Να ‘ρχόσουν απ’ το διψασμένο στερέωμα
με τα μαλλιά σου ν΄ανεμίζουν σημαίες νυχτερινές
αερικό της σκόνης
και χαρακιά παλιά
Να σ’ αρπάξω
πουλί του πόθου
λύνοντας το μυστικό σου το χιτώνα
Σ’ ένα ταγκό ατέλειωτο
κόκκινο
κατακόκκινο
πυρκαγιά.
ΒΑΛΣ
Εκεί να με πας
στο σκίρτημα σου να γλιστρήσω
να κυλήσω
να χαθώ
Ν’ ακούσω τη σιωπή σου να σε μάθω
την ψυχή σου να διαβάσω να σωθώ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Α. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