στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Μια φορα ηταν μια πετρα. Μια τοσο δα μικρη πετρα που ηθελε να γινει δεντρο. βαρεθηκε να είναι πετρα κ λεει στο δημιουργο:
-Βαρεθηκα την πετρινη ζωη. Θελω να γινω δεντρο. Μπορεις να κανεις κατι για μενα;
-Βεβαια ειπε η υπαρξη. Γιατι ειμαι εδώ κ γιατι αποκαλουμε υπαρξη; Mπορω να κανω τα παντα. Τι δεντρο θελεις;
-Θελω να γινω λευκα .
- οκ ειπε η υπαρξη.
Κ εκανε την πετρα λευκα κ μεγαλωσε κ εγινε ένα απιθανο δεντρο. κ καποιος ηθελε να την ξερανει. Kαποιο ανθρωπινο ειδος ηθελε να την ξεκανει. Κ της εβαλε πετρελαιο στις ριζες κ σιγα σιγα πεθανε. Πεθανε από ανθρωπο. Από ένα ανθρωπινο ειδος.
Ξεραθηκε. Ηρθε κ ο ξυλοκοπος κ την εκανε ξυλα για το τζακι. Εγινε σταχτη που σκορπιστηκε στον ανεμο.Εγινε ο εξης διαλογος μεταξυ της υπαρξης κ της λευκας:
-Πως περασες σαν δεντρο;
-Πολύ ωραια.
-κ τωρα που σε ξεραναν κ εγινες σταχτη πως νοιωθεις. Eχεις καμια κακια για αυτόν που σε ξερανε;
-Όχι. Περασα ωραια. Κ τωρα ωραια περνω που ειμαι σταχτη. Κ δεν εχω καμια κακια για κανενα. Κ τα πραγματα ετσι είναι. Τα πραγματα κ οι καταστασεις απλά είναι.
-Πολύ ωραια ειπε η υπαρξη.
Κ η υπαρξη διελυσε τον εαυτο της ξανα μεσα στο συμπαν. Εκει που ηταν παντα. Μεσα σε όλα τα πραγματα κ τις καταστασεις. Ειχε παρει απλα μια μορφη (θεος, Βουδας,Osho) για μας. Να μας πει ένα παραμυθι σαν καλος παππους που λεει στα εγγονακια του παραμυθακια.
Παραμυθακια.
Να ένα: η πετρα που ηθελε να γινει δεντρο.
Σημ:Το μονο αληθινο γεγονος είναι ότι καποιο ανθρωπινο ειδος εριξε πετρελαιο στη ριζα του κ το ξερανε. Τα υπολοιπα είναι παραμυθι. Κ η δευτερη αληθεια είναι η εξης: δεν μπορω να μπω στα email μου. Δεν με αφηνει το συστημα γιατι λεει ότι καποιος άλλος το χρησιμοποιει. Καποιος χακερ. Αντε βρες ακρη. Αν είναι όλα αυτά αληθεια η μας δουλευει κανονικα το συστημα. Οργουελ κ η φαρμα των ζωων.
Καποτε ειχε ένα email κ τωρα το εχασε,
ενα κυμα καταπιε το πιο μικρο κυμα κ αυτο περηφανευτηκε: ειμαι το πρωτο.
Τοτε καποιο άλλο, πιο μεγαλο κυμα το καταπιε κ ειπε:ειμαι το πρωτο.
Κυματα καταπινουν κυματα.
Δεν ηρθε μετα άλλο κυμα να το καταπιει κ αυτο γιατι φαινεται η θαλασσα ηρεμησε.
Κ ο Ποσειδωνας βρηκε ευκαιρια να αραξει, σε καποια παραλια με φοίνικιες, μαζι με τις γκομενες του κ καμποσα φρουτα εκει γυρω.
Μια πιατελλα χρυση γεματη με φρουτα σαν αρχαιο ελληνικο συμποσιο.
Μια μαιμου κατεβηκε από τα δεντρα κ προσεχτικα αρχισε να κλεβει μπανανες κ φρουτα από το χρυσο δισκο. Τα πηρε τελικα όλα κ ο δισκος εμεινε αδειος. Ενας κενος χρυσος δισκος διπλα στο θεο της θαλασσας Ποσειδωνα που όταν ξυπνησε ο θεος κ γυρεψε καμιά μπανανα να φαει ειδε το δισκο αδειο κ ένα χαρτακι πανω στο χρυσο δισκο που εγραφε: Ποσειδωνα μου, το παραμυθι σου τελος.
Ετσι τελος στον Ποσειδωνα κ στους 12 θεους του Ολυμπου. Τωρα προσκυνας αλλους θεους,
Κ ο Ποσειδωνας εγινε συνταξιουχος κ κινουμενα σχέδια για παιδακια. Κ μυθολογια.
-Πως είναι η μοδα σημερα;
-Ψηλο τακουνι κ γυμνος ο ενας ωμος.
-Κ για τους ανδρες;
-Λιγα μαλλια κ μυτερα παπουτσια.
-Ωραια. Παω στην αγορα. Αν με ζητησει κανενας ας με παρει στο κινητο.
-Bye.
-Bye.
Σημ: ηταν αποσπασματα από το εργο τραγωδια του παππου Αισχηλου: ο ανθρωπος που ηθελε να ηταν βασιλιας.
Κ η παρασταση αρχιζει σε λιγο. Γεμισε η πλατεια,
τοσες πολλες μαιμουδες,
κ οι ηθοποιοι απλοι μίμοι.
Τελος του εργου.
Τιτλος επιλογου:Οι ανοητοι καιροι.
Τοτε, όταν ζουσαν ακομα οι ανοητοι καιροι, εγινε ψηφοφορια κ καταδικασαν τον Σωκρατη σε θανατο. Τοτε ακουστηκαν οι ερπυστριες των τανκς κ η φωνες των φοιτητων: εδώ πολυτεχνειο, εδώ πολυτεχνειο.
Αργοτερα ολες αυτές οι περηφανες φωνες εγιναν: Yes sir.
K υπακοη.
Κ ο Ασιμος να τραγουδα: ξεπουληθηκαμε στο γιουσουρουμ για ένα κοστούμ ,
για ένα κοστούμ.
Οι ανοητοι καιροι.