στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Στα σκοτεινά νερά της νύχτας
κοπάδια από ασημένια ψάρια
τα άστρα που βιάστηκαν να σβήσουν
την ηχώ μιας διαβατάρας ημέρας
και απόμειναν τα λόγια σας
νωχελικά να ξεψυχούνε
στα ιδρωμένα σεντόνια
στα σκοτεινά δώματα του ύπνου,
όταν μαστροποί της νύχτας
χειροπόδαρα έδεναν την ημέρα.
Και εγώ μοναχικό πουλί συνέχεια
να πετώ με τα φτερά της φαντασίας
πάνω από τις λεωφόρους με τα ηλεκτρονικά μάτια
υπασπιστές του κόσμου-των ορατών σωμάτων-
έχοντας στους βοστρύχους της μνήμης
τσαμπιά από σταφύλια τις λέξεις
όλων αυτών που πέρασαν από δίπλα μου
χωρίς καν να αγγίξουν την σκιά μου.
Εξάλλου τι το ιδιαίτερο μπορεί να έχει
η σκιά ενός μοναχικού ανθρώπου
που υπνοβατεί μέσα στα ίδια τα όνειρά του ;