Καλώς ήρθατε
στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο.
Reviews written by kate
| 126 results - showing 46 - 60 | 1 2 3 4 5 6 7 8 9 | Αποτελέσματα ανα σελίδα: |
Ανένταχτο
ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ
|
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΙΣ ΔΙΑΦΩΝΙΕΣ - ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ Η διαφωνία αποτελεί συστατικό στοιχείο εποικοδομητικού διαλόγου που στοχεύει στην ανάπτυξη συνεργασίας, επικοινωνίας και οδηγεί στην λύση προβλημάτων που μας απασχολούν. Η αντίθετη άποψη όταν στηρίζεται σε επιχειρήματα προκαλεί και στηρίζει τη συζήτηση-διάλογο. Λογικό είναι να υπάρχουν αντίθετα βιώματα και απόψεις. Ανάλογα με το πώς «εισπράττεις» καταστάσεις ,γεγονότα και συμπεριφορές αντίστοιχα τα περιγράφεις ή τα δικαιολογείς. Το περιεχόμενο του κειμένου αυτού αποτελεί βιωματική εμπειρία και όχι φανταστική προσέγγιση. Οι θέσεις μου νομίζω ότι έχουν διαστρεβλωθεί ή ότι το κείμενο διαβάστηκε λανθασμένα και βιαστικά - επιπόλαια Επειδή είμαι άτομο με εμμονή στην συνεπή συμπεριφορά, αντιδρώ έντονα στο αντικανονικό όπως είναι η ανευθυνότητα ή έλλειψη κοινωνικής παιδείας ,αυτοκριτικής και ήθους. Όσο αφορά τους ποιητές σαν αναζητητές, πιστεύω ότι σκοπό έχουν να μεταδώσουν συναισθήματα γνήσια και ιδέες, να χτυπήσουν τις χορδές της ψυχής σου χαρίζοντας σου το τραγούδι της αλήθειας ,του αγνώστου, του αιώνια πνευματικού και ερωτικού. Τώρα οι δήθεν και οι μη ας το γυρίσουν σε ημερολόγιο ή ερωτική φαντασίωση και όχι ποίηση. Και δεν νομίζω ότι το να «αξιολογείς» με την καρδιά ,σημαίνει ότι διακατέχεσαι από σύμπλεγμα ΑΝΩΤΕΡΟΤΗΤΑΣ. Εκείνο ίσως που εξοργίζει είναι ότι ένα περιεχόμενο μη αξιόλογο, που υπηρετεί σκοπούς άλλους εκτός της τέχνης, κάποιοι αποφεύγουν να το δουν ή δεν θέλουν να το παραδεχτούν εθελοτυφλώντας επικίνδυνα και επιπόλαια. Δεν στρέφομαι κατά του ιντερνετ αλλά εναντίον του κακού και ασυνείδητου χρήστη που πιστεύει ότι θα διασχίσει το δρόμο της ελευθερίας με όχημα την ασυδοσία. Οι κριτικές αυτές δεν αποτελούν ματιά της άλλης πλευράς, ούτε ουσιαστικό αντίλογο που θα εμπλουτίσει ένα προβληματισμό. Με αφορμή λοιπόν τα ιστολόγια ποίησης, επεκτάθηκα και στο γενικότερο τοπίο, που ομολογουμένως «βρωμάει». Μακάρι η πλειονότητα των blogs να γέμιζε με σκέψεις και ανησυχίες ονειροπόλων αληθινών ποιητών! Μπορεί ο κόσμος να γινόταν λίγο καλύτερος…. Κατερίνα &&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&& ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η είσοδος μου δεν αποτελεί αυτοβαθμολόγηση για αλλοίωση βαθμολογίας,σκοπό έχει το να γίνει αντιληπτή από όλους αυτή η ανάρτηση. Ας με συγχωρέσει η Διαχείριση γι’αυτή την παρατυπία. kate |
Ανένταχτο
Σύγχρονοι Δυστυχισμένοι
|
ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ : Σύγχρονοι δυστυχισμένοι Σύγχρονοι δυστυχισμένοι,ζωντανοί νεκροί θα έλεγα, αυτοί που πραγματικά πορεύονται με δεκανίκια και αυταπάτες ,αυτοί που η κοινωνία τους δέχεται,τους απορροφά και τους καταναλώνει, που πρωταρχικό σκοπό τους έχουν το αψεγάδιαστο είδωλο τους. Μια ταύτιση της εξωτερικής ομορφιάς με την επιτυχία και την ευτυχία. Όταν η ζωή δεν έχει νόημα τότε βιώνεις ένα υπαρξιακό κενό μια οδυνηρή ματαιότητα με χαρακτηριστικά την καλοπέραση, την ανία ,την απραξία και τον ευδαιμονισμό. Για να καλυφθεί αυτό το κενό καταφεύγει το 70% στην βελτίωση της εικόνας του δηλαδή στον πλαστικό χειρούργο, στα ινστιτούτα αισθητικής και στα super market των καλλυντικών με σκοπό την κοινωνική, επαγγελματική και προσωπική καταξίωση. Η υπερτίμηση της ομορφιάς από τον σύγχρονο άνθρωπο σαν μέσο για την ευτυχία δείχνει πόσο μακριά είμαστε από το αληθινό μονοπάτι της απελευθέρωσης από αυτή την γλυκιά δυστυχία και ανούσια ανυπαρξία. Σιλικόνη, μπότοξ, ανορεξία και κενότητα τα συνθήματα της νέας εποχής. Μάσκες με ημερομηνία λήξης , που εξαπατούν κυρίως εαυτούς. Και αυτοί οι κατατρεγμένοι, οι πραγματικά αδικημένοι της μοίρας που συμβιβάστηκαν με την όποια αναπηρία τους, που κατάφεραν να μαζέψουν τα κομμάτια τους, ενώνοντας όλες τις ψυχικές και σωματικές δυνάμεις που τους είχαν απομείνει, ορθώνοντας το ανάστημα τους, γεμάτοι πίστη και αισιοδοξία για το μέλλον, ενάντια στο ντόπινγκ και την τεχνητή τελειότητα δίνουν στην ζωή το πραγματικό της νόημα. (ΑΘΛΗΤΕΣ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ,ΑΘΛΗΤΕΣ ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ) Μέσα από την ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ΚΑΙ ΑΙΧΜΗΡΗ αυτή γραφή προβάλλονται τα αδιέξοδα του σύγχρονου τρόπου ζωής . Ευχαριστώ τον συγγραφέα για την ευκαιρία που μου έδωσε να εκφράσω σκέψεις και απόψεις μου. ___________________________________________________________________________ ********************************************************************************************** Απλά επεμβαίνω για να σε συγχαρώ Κατερίνα, για τα εκτενή, εύστοχα και μελετημένα σου σχόλια, εδώ και κάμποσο καιρό που σε παρακολουθώ. Θα έλεγα ότι τιμάς ακριβώς τον τίτλο του Επίτιμου Μέλους που κατέχεις και μάλλον θα πρέπει να λάβεις και τον τίτλο της επίσημης σχολιάστριας του Λογοτεχνικού κλαμπ ! Και τώρα που το σκέφτομαι, ναι, θα το γράψουμε στο logo vima δίπλα στον πρώτο σου τίτλο ! Πάντως σε ευχαριστώ ! - Nikos Stylianoy - |
Διήγημα
ΝΕΚΡΗ ΦΥΣΗ
|
Σήμερα τίποτα δεν εντυπωσιάζει, τίποτα δεν εκπλήσσει, κοιτάμε διαρκώς κάτι, θα έλεγα εικόνες κενές, νεκρές. Όμως η νεκρή αυτή φύση είναι ένα βλέμμα ζωντανό ,βαθιά μελαγχολικό και θλιμμένο που βλέπει πίσω από την αυλαία του κόσμου, κάνοντας μας ορατά τα κρυμμένα και ανεκπλήρωτα. Ένα βλέμμα που ΚΛΕΙΔΩΝΕΙ στις φευγαλέες λεπτομέρειες της καθημερινότητας, που στοχεύει μέσα από αυτές στην έμπνευση και δημιουργία μιας άλλης θέασης του κόσμου ,ξεχωρίζει σίγουρα από τα υπόλοιπα. |
Ποίηση
Στην άκρη του εντός
|
ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ Όταν δεν θυμάσαι τον εαυτό σου στο χθες, δεν μπορείς να τον δεις στο αύριο και στο σήμερα αφουγκράζεσαι ψιθύρους και λόγια ανείπωτα και ψάχνεις μέρη απάτητα όπως απέραντους σκοτεινιασμένους ωκεανούς, όπου μέσα στην σιωπή των βυθών τους κρύβονται αιώνων μυστικά και ποθείς το βαθύτερο άκρο, εκείνο που δεν έχει κατακτηθεί, το αιώνιο, το ανέγγιχτο, το ασκλάβωτο ,το ανεξερεύνητο και κλαίς για τον πόνο των πραγμάτων και των ανθρώπων, τότε ξαγρυπνάς μέχρι την αυγή με αγωνία και φόβο. Αναρωτιέσαι αν μπορείς ν’ αντέξεις τόσες σκιές γύρω σου, η καρδιά σου μαθημένη στο γνωστό, το εκδηλωμένο, αυτό που της έμαθαν, λαχταρά τα απλά πράγματα, πώς να δει τα πιο μεγάλα ,τα ανεκδήλωτα, τα ανείπωτα…. Και όμως μέσα στα βάθη του νου και της καρδιάς ένας κόσμος κρυφός, περιμένει να τον εξερευνήσεις. Και αποκτάς το προνόμιο για τα απάτητα λημέρια αφού τ’ αναζητάς με πάθος και ζητάς να ημερέψουν οι νύχτες σου από τα παράξενα μυστικά τους. Πλησιάζεις στο ύστατο σύνορο, στην άκρη του εντός (εαυτού σου) ο δρόμος σαν να μεγαλώνει συνεχώς ίσως δεν φτάσεις ποτέ, ακούς τις επικλήσεις του υπέρτατου(ΑΝΩΤΕΡΗ ΓΝΩΣΗ)μέσα στο γνόφο του μυαλού σου και συνεχίζεις γιατί ξέρεις, ότι η άκρη του εντός, είναι η άκρη της ΕΛΠΙΔΑΣ ΣΟΥ. ************************************************************ Kate σε χαιρετώ. Τον τελευταίο καιρό δεν επιχειρείς απλές προσεγγίσεις αλλά δομείς μικρά αριστουργήματα μεστά νοημάτων και πλήρη αληθειών... και τούτη η προσέγγιση που με άγγιξε ως τα μύχια διαμερίσματα της ψυχής μου είναι ένα αληθινό διαμάντι... εισεχώρησες, εισέδυσες, είδες, δεν κοίταξες απλά, αποτύπωσες ένα ανάγλυφο που δεν το φανταζόμουν... με τίμησες με την προσοχή σου, το χρόνο σου, την ζεστασιά σου... σ'ευχαριστώ θερμά... |
Διήγημα
OLE
|
Η εσωτερική πάλη της γυναίκας όπως αυτή εκφράζεται μέσα από την αναδρομή της στο παρελθόν, τις σκέψεις της, τα συναισθήματα της, τα όνειρα της και της εξωτερικής πραγματικότητας που βιώνει, μια πικρή γεύση μου αφήνουν. Ο αρνητικός απολογισμός μιας ζωής ,ενός μαρτυρίου που προσπαθεί να βρει τη λύση του μόνο μέσα από την σύγκρουση σαν την τελευταία δυνατότητα και την πιο τραγική. Η απόσταση ανάμεσα σε αυτό που θέλουμε (καλό) και αυτό που πραγματικά βιώνουμε μέσα από τις πράξεις και τις επιλογές μας, πολύ μεγάλη. Μόνη λύση η εκδίκηση μέσα από την πάλη των δύο αντιπάλων, που για διαφορετικούς λόγους ο καθένας έχει εξαντλήσει κάθε άλλη προσπάθεια ειρηνικής λύσης. Μέσα από την ταυρομαχική πάλη απονέμεται δικαιοσύνη. Μια αυταπάτη; Το τραγικό στοιχείο έγκειται θα έλεγα όχι στην παρουσία των παιδιών αλλά στην αδυναμία του ανθρώπου να γίνει περισσότερο άνθρωπος. Μια ιστορία που περιγράφεται με πολλή μαεστρία και ένα ύφος ειρωνικό θα έλεγα, αντικατοπτρίζοντας την κοινωνική πλευρά του θέματος που είναι η διαταραγμένη σχέση γονιών, η εκμετάλλευση, η περιφρόνηση, η αποξένωση, η έλλειψη επικοινωνίας, σεβασμού κατανόησης και αγάπης που μετατρέπουν όντως τη ζωή σε αρένα με μόνους τραγικούς ήρωες τα παιδιά. Όλεεε!!! λοιπόν σαν ένα σύνθημα συλλογικής δράσης και αντίδρασης ειρηνικής ώστε να αποκτήσει νόημα η ζωή. |
Ποίηση
ΤΙΣ ΜΝΗΜΕΣ ΜΟΥ ΑΓΝΑΝΤΕΥΩ
|
Κι’ αν θέλω λίγη σιωπή τις μνήμες μου Αγναντεύω, βουβή ,Προσευχή για τα μονοπάτια του ήλιου για τη ζωή που έφυγε για ότι δικό μου μοίρασα για ότι δικό μου έχασα. ΜΕ ΜΑΓΕΨΕΣ! |
Ποίηση
ΚΟΙΜΗΣΟΥ
|
Κλείνω τα μάτια και οι στίχοι αυτοί, ηχούν σαν μουσική νανούρισμα γλυκό σαν χάδι τρυφερό σαν φιλί μοναδικό στην καρδιά και στο μυαλό. |
Ανένταχτο
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
|
Στερούνται τα παιδιά Ελεύθερου Χρόνου , Διαλόγου, Κατανόησης, Ενθάρρυνσης , Πρωτοβουλίας, Επαίνου, Ευθυνών, δικών τους επιλογών ,Ανώτερων ιδανικών πέραν του ατομικού, αθλητικών και ομαδικών δραστηριοτήτων που θα βελτιώσουν την αγωνιστική τους διάθεση και συλλογικότητα. Η υπερπροστασία ,η μη ανάληψη ευθυνών και το «όλα έτοιμα» δεν δίνει λύσεις στα σημερινά προβλήματα των νέων. Βαρύ το φορτίο για όλους μας ας το επωμιστούμε. |
Ανένταχτο
ΑΝ ΤΟ ΒΡΕΙΣ ΑΝ ΤΟ ΒΡΕΙΣ
|
Και όταν κερνάς έτσι ΑΓΑΠΗ,ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΠΑΘΟΣ τότε αυτό ειναι ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΟΜΟΡΦΙΑ, ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΨΥΧΗΣ! |
Ποίηση
ΕΤΣΙ
|
Και αυτός ο τρόπος μου, να είμαι στον κόσμο γεμάτος ΕΝΟΧΗ που δηλώνει την θνητότητα και αδυναμία μου, με κάνει να υποτάσσομαι σε μια ΑΛΗΘΕΙΑ-ΑΞΙΩΜΑ (όχι πως θα έχω μαγευτεί απ’ την αφήγησή Του / μα θα’ ναι πιο πάνω απ’ τις δυνάμεις μου / χωρίς να με ρωτήσει) ανώτερη από αυτή που βιώνω. Μια αδύναμη εμπειρία του φθαρτού πως να διεκδικήσει ζωτικό χώρο, τεμαχισμένη και ανήμπορη; (και απογυμνωμένος / άοπλος/ αθωράκιστος/ λίγο λίγο…/ θα Του παραδίνομαι ) ΕΤΣΙ γνωρίζω ΑΠΡΟΣΜΕΝΑ ΕΡΩΤΙΚΑ τον ΘΑΝΑΤΟ, σαν την απόλυτη κορύφωση τελείωσης ,και συνειδητοποίησης της ύπαρξης μου, κατακτώντας γαλήνη και ηρεμία όμοια με αυτή του εμβρύου στην μήτρα. (το υγρό στοιχείο εκεί με οδηγεί). Να ελπίζουμε σε Αναγέννηση ; Ενθαρρυντικό το ξεκίνημα ΑΠΡΟΣΜΕΝΟ το τέλος. *********************************************** Θέλω να σ’ ευχαριστήσω Κate για το χρόνο σου και την εύστοχη ανάλυσή σου που, ομολογώ, με άγγιξε. Και ιδιαίτερα το επιμύθιο αλλά και τελικό ερώτημα, να ελπίζουμε σε αναγέννηση; Πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν πάνω σ’αυτό αλλά ίσως και τίποτα. Δεν είμαι σίγουρος αν το κρίσιμο είναι το ‘ελπίζουμε’ ή η αναγέννηση. Οφείλω βέβαια να πω ότι, πρωτογενώς, στην διαδικασία της γραφής, δεν πραγματευόμουν ακριβώς αυτό που λέμε ‘Θάνατο’. Είχα μια άλλη, ας πούμε πιο εσωτερική, πιο προσωπική δυναμική αλλά που, νομίζω πως, τελικά αποτυπώθηκε και σχηματοποιήθηκε με τον συγκεκριμένο δρόμο. Να’σαι καλά… οι παρατηρήσεις σου γονιμοποιούν κέντρα… |
Ανένταχτο
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΠΟΛΥΕΛΑΙΟΣ
|
Έντγκαρ Άλλαν Πόε Και το Κοράκι ακίνητο στη προτομή όλο μένει, στης Αθηνάς τη προτομή απάνω από τη πόρτα και τ' αγριωπά τα μάτια του σα του Διαβόλου μοιάζουν όταν μονάχος σκέφτεται. Και το θαμπό λυχνάρι ρίχνει σκια στο πάτωμα σαν πέφτει στο Κοράκι. Και η ψυχή μου ανήμπορη δε θα μπορέσει πια να βγει απ' τον αμφίβολο τον κύκλο της Σκιάς που φαίνεται στο πάτωμα. Ποτέ από δω και πια! Το Κοράκι (1845) |
