Hardcore… Σκληρό… Aπάνθρωπα σκληρό, κτηνώδες και ωμό... Όπως είναι να αγαπάς κάποιον που δεν τον αγαπάς δηλαδή... Πλάνα κινηματογραφικά, trailers και clips απο μια ζωή που κάποιοι ποιό οργανωμένοι, σχημάτισαν σε σενάριο και τους έδωσαν αρχή, μέση και τέλος, όπως αρμόζει στους μύθους...Αυτή είναι η ζωή μου… Η και η δική σου δηλαδή, για μην νοιώθεις στερητικό σύνδρομο...
Αυτοί οι διάδρομοι οι σκοτεινοί μπροστά σε WC και σε καθρέπτες μπάνιου, με λογής λογής μισοχρη-σοποιημένα καλλυντικά, φτηνά κοσμήματα, και φρεσκοπλημένα γυναικεία σλιπάκια, που έχουν αποβάλει την μυρωδιά απο το σπέρμα της προηγούμενης νύχτας, το αίμα της ετοιμότητας, τα υγρά της επιθυμίας και της διαθεσιμότητας... Εξαρτήματα έτοιμα για να προετοιμάσουν την νέα έξοδο στην αρένα, να παρουσιαστούν και να παρουσιάσουν, εκπαιδευμένα να αποσυρθούν την κατάλληλη στιγμή, να τραβήξουν την κουρτίνα της στιγμιαίας ματαιοδοξία σου... Και ένα κλάμα σιωπηλό που ξεπλένει το ρίμλερ, και αφήνει δυό βαθειά αυλάκια μαύρης μπογιάς να μπλέκονται με την μύξα απο την μύτη στην σιωπή, όταν έφευγα και έμενες μόνη... Εγώ όμως, ξέρεις, όταν με άφησες απο τότε γυρίζω σαν σβούρα, κοιτώ τα 60 Watt του λαμπτήρα σαν μυγάκι, κολλάω το μυαλό μου στο φώς του και καίγομαι στην μνήμη σου... Μόνο το δάκρυ μένει το ίδιο σιωπηλό με το δικό σου, χωρίς χρώμα μα γίνομαι το ίδιο, ένα με τα σκατά και αναρωτιέμαι για πόσο ακόμα, το να γίνεται το γλυκό σου στόμα δημόσιο ουρητήριο, θα το θεωρείς ποιότητα ζωής και ταξίδι στο όνειρο...