Καλώς ήρθατε
στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο.
Reviews written by SAILOR
| 458 results - showing 391 - 405 | « Previous 1 ... 24 25 26 27 28 29 30 31 Επόμενο » | Αποτελέσματα ανα σελίδα: |
Ποίηση
| 'Αφήνοντας το χτες, η απορρόφηση στυφή...' φιλε Νικ -που βλέπω ανανέωση και στο φορμάτ το οποίο δημιουργεί ένα όμορφο φόντο- μπορείς, όπως το έχω ξαναπεί, να μετατοπίζεις το κέντρο βάρους μια από δω και μια από κει... τούτη δεν είναι μια δράση του Τυχηματικού, δεν είναι μια αιώρηση, μια παλινδρομική αναφορά, ένα εκκρεμές που αναμένει την εξάντληση της ενέργειας του συστήματος για να ηρεμήσει. Αυτή η συνεχής κίνηση, η αλλαγή συντεταγμένων, η μεταβολή από το προσήλιο στο υφήλιο των συναισθημάτων είναι που δηλώνει ξεκάθαρα αλλά και υπο-δηλώνει την εδραία σημαντική των λέξεων... καθώς κάποιες στιγμές οι λέξεις δοκιμάζονται με συνεχείς νοηματοδοτήσεις ('άλογα που σταμάτησαν/ τώρα κοιτούν στο πουθενά") μέχρι να ολοκληρώσεις το ταξίδεμά σου μέσα στο ίδιο το ποίημα... και ικανοποιημένος πια και πλήρης να το παραδώσεις στον 'έξω' κοσμο. Ενας κανονικός εν πλω τοκετός... και μια υπογράμμιση της εσωτερικής περιπέτειας του ποιητή, του αληθινού ποιητή... |
Ποίηση
| Για μια ακόμη φορά ατμοσφαιρικός, αληθινός, αιχμηρός αλλά και επιεικής... με τον πόνο, την Άβυσσο, το πεπερασμένο και ατελές του ανθρώπου... έχεις ιδιαίτερες αρμονικές στη ψυχή σου φίλε Δημήτρη, πολύ ιδιαίτερες... |
Διήγημα
| Τώρα, πως να είμαι 'ψύχραιμος' και αντικειμενικός -τι άχαρη λέξη κι αυτή- όταν ένας τόσο αξιόλογος και φέρελπις δημιουργός σε αναφέρει και σε τιμά με έναν τρόπο τόσο ξεχωριστό; Γίνεται; Δεν με ενδιαφέρει κι αν γίνεται γιατί δεν είναι το μείζον... Το μείζον είναι αυτό που καταθέτει κανείς, ότι δεν φοβάται να το καταθέσει και να αξιολογηθεί... κι αυτό μετράει...όπως μετράει και η ιστορία αυτή που με παρέπεμψε σε δασκάλους του είδους όπως ο Λάβκραφτ και ο Αστον Σμιθ... μια όμορφη ιστορία στο χώρο του Αλλόκοτου που έχει ποιότητες αφηγηματικές και εικόνες δυνατές και... με πήγε εκεί που ήθελε και αυτό έχει σημασία... και το ότι λαογραφικά και μόνο έχει αναφορές στην πραγματική ζωή... εύγε Ηλία... |
Ποίηση
| Ενα κείμενο της kate και η αιχμηρή και άδικη αξιολόγησή του από την loukia koubala έγινε αφορμή για την ανάπτυξη σκέψεων και ενός ατύπου διαλόγου. Η συγνώμη σου δεκτή loukia και δεν τίθεται ζήτημα να μην ξανανεοχλήσεις. Δεν είμαστε σε ένα κοσμικό σαλόνι όπου ανταλλάσσουμε υποκριτικές κολακείες ο ένας στον άλλο αν υπονοείς αυτό. Απλα, εκφράζουμε τον εσωτερικό μας πυρετό, την έντεχνο δημιουργία μας και καταθέτουμε τη κομμάτια της ψυχής μας. Να συμμετάσχεις και να δούμε και δικά σου κείμενα. Ο κόσμος δεν αποτελείται μόνο από αυτούς που είναι στις εξέδρες και βλέπουν κρίνοντας εκ του ασφαλούς αλλά και από αυτούς που είναι στους στίβους και αγωνίζονται για το όραμά τους. Προσωπικά σε καλωσορίζω στο Λογοτεχνικό Κλαμπ και εύχομαι να δούμε και κάτι από τη δική σου ματιά και έκφραση. |
Διήγημα
