στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Από τα νιάτα μου αυτό.
Περπατάω στο δωμάτιο κι έξω είναι χειμώνας
όσα ξύλα κι αν βάλω ακόμα παγώνω
η καρδιά μου πονάει κι εδώ ισχύει ο κανόνας
όσο ο χρόνος περνάει την ψυχή μου σκοτώνω.
Με δάχτυλα που τρέμουν κρατάω το πιστόλι
στο κεφάλι από τώρα υπάρχει μια τρύπα
το ξέρω αγάπη μου με μισήσατε όλοι
εσύ δεν με πίστεψες μα εγώ σου το είπα.
Περπατάω στο δωμάτιο κι από χρόνια είμαι μόνος
σαν τρελός στο κελί του με κανέναν δεν μιλάω
με χτυπάει από παντού ένας αφόρητος πόνος
κι εγώ απ' το πάτωμα τη σκόνη φυσάω.
Έλα τώρα στο δικό μου κρεβάτι
εκεί ψηλά στο δικό μου το κάστρο
η ζωή μου κυλάει ένα δάκρυ απ' το μάτι
η ζωή μου ψηλά σαν εκείνο το Άστρο.
