Μπορεί ν’ άλλαξαν όλα
να σάλεψαν οι εποχές
σκοτεινοί
κατακλυσμένοι δρόμοι να μας πνίγουν
μπορεί τα πλήθη
να βάζουν βόμβες στα θεμέλια του μυαλού
λυγμοί να κόβουν τα κεφάλια
κι οι λέξεις να σαλπίζουν υποχώρηση
μπορεί να’ ναι αργά
πολύ αργά
ο Μινώταυρος να μας έστρωσε για τα καλά στο κυνήγι
κι ο μίτος της Αριάδνης να’ ναι αξεδιάλυτο κουβάρι
όμως σας στο λέω
και να το ξέρετε :
Θα βγούμε πάλι.
Με το χέρι στη καρδιά
με το πείσμα του σίδερου
και το βλέμμα στο στόχο
θα βγούμε πάλι
Για την επόμενη μέρα
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Α. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