σε όλες τις σοβαρές εκδηλώσεις μεγάλων εταιριών που προωθούν νέες ψηφιακές τεχνολογίες . Θα ήθελα να ανοίξω για συζήτηση το θέμα: Ο ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ « ΓΟΒΑΣ» ΚΑΙ Η ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΣΤΟΧΩΝ ΟΠΩΣ Η ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΑΝΕΛΙΞΗ ΚΑΙ ΑΝΕΥΡΕΣΗ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ. |
Ποίηση
« ΛΑΘΟΣ ΔΕΣΠΟΤΙΚΟ »
|
Όλα επίπεδα ,όλα πανομοιότυπα χωρίς καμιά ουσιώδη ποιότητα ,επιφανειακά, ωραιοποιημένα και ευτελή. Οι Άνθρωποι που «οδηγούν» τις εξελίξεις ,οι Πολιτικοί βιτρίνας που υποστηρίζονται χωρίς να αντιπαρατίθενται στο άρρωστο κατεστημένο, χωρίς να λένε τίποτα καθώς μιλάνε ,αν και αντιπρόσωποι ενός ένδοξου και πνευματικού παρελθόντος πολιτισμού, έχουν χάσει τη θέση που έχουν μέσα στην κοινωνία σαν λειτουργοί και πνευματικοί άνθρωποι. Τα οργανωμένα συμφέροντα η υλιστική αντίληψη της ζωής ,τα παλιά και ξεπερασμένα πρότυπα εμποδίζουν την βελτίωση των συνθηκών ζωής μας και την αλλαγή. Εθελοτυφλούμε συστηματικά , αρνιόμαστε τα νέα στοιχεία αποφεύγοντας τυχόν ταλαιπωρίες ανασυγκρότησης ,μεταθέτοντας τις ευθύνες και το τόλμημα στον επόμενο κυνηγώντας την εύκολη και άμεση ικανοποίηση που προσφέρει απλόχερα η παγκόσμιαιδεολογική αγορά μέσα από ατομιστικές ωφελιμιστικές ουτοπίες. Μοιρολατρική αντιμετώπιση της ζωής και η επόμενη γενιά δίχως προοπτική και ελπίδα. Η Ανατροπή της κατάστασης θα επέλθει μόνο με την υπέρβαση δηλαδή με τα βήματα εκείνα που θα μας οδηγήσουν πιο μπροστά από το εξορισμού καθεστώς. Στόχους υπερβατικούς ,και ζωντανά παραδείγματα ενός τρόπου ζωής αληθινά νέου σε φαντασία ,σκέψη, συναίσθημα και δράση απαιτεί το πολιτικό αδιέξοδο του σύγχρονου ανθρώπου που συνεχίζει να ελπίζει στο φώς των άστρων. |
Ποίηση
Αρνούμαι
|
Σίγουρα η πένα αυτή είναι χρυσή! ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΡΝΟΥΜΑΙ λοιπόν την προσφορά του εαυτού μου ολόκληρου, σαν μια θυσία στο βωμό μιας ΑΓΑΠΗΣ, που δεν αποτελεί μια αληθινή ομορφιά ζωής, δεν συνδέεται θετικά με αυτήν αλλά αξιολογείται με βάση το αν προσφέρει ή όχι την ΑΘΑΝΑΣΙΑ, σαν κάτι μακρινό, εξωπραγματικό, πέρα από τα πάθη του ανθρώπου, το φθαρτό ,το μικρό ,το πεπερασμένο (και η σιγή σου να είναι αθανασία/αρνούμαι να σε εκμισθώσω/ για ενός απογεύματος φτηνή απόλαυση). Και η άρνηση σαν ένας μηχανισμός ,ένα μεγαλειώδες τέχνασμα ,έρχεται να μας προστατέψει από τις απειλές του εφήμερου και