Με τα χρόνια, σου αποκαλύπτονται πολλά
και διάφορα…
δεν λέω πως εσύ τα ανακαλύπτεις… επιμένω πως αυτά σου αποκαλύπτονται…
έχουν το λόγο τους…
κι ας μην μπορείς να τον διακρίνεις αμέσως… άλλωστε, ελάχιστα μπορεί κανείς να διακρίνει αμέσως και μάλιστα με ικανή ενάργεια…
συνήθως σύρεται από ‘τις εξελίξεις’, τη ‘ροή των γεγονότων’, τη δύναμη των δυνατών που θαυμάζει και την αδυναμία των αδυνάμων που φοβάται…

• Εξελικτική ηλιθιότητα στη συμπύκνωση των συμπερασμάτων ενώ οι φράσεις από μόνες τους αφήνουν την εμβροντησία να περιφέρεται μόνιμη επωδός στην εκδήλωση του στερεοτύπου.
• Η γελοιότητα ξεπέρασε τις εκφωνήσεις και η ιδεολογία του τάχα, του δήθεν και των άλλων φαινομενικών καταλήξεων προσέγγισε την ανεξήγητη αυθάδεια δίνοντας στην κειμενογραφία περιποίκιλους συνδυασμούς παραγράφων.
• Κοινωνία της ανυπαρξίας παρατημένη στη γραφικότητα της εκπομπής των αέριων λόγων παρατηρεί την κατάντια της παραληρούσα στα ντουβάρια των κοινωνικών τετραδίων ανήμπορη να συνθέσει φωνή ουσιώδους τοποθετήσεως.
• Και κατά σειρά εμφανίζονται οι αριθμοί, τα δέντρα και τα νερά στην πατριδογνωσία μιας εποχής όπου τρεις λαλούν και δυο χορεύουν. Παροιμιώδες το πέρα δώθε των κινήσεων όπως ακριβώς συνειρμικά συναντά ο νους στην ανάμνηση την αφέλεια των παιδικών χαρακτηρισμών της κυριολεξίας.

• Η ορθογραφία και το κακό συναπάντημα!
• Κώδικας επικοινωνίας και αποκάλυψις ταυτόχρονα του κοινού βίου και του ετύμου η προέλευση φέρνει στην πραγματικότητα το σχήμα της παρερμηνείας, στη σκοτεινιά της αντίθεσης.
• Αποψιλωμένο σύνθεμα εν κρανίω, μηροί διογκωμένοι και νους χαμηλά στα χόρτα τα πρασινόχροα. Εικόνα κοινοτοπίας στα λιβάδια της καθημερινότητας με το λαχάνιασμα να εκδηλώνεται είτε προφορικώς και κραυγαλέως είτε γραπτώς και λυσσαλέως με την αυθάδεια αποτυπώματος γνωστού απογόνου της μεγάλης οικογένειας των κραμβοειδών.
• Και αυτά συνέβαιναν όταν ξαφνικά το κρύο έδεσε με την άνοιξη του Φεβρουαρίου αναγνωρίζοντας δικαίως τη διαμαρτυρία του χειμώνα.

◆ Της αποκρύψεως τα δρώμενα στο απέραντο σύμπαν της ηλιθιοπονηρίας του εθνικού μεγεθυντικού του πληθυντικού αριθμού του μεγαλοπρεπούς μετά του κουνήματος της κεφαλής και της αργόσυρτου εκφοράς της καταλήξεως.

◆ Εμβροντησίας άξιον η αποπλάνηση του αυτονόητου και η συνεχής καταγραφή των γεγονότων δίνει στο χάσμα της στοματικής κοιλότητας τη διάσταση του πρωτοφανούς.
◆ Οφθαλμοί δίχως την έκφραση, περιεχομένου κενού και γλώσσες πλαταγίζουσες να μονολογούν πανομοιότυπα ηχοβολήματα γυρίζοντας την κεφαλήν προς όλα τα επιρρήματα της φανερώσεως του τόπου.
◆ Και στο χάσιμο του χρόνου οι μορφασμοί λυπημένα σχήματα συνοδεύουν τα αναστενάγματα αναπολώντας τα πεταμένα διαστήματα των καιρών.

(επιλεγμένα αποσπάσματα)

Ο άνθρωπος συνομιλεί με τον εαυτό του τροχιοδρομώντας αέναα στην εκλειπτική του Αχανούς…

Αχανές δεν είναι μονάχα ό,τι δεν μπορεί να περι-οριστεί, να τοπογραφηθεί με τον θεοδόλιχο του νου και να υψομετρηθεί με τον χωροβάτη της αντίληψης.

Αχανές είναι ο μητροπολιτικός κόσμος της υπερ-Αντίληψης…

Αχανές δεν είναι απλά ένας μη-μετρήσιμος γεω-χώρος, φυσικός ή φαντασιακός. Στην πραγματικότητα, Αχανές είναι ο μόνος αληθινός χώρος και ας μην είναι ‘πραγματικός’. Δεν τον αναγνωρίζει η μεθοδολογία του νου, δεν τον εμπεριέχει στην ΄διδαδκτέα’ του ύλη, τον απορρίπτει εξ αρχής.

Αχανές είναι οτιδήποτε αναφέρεται στη ματιά. Είναι, με άλλα λόγια, το υποκείμενο και το αντικείμενο σε μια ταυτότητα δι-ύπαρξης στο διηνεκές… εντατική, δυναμική, αλληλοπεριχωρική δι-ύπαρξη.