| Υπάρχουν στιγμές ολόκληρες αιωνιότητες. Υπάρχουν ώρες που περικλείουν όλο το χρόνο... δεν έχουμε συνείδηση της ροής, της μεταβολής, της αλλαγής ομοεπίπεδοι και ομόχρονοι όντες αλλά έχουμε βιώσει τα αποτελέσματά τους, τις συνέπειες, τις δράσεις τους... και μπαίνοντας ο συγγραφέας μέσα στο κόσμο του πρωταγωνιστή μεγάλων ιστορικών στιγμών μας κάνει συμμετοχους στην δράση, στο γίγνεσθαι και το μέγεθός του... μου άρεσε η έμπνευση, η αφήγηση, το συναίσθημα, η κινηματογραφική απόδοση μιας στιγμής που συγκλόνισε τους πάντες και 'απέδωσε' δικαιοσύνη για την φρικαλέα σφαγή της Χίου... έχω και σχέσεις με το νησί και ας πούμε ότι είμαι κομμάτι παραπάνω ευσυγκίνητος... να΄σαι καλά Ηλία... |
Ποίηση
| Προσωπικά κάνω μια ανάγνωση δύναμης, μια ανάγνωση ιλίγγου, ενός δυναμικού, ρέοντος, αγχωτικού, σχεδόν νευρωσικού κόσμου, ενός ασυνειδήτου που φλέγεται ή ενός συνειδητού που έχει τρικυμιώδεις φαινοτύπους... αν είχα και την αίσθηση της όδευσης όλου τούτου θα ήμουν εσωτερικά πληρέστερος... αλλά αυτό βέβαια αφορά εμένα... [όσον αφορά στα σημεία στίξης, ποτέ ο φορμαλισμός και ο συντηρητικός ακαδημαϊσμός δεν σταμάτησε την ποιητική έκφραση, όποιος μένει στον ψευδο-τύπο μάλλον αρνείται να απολαύσει το περιεχόμενο... έχει μεγαλύτερη αξία το όχημα παρά ο φερόμενος, ο περιεχόμενος άραγε; δεν νομίζω... επίσης, η απαξιωτική αναφορά σε 'τραγουδάκια' δεν αρμόζει σε τούτο το χώρο, δικαίωμα όλων βέβαια να εκφράζονται όπως αισθάνονται, στο πλαίσιο της ευπρέπειας φυσικά...] |
Ποίηση
| αισθαντικός, ερωτικός, συμφιλιωμένος θα έλεγα μονάχα με το απόλυτο... |
Ποίηση
| Θα το ξαναπώ και με αυτή την ευκαιρία. Η δύναμη και η αιχμή του δόρατος του ποιητή είναι οι ρωγμές του, οι αστοχίες του, τα ίδια τα σκοτάδια του. Αρκεί να έχει ή να ανακτήσει την δύναμη να γεωγραφήσει, να χωροσταθμήσει, να νυσχτοσκοπήσει και να βυθοσκοπήσει τον εαυτό του. Με εργαλεία την αποφασιστικότητά του, την διαρκή πάλη με το φθαρτό αλλά και το άφθαρτο, το υφήλιο αλλά και το υποσελήνιο, το φωτεινό αλλά και το ημισκότεινο του ένδον-είναι, την αναζήτηση της ΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΓΛΩΣΣΑΣ, της δικής του μουσικής, της δικής του αναφοράς στα Ακασικά Αρχεία της Υπαρξης, με σύμμαχο και όχι εχθρό το χρόνο και το χώρο, ορθώνει το ανάστημά του και από απλός ιχνηλάτης της 'έναντι όχθης' και του εχθρικού 'Άλλου' γίνεται ένας θαυμαστος και ολοκληρωμένος κόσμος, όχι τέλειος αλλά στρόγγυλος, κατά τον Εμπεδοκλή ΣΦΑΙΡΟΣ, που ισαπέχει δηλαδή σε κάθε του στιγμή από το κέντρο του, άρα εναρμόνιος... Κυκλώπειο το εγχείρημα να αναπτύξω όλα τούτα, απλά οι αιμάτινες γραμμές των στίχων σου Ηλία μου μετήγγισαν και την ανάγκη να τα εξωτερικεύσω... |
Ποίηση
| Εικόνες με τέτοιο έμπυρο ανάγλυφο αλλά και μετατοπισμένο τόσο πολύ το κεντροβαρικό τους άξονα ώστε να αισθάνεσαι στο πετσί σου την εσωτερική φλόγα ενός ολόκληρου πλανήτη που είναι έτοιμος να εκραγεί... και στο ποιητικό σύμπαν, ΟΦΕΙΛΕΙ να εκραγεί... εύγε... |
Ποίηση