καθημερινού, από έναν πιθανό συναισθηματικό θάνατο που θα προκαλέσει εντάσεις και αφόρητο πόνο,ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΟΝΤΑΣ μας με την ΑΘΑΝΑΣΙΑ ,όπως αυτή δίνεται μέσα από το πρίσμα μιας ιδεολογικής προσέγγισης ,πεποίθησης να πω ,που υπηρετείται με σθένος και συνέπεια. Μια αίσθηση λοιπόν απειλής ,φόβου, εξάρτησης -να εκβιάζεις την ευαισθησία μου, μας κάνει να αρνιόμαστε τη σημαντική ομορφιά που μας προσφέρεται ,δεν είμαστε σε θέση να την διακρίνουμε ,να ανακαλύψουμε την ίδια την πηγή της ζωής ,πόσο μάλλον να δώσουμε κομμάτι από τον εαυτό μας! ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ (ΕΠΙΛΟΓΗ) τον δρόμο της χαράς της ζωής αναγνωρίζοντας το εφήμερο,και το φθαρτό, το τέλος των πραγμάτων,την θνητότητα σαν φυσική συνέχεια και όχι ασυνέχεια. ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ τον δρόμο εκείνο του μετασχηματισμού της ψυχικής ή σωματικής αποεπένδυσης που φέρνει η καθημερινότητα, μέσα απο νέες αναζητήσεις και επιλογές, προσφέροντας νέες ευκαιρίες σε μένα και τους άλλους, παλεύοντας αδιάκοπα για την συνέχιση και βελτίωση της ποιότητας της ζωής που θεωρώ και το μεγαλύτερο χρέος μου. Πιστεύω στους ανθρώπους,έστω και αν οι εμπειρίες απο αυτους είναι αρνητικές και τους προσφέρω τον εαυτό μου ΟΛΟΚΛΗΡΟ όχι μέσα απο μια σχέση ανταλλαγής, αλλά μια σχέση κατανόησης και αγάπης αληθινής. Δεν θέλω να σταματήσω το χρόνο και τη ζωή και να φαντασιώνω το άχρονο υπηρετώντας εκείνο το ιδεατό που μέσα απο κανόνες απαγόρευσεων και στέρησης της πραγματικής χαράς ενός έρωτα ή μιας σημαντικής ομορφιάς θα φέρει τη δικαίωση καισωτηρία. Για μένα η πολυπόθητη ΑΘΑΝΑΣΙΑ είναι μέσα στα χρώματα , στις εικόνες ,τις μυρωδιές ,στις χαρές αυτής της ζωής που δεν είναι μόνο μια αναπόφευκτη υποταγή σ’ένα ρυθμό καθημερινότητας αλλά και ένας ατίμητος πλούτος,ένας όμορφος ανεξερεύνητος κόσμος . ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ ΤΟΥ ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΣΟΑ. Όλοι έχουμε ένα αφεντικό ,έναν Βάσκες,για άλλους ορατό και για άλλους αόρατο. Ο δικός μου λέγεται όντως Βάσκες ,και είναι ένας άνθρωπος........ Για άλλους μπορεί ναείναι η ματαιοδοξία,το ακόρεστο πάθος για τα πλούτη ,η δόξα ,η αθανασία... Εγώ προτιμώ έναν Βάσκες ,ανθρώπινο, που στις δύσκολες ώρες είναι πιο προσιτός από όλα τα ιδεατά αφεντικά του κόσμου. ********************************************************************************* Ήθελα να σε ευχαριστήσω θερμά και ειλικρινά Kate για την εξαιρετική αυτή ανάλυσή σου στο ΑΡΝΟΥΜΑΙ… για να πω την αλήθεια θα χρειαστεί να την διαβάσω ξανά και ξανά για να την αποκωδικοποιήσω πλήρως. Με τιμά που αφιέρωσες όλο αυτό το χρόνο, όλη αυτή την ενέργεια για να αναζητήσεις τους κρυφούς και αληθινούς πυρήνες τούτου του ποιήματος… είναι νομίζω η πρώτη φορά που σε ένα μου κείμενο επιχειρείται μια τόσο ενδελεχής ανάλυση και ομολογώ πως αισθάνομαι και μια κάποια αμηχανία… είδες πτυχές που πραγματικά με εξέπληξαν, είδες σε βάθη που δεν έχει δει κανείς… παραμέρισες πέπλα που δεν είναι θεατά … (και το διπολικο ανάπτυγμα ΑΡΝΟΥΜΑΙ-ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ είναι πιθανώς και το κλειδί όλου τούτου του κόσμου…) Ευχαριστώ για την προσοχή, την αφιέρωση πολύτιμου χρόνου, την ζεστασιά της γραφής σου, της ματιάς σου… -SAILOR- |
Ανένταχτο
Τετραγωνίσανε τα Χάπια
|
Στην αρχή πίστεψα πως είχε δοθεί μια λύση στο πρόβλημα του τετραγωνισμού του κύκλου καθώς προχωρούσα ένιωσα ότι μου έλειπε η γνώση αξιολόγησης φαρμακευτικών σκευασμάτων στη συνέχεια γέλασα και μάλιστα πηγαία...μέχρι που ανακάλυψα οτι ήμουν εγώ... Μια γραφή που παραπαίει ανάμεσα στο αληθινό και στο ονειρικό,ανάμεσα στην αλληγορία και στην στεγνή πραγματικότητα. Το πάντρεμα αυτό, πλεονέκτημα αυτής της γραφής που διαλέγεται συνεχώς με την ανθρώπινη μορφή και τις συνθήκες ζωής της. ΥΓ Ανυπομονούμε για το στρογγυλό βιβλίο της ΑΓΑΠΗΣ... |
Ποίηση
Μονόλογος
|
Που να ξερε... πως τώρα δα με χέρια ματωμένα πάνω σε βρώμικους τοίχους έγραφα τον ΥΜΝΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ. |
Ποίηση
ΑΓΚΥΡΑ
|
Δεν θα αρκεστώ στην ερμηνεία της υποτιθέμενης απόδρασης απο το άγχος των “καθηκόντων”μιας δέσμευσης.θα ήθελα να πάω και λίγο παραπέρα,πιστεύοντας πως η επιλογή του βυθού,υπονοεί την βαθύτερη ανάγκη της ψυχής του Aνθρώπου για αναζήτηση και εξέλιξη. Βασική ανάγκη ένα ταξίδι ψυχής, οπου ο Άνθρωπος θα μάθει να ξεπερνά εμπόδια και φόβους φτάνοντας έτσι σ’ενα τόπο όπως ειναι ο βυθός, πολύ διαφορετικός απο αυτόν που αφήνει πίσω (Θα βρω γαλήνη στον πυθμένα/Μα μην ζητήσεις ν’ ανέβω εκεί ψηλά). Ένας τόπος σιωπής,ανακούφισης,κάθαρσης, ένας τόπος επαναπροσδιορισμού της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης, που ζητά επιτακτικά διέξοδο όπως φαίνεται απο τους στίχους: Ότι με κούρασε και με πονά,σε μερικά λεπτά θα μ’έχει πνίξει. ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΕΣ mercury |
