Η Άσπρη Ημέρα

Η μισή Ελλάδα, ζει σε μια γκρίζα μεγαλούπολη και ψάχνει την "Άσπρη Ημέρα". Υπάρχει;

Ως “έρωτα” ονομάζω τη σύγκρουση δύο τεραστίων αντίρροπων δυνάμεων, το μέγεθος των οποίων αντλείται από την αλήθεια της φύσης του κάθε φύλου.

Το γεγονός αυτό, καθιστά και τις δύο πλευρές που συγκρούονται δικαιωμένες. Δηλαδή όλοι έχουν δίκιο. Συνεπώς επέρχεται αυτό που ονομάζω “οργασμός”, καθότι δεν υπάρχει χώρος για αδικία.

Κατά τη διάρκεια του “οργασμού”, έχουμε σύνθεση των συστατικών στοιχείων των συγκρουόμενων δυνάμεων. Τη σύνθεση αυτή ονομάζω “αγάπη”, αγγίζει την ψυχή σε πρώτο χρόνο ενώ η ανάμνησή της χαράσσεται βαθιά στην καρδιά.

Το δρόμο που ακολουθούν οι δυνάμεις μέχρι να συγκρουστούν, τον ονομάζω “επικοινωνία”.

Συνεπώς, τα συστατικά στοιχεία της σύγκρουσης του “Εσύ” με το “Εγώ” μπορούν να είναι:

1) Η Επικοινωνία που δημιουργούμε μεταξύ μας
2) Εσύ
3) Η Επικοινωνία που έχεις με την Καρδιά σου.
4) Η Καρδιά
5) Η Καρδιά
6) Η Επικοινωνία που έχω με την Καρδιά μου
7) Εγώ

Δεν έχω πρόθεση να εμβαθύνω σε μια σύγκριση της παραπάνω προσέγγισης με την πραγματικότητα. Πολλοί όμως με ρωτούν πως “αντέχω” και είμαι “μόνος”.

Πραγματικά, είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσει κανείς τον εαυτό του όταν λείπει η αντίρροπη δύναμη και η ψυχή του αισθάνεται καταδικασμένη σε μαρασμό.

Είναι ακόμα πιο δύσκολο, όμως, να είναι κανείς “μόνος με παρέα”. Διότι τότε, η ψυχή έρχεται σε απόγνωση. Της είναι αδιανόητο να βλέπει ένα βήμα μπροστά της τον παράδεισο και όσο τον πλησιάζει άλλο τόσο εκείνος να απομακρύνεται αφού τα “πρέπει” και οι συμβιβασμοί των “ώριμων” ανθρώπων που παλεύουν καθημερινά “for their own safety” καθιστούν τον οργασμό σενάριο επιστημονικής φαντασίας και την αγάπη μια κινηματογραφική έννοια των “διακοπών”.

Σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζω πως είναι άσχημο να ασχολείται κανείς με τα ανθρώπινα. Νηστικό αρκούδι, όμως, δεν χορεύει. Διότι μπορεί να μιλάμε ότι οι προνομιούχοι από εμάς έχουν απολαβές (x)700 ευρώ το μήνα, αλλά ασχολήθηκε ποτέ κανείς ποιό είναι το κέρδος από αυτά τα (x)700 ευρώ; Τα λογιστήρια -παγκοσμίως- διαχωρίζουν την έννοια του τζίρου από την έννοια του κέρδους.

Όταν μιλάμε, λοιπόν, για την “ανέραστη γενιά των 700 ευρώ” υποπίπτουμε σε μια αντίφαση:

Άνθρωποι σπουδασμένοι σε πανεπιστήμια που βρίσκονται στα πιο δημιουργικά χρόνια της ζωής τους, οι οποίοι συνειδητά υπονομεύουν την ερωτική τους παρόρμηση, αφιερώνουν την υπόλοιπη ενεργητικότητά τους στο τίποτα (ποιός γνωρίζει -ή ποιός θέλει να γνωρίζει- πού καταλήγει η ενέργεια που αφιερώνει στην καθημερινή του ενασχόληση;) και αφελώς ταυτίζουν τον τζίρο με το κέρδος ... δεν είναι γενιά ... είναι κατασκεύασμα!

Η “Άσπρη Ημέρα”, λοιπόν, δεν υπάρχει.

Καλό είναι, ότι δεν υπάρχει να το δημιουργούμε.