| Γιατί οι μεγάλες, οι φριχτές αυτές ρωγμές στο χώρο και χρόνο που είναι οι τραγωδίες μας συγκλονίζουν τόσο βαθιά; δεν είναι τόσο αυτονόητη η απάντηση όσο φαίνεται... 'που σαν τα επλησίασα... εγνώρισα Εμένα', ίσως κάπου εδώ κουρνιάζει η απάντηση... αυτό εννοώ όταν λέω διύπαρξημ, να μια διάσταση που αποκαλύπτεις γι'αυτό μου αρέσει η γραφή σου Νικ, η συνήχηση που έγραψα κάπου αλλού... μέσα στον άλλο ανανγνωρίζουμε εμάς, μέσα στην ανάσα του άλλου η δική μας αναπνοή, μέσα στο πέρας της διαδρομής του το δικό μας πέρας, αλλιώς γιατί είμαστε μια παγκόσμια αδελφότητα αν δεν μας ενώνουν το ΠΝΕΥΜΑ, ΤΟ ΣΠΕΡΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ; Και ο θάνατος, το πέρασμα, ο Παράδεισος που 'για να αναπαθούμε' προσδοκούμε... περίεργο δεν είναι; όχι μακάβριο αλλά μυστηριακά όμορφο... και ο κόσμος, η ζωή, ο θάνατος θα είναι πάντα, ευτυχώς, μυστήρια... |
Πεζογράφημα
| Αισθάνομαι ότι δυο είναι τα βασικά ζητούμενα κάθε αφήγησης. Το ένα είναι η ενάργεια αυτή καθαυτή, με την έννοια της πειστικότητας, της πειθούς, της δραματουργικής τεκμηρίωσης, που έλεγαν κάποιοι στη Δραματική Σχολή. Και το δεύτερο είναι η δυνατότητα ελιγμών, μεταθέσεων, μεταβολών, εσωτερικών 'αλλοιώσεων' που πραγματοποιούνται μονάχα αν ο συγγραφέας είναι αληθινός μάστορας. Ζητούμενα για όλους μας και τα δυο, Ολύμπιες κορυφές που για να τις ανέβεις χρειάζεσαι ζωές ολόκληρες. Αυτό που με κέρδισε στο κείμενό σου Καte είναι η απλότητα της περιγραφής με ταυτόχρονες ολοκληρωμένες εικόνες. Δεν μένω εκκρεμής, δεν αναρωτιέμαι για το υπόβαθρο ή το στόχο. Το κεφάλαιο Γλώσσα είναι ένα άλλο θέμα, αιτούμενο κι αυτό στο διηνεκές. Το σπουδαίο όμως ήδη το έχεις. Ποιο; Αυτό που έλεγε ο μάγος Στίβεν Κίνγκ: όταν διαβάσεις τις πρώτες γραμμές να θέλεις να τελειώσεις μονορούφι το κείμενο. Κι αυτό το έχεις... εύγε... |
Διήγημα
| Ε, μα νομίζω Νίκο τα ήθελε και ο... απαυτός του, πως θα γίνει, τι κι αν είσαι σανυάσιν, με τις γυναίκες να τα βάλεις γίνεται; ... προσεχώς κι άλλος Τσου-Τσου... έχει πολλές περιπέτειες ο τύπος! |
Ποίηση
| Χρειάζεσαι τη γλώσσα, τη μουσική, τις εικόνες, τις δονήσεις, τους παλμούς, όλες τς ανάσες, όλο το χρόνο, τη σύνολη ακεραιότητα της ψυχής σου για να αφηγηθείς μια ολόκληρη ζωή... μας την όρισαν ή την κερδίσαμε, μας την προσέφεραν ή την αρπάξαμε όπως ο Προημθέας τη φωτιά από τους Θεούς, όπως και να'χει 'όνειρα σκοτωμένα' αλλά και 'λαμπάδα λευκή, φορεσιά από τα κύματα', χρώματα, 'σπασμένη ελπίδα, το ανάγλυφο της περπατησιάς, του Ταξιδέματος, το Νόστιμον Ήμαρ που μας καταδιώκει στους εφιάλτες μας... μου έδωσες πάλι πλούσιο μάγμα φίλε... έναν ατίμητο θησαυρό (οι βαθμολογήσεις απλά, στη σκιά του ήλιου-δρομέα που έχεις για γραφίδα σου)... |
Διήγημα
| Παγανιστικό ανάγλυφο, οσμές μυστηρίου, εσωτερικών ανακλήσεων, αναζήτησης, αυτής της αέναης αναζήτησης του εαυτού, του Αληθινού, αυτού που ποτέ δεν φαίνεται αλλά είναι... Μπορχιανή δομική αλλά ανάπτυξη προσωπική με ταυτότητα, δεινότητα αφήγησης και οίστρος... |
Ποίηση
| Η ημερομηνία στο τέλος νομίζω τα λέει όλα... |
| 458 results - showing 391 - 405 | « Previous 1 ... 24 25 26 27 28 29 30 31 Επόμενο » | Αποτελέσματα ανα σελίδα: |
Powered by jReviews