Ποίηση
ΚΟΙΤΑΖΩ
|
Επειδή "ΚΟΙΤΑΖΕΙΣ","ΑΝΑΖΗΤΑΣ","ΑΓΓΙΖΕΙΣ","ΝΙΩΘΕΙΣ","ΒΡΙΣΚΕΙΣ" τις ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ ΑΛΗΘΕΙΕΣ δίνω 5! |
Ποίηση
Κουτσός φονιάς
|
Έλκυστικό,μοναδικό στύλ θα έλεγα,μια δημιουργία που σπανίζει. Πρωτότυπο είπαν κάποιοι και άλλοι ανατρεπτικό. Μήπως είμαστε μπροστά σ'ένα μεγάλο θέμα,που είναι η ανάγκη της πρωτότυπης δημιουργίας και φαντασίας στην κοινότυπη ζωή μας; Είναι η πρωτοτυπία δεμένη με το ταλέντο του δημιουργού(έμφυτο χαρακτηριστικό) η αποκτιέται μέσα από την εμπειρία καιτη γνώση; Και το "ανατρεπτικό" που είπε η viv, σημαίνει αλλαγή; Ζητάω τη βοήθεια του κοινού για να βάλω σε τάξη τις σκέψεις μου. ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΓΚΡΕΚΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ Πρέπει να χτυπούμε, να χτυπούμε τη μοίρα μας, ως ν' ανοίξουμε πόρτα, να γλιτώσουμε! ****************************************************************** Δεν νομίζω ότι η πρωτοτυπία είναι σε κανένα έμφυτη. Είναι θέμα εμπειρίας και γνώσης για να εκδηλωθεί. Οπωσδήποτε χρειάζεται πάντα κάτι το πρωτότυπο για να αλλάξει την ρουτίνα όλο τα ίδια και τα ίδια και αμπελοφιλοσοφίες, κουραστήκαμε πια για αυτό και κάθε αναγνώστης ψάχνει για κάτι το διαφορετικό και πρωτότυπο. Αν και είμαι παλιά αναγνώστρια του λογοκλάμπ πρώτη φορά σχολιάζω κάτι κι’ αυτό γιατί πλέον ζητάτε και την γνώμη των απλών αναγνωστών και αυτό σας τιμά. Συγχαρητήρια σε όλους τους παράγοντες. dimitra ******************************************************************** Συγχαίρω την kate που έθεσε το θέμα και θα ήθελα να καταθέσω κι εγώ μια άποψη. Κατά την ταπεινή μου άποψη λοιπόν ‘πρωτότυπο’ δεν υπάρχει στην Τέχνη, εάν ως τέτοιο ορίζεται το εντελώς νέο, το πρωτόφαντο. Η Τέχνη γενικά αλλά και η Ποίηση πραγματεύεται τα από Δημιουργίας τετριμμένα θέματα: Ερωτας, Μοναξιά, Ζωή, Θάνατος… και τις εκπορεύσεις τους, τις μεταλλάξεις τους, τις μεταμορφώσεις τους αλλά και την συμβολική τους. Η εμφάνιση του μοντερνισμού, αρχές του 20ου αιώνα, στην χώρα μας πολύ αργότερα βέβαια, έφερε ‘πρωτοτυπία’ στη γραφή –όλη η Σουρεαλιστική Σχολή και πολλοί παραπόταμοί της π.χ., μου έρχεται στο νου και ο δαιμόνιος και ανατρεπτικός Μαγιακόσφκι κ.α.- αλλά η θεματολογία παρέμεινε περίπου ίδια. Ο Ανθρωπος, η θέση του στην κοινωνία, η συνομιλία του με το είναι, με το εγώ, με το μηδέν κλπ. Κατανοώ ότι εδώ μάλλον χρησιμοποιήθηκε ο όρος με το συμβατικό του περιεχόμενο, το ‘φρέσκο αεράκι’ δηλαδή εν μέσω πελάγων λυρισμού, μαύρων συναισθημάτων, υπαρξιακών ωκεανών… με αυτή την έννοια, η κατάθεση άλλης γραφής έχει το χαρακτήρα της πρωτοτυπίας. Και η γραφή της Rain Paths έδωσε όντως αυτό το στοιχείο για να δικαιολογηθεί ο όρος. Η Kate έθεσε ακόμη πιο βαθιά το… μαχαίρι αναζητώντας πιθανώς την ανάγκη για πρωτότυπη, καινοφανή γραφή με στόχο το να ξεχωρίσει κανείς, να διακριθεί από τους άλλους, να βγει από το ‘κοπάδι’. Και συχνά το παρατηρεί κανείς βέβαια στους δημιουργούς –πολύ συχνά στην έβδομη τέχνη – και αποτελεί ζήτημα ατελείωτων συζητήσεων και γόνιμων. Όπως και αυτές που τελευταία έχουν αναπτυχθεί με αφορμή ποιήματα μελών του Λογοκλαμπ. Και είναι κάτι που προσωπικά με ενδιαφέρει πολύ… να στε καλά όλοι. SAILOR ************************************************************************** Διαβάζοντας το ποίημα- το οποίο το "απόλαυσα"- και τη συνέχεια τα ζητήματα που τέθηκαν θα συμφωνήσω ότι σε μεγάλο βαθμό με τον SAILOR. Πιστεύω ότι πρωτοτυπία σε θέμα από αυτού κάθε αυτού παρθενογένεση δεν υπάρχει, με την έννοια ότι από κάπου το εμπνεύστηκες. Πράγματι ένας δημιουργός είναι αυτός που είδε με διαφορετική μάτια αυτό που έβλεπαν όλοι και προσπάθησε να εντρυφήσει και στους άλλους την εικόνα που είδε αυτός. Επίσης θα συμφωνήσω ότι πάντα υπάρχει ο πρώτος και ότι οι επόμενοι ακολουθούν και προωθούν την αρχική εικόνα/ ιδέα (δεν αναφέρομαι σε αντιγραφές ή κάτι τέτοιο αλλά σε ζητήματα όπως θα λέγαμε είναι η «αγάπη»). Και τώρα ερχόμαστε στην πρωτοτυπία της έκφρασης, αυτό ναι υπάρχει και το θεωρώ θετικό για την βελτίωση, για την εξέλιξη, και μέσω δοκιμών με θετικά ή «καταστροφικά» αποτελέσματα θα βρεθεί κάτι νέο. Ακόμα και αυτό που τώρα θεωρούμε κλασσική αξία κάποτε ήταν νέο. Και ναι εμένα μου αρέσουν και τα κλασσικά αλλά και οι πειραματισμοί, δίνουν μια άλλη προοπτική και διευρύνουν ορίζοντες! ################### Σημείωση Διαχειριστή : Παρακαλώ να υπογράφετε - βάζετε το όνομα ή παρωνύμιο σας - σε κάθε απάντηση και σχόλιο για να γνωρίζουμε τον αποστολέα. Ευχαριστώ. |
Ποίηση
Μορφές
|
Υποκειμενικά προσεγγίζοντας το θέμα Μέσα απο αυτήν την ποιητική αφήγηση, πιστεύω οτι δίνεται αλληγορικά η μορφή του σύγχρονου Ανθρώπου. Βλέπουμε ένα χώρο που φωτίζεται τεχνητά και όχι φυσικά, αποκλείοντας έτσι κάθε επαφή με τον έξω κόσμο, το μπλε χρώμα ίσως να δίνει μια υπόσχεση “ ορίζοντα”και τα αντίκειμενα οι τελευταίοι δεσμοί με την καθημερινή πραγματικότητα. Τονίζεται