στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Μητέρα μου….
Φιλί προδοτικό σου έδωσε η ζωή
τα ίδια σου τα ΠΑΙΔΙΑ σε μισήσανε.
Πόσα αργά νιώσαμε ΜΗΤΕΡΑ
πως σε είχαμε αδικήσει.
Εσένα
που μας τα έδωσες όλα
όσα είχες
– κι όσα δεν νοιάστηκες να έχεις
Μας τύφλωσε ΜΗΤΕΡΑ, το φώς της νιότης
η ανωριμότητα , η άγνοια.
Πως γίνηκε
Πως ;
Τη στιγμή που γύρευες την ανάσα μας
κι αφήσαμε τόση μοναξιά …να σε τυλίξει,
τόση θλίψη ….να σε ποτίσει;
Ζητάμε μετάνοια και συγχώρεση,
τα κουρασμένα χέρια σου , να φιλήσουμε
και με στοργή στα δικά μας να τα κλείσουμε.
Μη μας αφήνεις τώρα ΜΗΤΕΡΑ…
Ένα μόνο σου λέμε, με χείλη που καίνε:
Τους καθρέπτες εκείνους
που μας χάρισαν
κι αντανακλούσαν το φώς των κεριών
σε κάλπικους ήλιους
σχηματίζοντας κίβδηλες εντυπώσεις
τους σπάσαμε ΜΗΤΕΡΑ ….τους σπάσαμε
ΜΕ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΚΙΝΗΣΗ!
