στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Δεκαέξι υπέροχα χρόνια
Τα καλύτερα χρόνια του πλανήτη, αφού υπήρχες εσύ
Δεκαέξι χρόνια που πέρασαν και δεν γυρίζουν πίσω.
Μεγαλώσαμε μαζί,
μα τελευταία τρία χρόνια
ήσουν κάτι σαν αδερφός για εμένα.
Η λέξη "φίλος", ακόμα και "κολλητός"
είναι πολύ μικρές για αυτά που ζήσαμε.
Και τώρα πέθανες.
Κι εγώ τώρα τι να κάνω;
Όσα δάκρια κι αν ρίξω,κι έριξα πολλά, δεν θα είναι αρκετά.
Όσα κείμενα κι αν γράψω,
όσες φορές κι αν δω φωτογραφίες σου,
όσες προσευχές κι αν κάνω,
τίποτα δεν θα αλλάξει.
Δεν ζεις κι αυτό με σκοτώνει,
αλλά πρέπει να συνεχίσω να αναπνέω.
Κι ας έχει πάρει εσένα που αγαπώ ο θάνατος.