η αποξένωση του Ανθρώπου απο το περιβάλλον του , μέσα απο την ιδιαίτερη περιγραφή των αντικειμένων του χώρου( Ένα ποτήρι κρασί και ένα χέρι / Φτηνά ξεχασμένο εκεί…) Το πέρασμα απο το φώς στο σκοτάδι , απο τη ζωή στο θάνατο τοποθετούν και το χρόνο στο χώρο,εισάγοντας ετσι το δραματικό στοιχείο στην αφήγηση. Εκείνο όμως το στοιχείο που δίνει το παραπάνω πιστεύω είναι το ΜΟΡΦΕΣ ΑΚΙΝΗΤΑ ΠΡΟΣΗΛΩΜΕΝΕΣ, μέσα απο την ακινησία η εσωτερική δράση,ο εσωτερικός διάλογος που θα βοηθήσει να ξεπεραστούν τα αδιέξοδα όπως είναι οι συμβιβασμοί και η ανελευθερία ( ΔΕΣΜΙΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΥ , ΖΟΥΝ ΚΑΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ/ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΡΥΘΜΟ….). Η γραφή του Ηλία πάντα θεματικά και αφηγηματικά πλούσια και ενδιαφέρουσα. |
Ανένταχτο
ΟΔΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ
|
Διαφωνώ με το ότι Ο θάνατος αντί να υμνείται, ξεχειλίζει σαν εκρέον λίπος από ένα φαγητό. Και μια που αναφερθήκαμε στο ρομαντισμό παραθέτω Θεματολογικά και μορφολογικά χαρακτηριστικά του αθηναικού ρομαντισμού (ιντερνετ) Η ρομαντική λογοτεχνία του 19ου αι. κράτησε στα θέματά της ιδανικά που επικεντρώνονταν στο συναίσθημα, τη φύση τον έρωτα και ενίοτε την έκφραση του «τίποτα». Χρησιμοποιώντας αυτά τα χαρακτηριστικά, οι ποιητές με τα έργα τους έριξαν ένα διαφορετικό φως στη συμπαντική διάσταση της ανθρώπινης φύσης, επηρεασμένοι πιθανώς από το μεσαιωνικό παράδοξο . Τούτο το ρεύμα όπως είναι φυσικό επηρέασε και τον ελλαδικό χώρο, παρόλες τις ιδιαιτερότητες της επαναστατικής περιόδου και πιθανώς υπήρξε συμβολή στις ανάγκες διαμόρφωσης εθνικής ταυτότητας. Ο ελληνικός ρομαντισμός, με φορείς εναρξής του τους φαναριώτες λόγιους, αντλεί τα κύρια χαρακτηριστικά του από τη φυσική ζωή, την ελευθερία, τον αυτοσχεδιασμό, τη μελαγχολική διάθεση το θάνατο και την απαισιόδοξη αντιμετώπιση του έρωτα, στοιχεία εν δυνάμει παρόντα στη λαϊκή παράδοση και τη δημοτική ποίηση. Και μερικές γραμμές απο το ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΕΛΥΤΗ Κι είναι ο χρόνος μιά μεγάλη εκκλησία, μ’ ακούς Όπου κάποτε οί φιγούρες Τών Αγίων βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ’ ακούς Οί καμπάνες ανοίγουν αψηλά, μ’ ακούς Ένα πέρασμα βαθύ νά περάσω Περιμένουν οί άγγελοι μέ κεριά καί νεκρώσιμους ψαλμούς Πουθενά δέν πάω , μ’ ακους Ή κανείς ή κι οί δύο μαζί, μ’ ακούς.... |
Ποίηση
Θύελλα...