Διήγημα
ΜΕΘΗ
|
Το γέλιο,το κλάμα,το μεθύσι σου,γνήσιες υπογραφές στο τετράδιο της ζωής. |
Δοκίμιο
ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ
|
Μια ιστορία αλλιώτικη, αλλόκοτη,ένας αυτοσχεδιασμός γεμάτος φαντασία που ανταμείβει συνεχώς τον αναγνώστη κρατώντας τον σε μια συνεχή ένταση ,οδηγώντας τον σ’ένα τραγικό φινάλε. Μ’ έναν ανάλαφρο τρόπο,αγγίζονται σοβαρότερα θέματα των σχέσεων των ανθρώπων. Η επιλογή του φόνου,σαν μια πράξη εκδίκησης και μάλιστα χωρίς περιθώρια αντίστασης από τα θύματα,καθώς επέρχεται μέσα από την μετάλλαξη του ανθρώπου σε λυκάνθρωπο, ενός συμβόλου υπερφυσικής ικανότητας και δύναμης,δίνει μια άλλη διάσταση στην ιστορία… Καλή συνέχεια chariatis. *********************************************************************** Ευχαριστώ όλους για τα σχόλια σας. Τελικά το ζητούμενο ειναι να διαβαζεται ενα κειμενο και να σου αφηνει στο τέλος μια καλή γεύση(στην πικρή έχουμε ένα θέμα). Τουλάχιστον με αυτό το κριτήριο διαβαζω εγώ λογοτεχνία. Αnyway σας ευχαριστώ. - Chariatis - |
Ανένταχτο
Η ΦΥΛΑΚΑΣ
|
Και η μόνη διέξοδος στην ευτυχία αυτός Ο ΠΟΝΟΣ ΣΟΥ ,Η ΘΥΣΙΑ ΣΟΥ, Η ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ ΜΟΝΟ ΑΝ ΠΟΝΕΣΟΥΜΕ ΤΟΣΟ ,ΑΓΑΠΗΣΟΥ ΜΕ ΤΟΣΟ ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΟΛΑ ΘΑ ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΤΟΥΝ ΟΛΑ ΘΑ ΑΝΑΤΡΑΠΟΥΝ…. ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΣ |
Ανένταχτο
Χάδι στην ομίχλη
|
Είναι ο Σίσυφος του Καμύ, που σπρώχνει το βράχο να τον ανεβάσει στο βουνό ,ενώ ξέρει το μάταιο της προσπάθειας ότι αμέσως θα κατρακυλήσει πάλι και ο αγώνας θα συνεχιστεί όσο και αν φαίνεται παράλογο και η ευτυχία θα κερδηθεί στην διαδρομή, από την ίδια την επιλογή της ματαιότητας, της μοίρας εκείνης που βιώνεται και γίνεται προσωπική και δίνει στη ίδια τη ζωή άλλη διάσταση, με τη συνέχιση του αγώνα και της νίκης απέναντι στο παράλογο. Η μοναδικότητα του ανθρώπου έγκειται στην ακατάλυτη φλόγα της ψυχής του που του δίνει το κουράγιο να ξαναϋψωθεί μέσα από τα δεινά του νικώντας το πεπρωμένο που ο ίδιος βιώνει σαν επιλογή. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ Ένα καράβι είναι το σώμα μας και πλέει απάνω σε βαθιογάλαζα νερά. Ποιος είναι ο σκοπός μας; Να ναυαγήσουμε! Γιατί ο Ατλαντικός είναι καταρράκτης, η Νέα Γης υπάρχει μοναχά στην καρδιά του ανθρώπου, και ξαφνικά, σε στρόβιλο βουβό, θα βουλιάξεις στον καταρράκτη του θανάτου και συ κι όλη η γαλέρα του κόσμου. Χρέος σου, ήσυχα, χωρίς ελπίδα, με γενναιότητα, να βάνεις πλώρα κατά την άβυσσο. Και να λες: Τίποτα δεν υπάρχει! Τίποτα δεν υπάρχει! Μήτε ζωή, μήτε θάνατος. Κοιτάζω την ύλη και το νου σα δυο ανύπαρχτα ερωτικά φαντάσματα να κυνηγιούνται, να σμίγουν, να γεννούν και ν'αφανίζουνται, και λέω: "Αυτό θέλω!" Χάδι στη σκέψη μου η γραφή σου. |
| 126 results - showing 46 - 60 | 1 2 3 4 5 6 7 8 9 | Αποτελέσματα ανα σελίδα: |
Powered by jReviews
