Όργημα

Η αγανάχτηση   έννοια  διαχρονική εξαρτώμενη ποικιλοτρόπως από τις διάφορες μορφές εκδηλώσεως των επιθυμιών, είναι συνδεδεμένη αρρήκτως με τις προσλαμβάνουσες του υποκειμένου.

Τοιουτοτρόπως εντοπίζεται σε υποκατηγορίες, αλλά πάντοτε υποταγμένη στην ερωτική μεγάλη οικογένεια των  αλλοπρόσαλλων παρορμήσεων.

Πράξη  συναισθηματικής φύσεως μπορεί να προκληθεί από απανωτά ραπίσματα, αλλά δύναται πάραυτα   να είναι και αποτέλεσμα  μιας  παγκοσμιοποιημένης μορφής  επικοινωνίας.

Μπορεί να είναι επιθετική με τεντωμένο δάχτυλο και να υπονοεί την αποτύπωση της γενετήσιας πράξεως, μπορεί επίσης να είναι και αποκορύφωμα της εκτάσεως  των δακτύλων συνοδευόμενη από ηχοβολήματα   συρτά  με δίψηφο φωνήεν χαρακτηριστικό της απορρίψεως.

Πολλές φορές το ξεφύσημα της ανακουφίσεως, αποτελεί και ενοχικό σύνδρομο, προβολή μιας λανθασμένης επιλογής.

Η οργή    είναι ένας  μοναχικός  ορισμός  o οποίος  από καιρού εις καιρόν κατευθύνεται από διάφορους μηχανισμούς.

Εις τας παλαιάς εποχάς όταν υπήρχαν τα σύμβολα η αναπαράσταση  είχε παραμέτρους πολιτικάς και ταυτοχρόνως εμπεριείχε το κεφάλαιο  ενός οράματος.

Στις μέρες των ισχνών συλλογισμών με τη συναλλαγή  να κυριαρχεί από το σκέτο Μήτσο μέχρι τον κύριο Μήτσο τα πράγματα χαοτικά άνευ προγράμματος ουσίας και προοπτικής ξεχύνονται στους δρόμους σκορπίζοντας την μελαγχολία της απόγνωσης στην πολυπλοκότητα της  λεπτομέρειας.

Τα ακούσματα ένθεν κακείθεν προχειρότητα αντιδράσεως ανακατεμένη με μπόλικο ευρηματικό στίχο διαδικτυακού και γηπεδικού ρεπερτορίου μεταπλάθουν  το είδωλο  της αφόρητης μοναξιάς  σε διαμαρτυρία   μονοδιάστατου   ιδεολογικού  περιεχομένου.

Συμπλέκονται τα φωνήεντα περιληπτικώς και εξεικονίζεται παντοιοτρόπως  η γενίκευση, έννοια επικίνδυνη όπως η απλούστευση.

Κι όταν το ατομικό   εισιτήριο του παραδείσου υπερέχει  του συλλογικού,  τότε τα συνθήματα μοιάζουν με πανηγυρισμό οπαδικού χαρακτήρα, στην αρένα του προσωπικού συμφέροντος.

Γιώργος ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