|
Και αυτό που με συνεπήρε μόνο θύελλα θα μπορούσε να είναι! Καλωσόρισες Rain Paths! |
Διήγημα
Νέμεσις
|
Αφήγηση που κόβει την ανάσα! Να έχεις μια εμπνευσμένη συνέχεια |
Ανένταχτο
ΜΙΑ ΠΑΡΤΙΔΑ ΣΚΑΚΙ
|
Σκληρή η πραγματικότητα της ΣΚΑΚΕΡΑΣ (ΖΩΗΣ),απαραβίαστοι οι κανόνες της, αλλιώς ΜΑΤ και βγαίνεις απο το παιχνίδι ηττημένος! Το μυστικο της επιτυχίας είναι η σωστή εκτίμηση,η ακρίβεια και το βασικότερο η γνώση του ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ και στην προκειμένη περίπτωση Η ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ. ΔΥΝΑΤΗ ΠΑΡΤΙΔΑ POWER!! |
Ποίηση
Τετρακτύες
|
Όπως πάντα ευγενικός με τον Αναγνώστη ο SAILOR . Και η ανάλυση του κάτι παραπάνω απο μια απλη δραματοποίηση της πάλης ανάμεσα στο καλό και το κακό. Κάθε φορα μας ανοίγει ένα μικρό παραθυρακι για την κατανόηση των θέσεων του αυτών που αφορούν το εξελικτικό μας ταξίδι και την αποκάλυψη του μυστηρίου εκείνου που έχει πρωτεύουσα θέση στην υπαρξή μας . Σίγουρα η αποκωδικοποίηση των θέσεων αυτών δεν είνα εύκολη, απαιτεί επι της ουσίας πραγματευτική ικανότητα και βαθιές θεμελιακές γνώσεις στο αντικείμενο. Μας δίνει ώθηση να αναζητήσουμε και να προβληματιστούμε ή να το πω καλύτερα να συνειδητοποιήσουμε την καταστασή μας και να απευλεθερωθούμε. Εκείνο όμως το οποίο θα ήθελα να ρωτήσω και με απασχολεί ιδιαίτερα είναι το να δίνουμε τόση έμφαση στο μετά, δεν αρνιόμαστε την ίδια την ζωή; Είμαστε ιεροί πολεμιστές σημαινει οτι εστιάζουμε σε μια πνευματικότητα που δεν συμβαδίζει τελικά με την πραγματική ζωή μας ; Μαθαίνουμε να προσευχόμαστε να νηστεύουμε αποκαταστώντας τη θεϊκή μας φύση χωρίς να ξέρουμε να χορεύουμε και να αγκαλιάζουμε,να ζούμε; Και εκείνο το άγγιγμα που φοβήθηκαμε τόσο πολύ κείνο το γέλιο που στοιχίζει μονάχα ένα άδολο βλέμμα μόνο λίγοι το κατανοούν και ίσως λιγότεροι το εκτιμούν και το αποδέχονται. ^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^ Ήθελα να διατυπώσω μερικες σκέψεις επί της πολύ ενδιαφέρουσας τοποθέτησης της Κατερίνας για την οποία και την ευχαριστώ πολύ. Ιερός πολεμιστής για μένα είναι ο πραγματικός Ανθρωπος. Οχι αυτός που αρνήθηκε την πραγματικότητα -και εδώ σωστά ενίσταται η Κατερίνα- αλλά αυτός που αρνείται την επιβίωση γιατί προτιμά την αληθινή ΖΩΗ... Εναν βίο δηλαδή με ηρωικό περιεχόμενο,έναν ολοκληρωμένο βίο και όχι την βιοτή... ο άνθρωπος που δεν θέλει να ξυπνήσει ένα πρωί σε προχωρημένο γήρας αναρωτώμενος τι δεν έζησε και γιατί δεν έζησε αλλά να είναι έτοιμος για όλα ανά πάσα στιγμή... ιερός πολεμιστής λοιπόν είναι εκείνος που αρνείται το μερικό για το Ολο και δεν βολεύεται με το περίπου καθώς σιχαίνεται κι αυτούς που είναι 'περίπου'... και η Ζωή -όπως και η Αγάπη-δεν χωράει στο Περίπου αλλά απαιτεί το Ολο... Τώρα η προσευχή και η νηστεία είναι εν μέρει βέβαια, ακυρώσεις της φυσικής και φυσιολογικής ζωής αλλά μπορεί να είναι και γέφυρες που οδηγούν κάπου αλλού... είναι θέμα οπτικής αλλά οπτικής σε βάθος, όχι επιφανειακής, όχι εύκολης... Ευχαριστώ όλους σας για τον εξαιρετικό διάλογο που ανοίχθηκε με αφορμή την ταπεινότητά μου και τις Τετρακτύες και εσένα Κατερίνα που θέτεις τον δάχτυλο επί τον τύπο των ήλων... - SAILOR - |
| 126 results - showing 61 - 75 | 1 2 3 4 5 6 7 8 9 | Αποτελέσματα ανα σελίδα: |
Powered by jReviews
