Επειδή η Ιστορία υπόκειται στους νόμους της εντροπίας και της ενθαλπίας, θα ήθελα να καταθέσω την δική μου άποψη.
Ο πόλεμος, το όπλο των παγκοσμιοποιητών, δεν ελέγχει γενοκτονίες λαών ούτε τον ενδιαφέρουν οι Πατρίδες και τα Έθνη, ούτε ακόμα και οι εκλογές, όποιας δημοκρατίας.
Πολλοί είναι αυτοί που έχουν μιλήσει μέσω προφητειών και εμένα είναι το τελευταίο πράγμα που με ενδιαφέρει.
Το Αιγαίο Πέλαγος, η Βαλκανική Χερσόνησος και η νοτιοανατολική Λεκάνη της Μεσογείου, είναι ένα τεράστιο γήπεδο γκολφ, που τα κονσόρτσια ξένων συμφερόντων δεν ενδιαφέρονται για την μπάλα του γκολφ, αλλά για τις οπές. Και όλες οι οπές οδηγούν στον πολυπόθητο υδρίτη, το καύσιμο του μέλλοντος. Παγωμένο φυσικό αέριο. Παγωμένο σαν την ανάσα των λαών, που το κοίτασμα βρίσκεται κάτω από τα πόδια τους.

Γιάννης Καραμολέγκος

Πολύς κόσμος που δεν έχει οικονομικές γνώσεις, δυσκολεύεται να καταλάβει με ποιο τρόπο η είσοδος και η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη την οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην οικονομική και κοινωνική καταστροφή, στο ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας και στην απώλεια της εθνικής κυριαρχίας.Για να γίνει αυτό κατανοητό με απλό και πρακτικό τρόπο, ας παρομοιάσουμε την οικονομία ως ένα "χωράφι" με
την σοδειά του οποίου ζουν οι πολίτες ενός κράτους και το χρήμα (ρευστό) ως το "νερό" με το οποίο ποτίζεται το χωράφι, για να καρπίσει.

ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ

Γράφει ο Ιωάννης Λαμπρόπουλος          
Ελληνίδες και Έλληνες.      Λόγω της επικίνδυνης κατάστασης που παίρνουν οι εξελίξεις  στην χώρα, χρησιμοποιώ την λέξη “Διάγγελμα”, ακριβώς για να τονίσω αυτήν την σοβαρότητα.            Επειδή αυτήν την στιγμή, τα πράγματα  είναι πιο σοβαρά από κάθε άλλη φορά μέχρι σήμερα,  είναι αναγκαίο να θυμόμαστε πώς φθάσαμε ως εδώ,  για να ξέρουμε που “πατάμε” και που βρισκόμαστε, ώστε  να μην μπορούν να μας κοροϊδεύουν και να μας κοιμίζουν άλλο,  με τους “λαγούς”  τα “πυροτεχνήματα”  και τις καθημερινές προπαγάνδες όλων τωνMME.Aπό τo 2010, που με αλλοιωμένα στοιχεία και με παράνομες και αντισυνταγματικές δανειακές συμβάσεις, έδεσαν την χώρα στους “μηχανισμούς στήριξης”, ο στόχος τους ήταν ξεκάθαρος και τον γνωρίζουμε σήμερα όλοι.    Ήταν όλο αυτό ένα δόλιο σχέδιο, για να μας χρεοκοπήσουν  και να αρπάξουν την Ελλάδα με  νομότυπες ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ, χαρτιά και υπογραφές,  χωρίς  να αντιδράσει όμως κανένας.

Μία Ελληνίδα, η Άννα Στεφανοπούλου, καθηγήτρια μηχανολογίας στο Πανεπιστήμιο του Michigan παίρνει εκδίκηση για όσα υπέφερε ο λαός της από τον Β.Σόιμπλε και την «παρέα» του, αφού είναι αυτή που «ξεσκέπασε» το μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών (μέχρι το επόμενο οι Γερμανοί έχουν δείξει ότι δεν διαθέτουν «ταβάνι» σε τέτοια ζητήματα).

Τρεις ημέρες μετά το θάνατό του
ο Χριστός αναστήθηκε

Το Χριστιανικό Πάσχα, ή κοινώς Πασχαλιά ή ελληνοπρεπώς Λαμπρή, και ειδικότερα η Ανάσταση του Χριστού ή απλώς Ανάσταση, είναι η σπουδαιότερη γιορτή του χριστιανικού εκκλησιαστικού έτους. Γιορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο που ακολουθεί την εαρινή ισημερία της 21ης Μαρτίου μη συμπεριλαμβανομένης, κατά το Ιουλιανό ημερολόγιο στην Ορθόδοξη εκκλησία και κατά το Γρηγοριανό στην Ρωμαιοκαθολική. Γιορτάζεται η ανάσταση του Ιησού Χριστού

Υπάρχουν κάποια διαχρονικά χαρακτηριστικά των (κυρίαρχων τουλάχιστον) κομμάτων στην Ελλάδα.

Π. Χασάπης «Το τέλος των πρωθυπουργών»:

«Ο Έλληνας απ τον τουρκικό ραγιαδισμό, απ την αναζήτηση του προστάτη-μεσολαβητή, πέρασε σ ένα είδος πολιτικού ραγιαδισμού αμέσως μετά την απελευθέρωση. Το πρόσωπο που επικράτησε να λέγεται «πολιτικός προστάτης» θ αποτελούσε στο εξής τον κεντρικό παράγοντα ενός προσωπικού δικτύου πολιτικής πατρωνίας, που σκοπό είχε και έχει την προσέλκυση και παγίωση της εκλογικής πελατείας. Το πρόσωπο αυτό δεν ήταν άλλο από εκείνο του εκπροσώπου της πολιτικής ολιγαρχίας, κυρίως του βουλευτή… Στον 19^ο αιώνα, ο έλληνας βουλευτής είχε δυνατότητες ακόμη και διάθεσης κρατικής περιουσίας, ενώ ταυτόχρονα έπαιζε καθοριστικό ρόλο στην εργασιακή κατάσταση των ατόμων και κυρίως των δημοσίων υπαλλήλων…

…Ο σημερινός πολιτικός ραγιαδισμός είναι μια βαριά κληρονομιά αιώνων. Έντεχνα όλοι οι νόμιμοι δρόμοι είναι κλειστοί. Η προσωπικότητα δεν είναι ανεκτή, ενώ ο υποτακτικός προωθείται. Θα πρέπει το κάθε άτομο αν θέλει να επιτύχει, να ξεχάσει οριστικά και αμετάκλητα τις δικές του δυνατότητες και ικανότητες, τις οποίες μάλιστα θα πρέπει να κρύβει για να μην προκαλεί. Αντ αυτού είναι αναγκασμένο ν αναζητήσει οπωσδήποτε τον «προστάτη» του μέσα απ την ανάπτυξη «πολιτικών σχέσεων», οι οποίες καταλήγουν να είναι σχέσεις εκλογικής πελατείας ή «κοινωνικών σχέσεων», οι οποίες καταλήγουν να είναι σχέσεις κοινωνικής υποκρισίας…