στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Το κατεστημένο κονσερβοποιεί τα πάντα,
κ τα τακτοποιεί όμορφα στο ράφι για να πας να τα αγοράσεις.
Ήταν δύσκολες εποχές τότε, πόλεμος του Βιετνάμ, η μόδα των πραξικοπημάτων, η μόδα των στρατιωτικών καθεστώτων, οι χούντες, ο ψυχρός πόλεμος κλπ. Κ φυσικά
ο Λένον ήταν φιλειρηνιστής, με φυσικό επακόλουθο, οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, να του είχαν μεγάλο φάκελο. Φίλος της ειρήνης. Τότε. Τότε έτσι είχαν τα πράγματα. Κ φτάσαμε στο 2014, δηλαδή 34 χρόνια μετά την δολοφονία του, τα πράγματα να είναι τώρα πολύ χειρότερα.
Άκου να δεις ! Εκεί έξω όλες οι εξουσίες είναι σκατά !
Βέβαια όταν ακούς την λέξη εξουσία, αμέσως στο μυαλό σου, δείχνει το βάναυσο αφεντικό σου, δείχνει την κυβέρνηση, δείχνει την γυναίκα σου. Εξουσία είναι όλες οι πεποιθήσεις σου. Αν έχεις υπομονή κ διαβάσεις όλο αυτό που έγραψα, στην τελευταία γραμμή, θα βρεις την απάντηση. Αν βαριέσαι να διαβάσεις δυο σελίδες, πήγαινε κατ’ ευθείαν στο τέλος, στην τελευταία γραμμή.
Εσύ που δεν έχεις προσπεράσει δυο σελίδες κ είσαι μαζί μου.. έλα δώσε μου το χέρι σου, θα περιπλανηθούμε λίγο στο χείλος του γκρεμού. Υπάρχουν δυο γκρεμοί. Ο ένας γκρεμός είναι κατασκευή του ανθρώπου. Ο άλλος γκρεμός είναι κατασκευή της φύσης. Ο ένας είναι ανθρώπινο φαινόμενο κ ο άλλος είναι φυσικό φαινόμενο. Ο ένας είναι ψεύτικος, χυδαίος, πούστικος, ο άλλος είναι αληθινός. Ο ένας δεν υπάρχει κ είναι μονάχα μέσα στην φαντασία μας, ο άλλος υπάρχει κ είναι μέσα μας κ έξω μας. Φαίνονται ακριβώς ίδιοι, γκρεμός ο ένας, γκρεμός κ ο άλλος. Επειδή υπάρχει ο ένας γκρεμός, ο αληθινός, δεν υπάρχει κανένας λόγος να δημιουργούμε κ έναν ψεύτικο. Ο ψεύτικος, είναι καθαρά δημιουργία του ανθρώπινου ανώμαλου μυαλού. Έτσι είναι ωραίε μου φίλε, οι δυο γκρεμοί έχουν μια κοινή λέξη. Πόνος. Το να ζεις σημαίνει πόνος. Από μόνη της η ζωή σημαίνει πόνος. Ένας συνεχής πόνος.
Δάκρυα. Σε πήρα αγκαλιά κ με τα δάκτυλα μου σου σκούπισα τα δάκρυα σου. Είχες χάσει τον πατέρα σου, από γηρατειά, κ τώρα εγώ σου σκούπιζα τα δάκρυα σου.
Αφού ξεπέρασες το αρχικό σοκ του χαμού του δικού σου ανθρώπου, γυρίσαμε το βλέμμα κ οι δυο μας, σε ένα παιδάκι που δεν είχε να φάει μέρες, σε ένα άλλο που σκότωσαν τον πατέρα του, σε ένα τρίτο που το κτύπησαν για να το σωφρονίσουν.
Τεχνητός κ φυσικός πόνος. Εδώ βρίσκεται η ανθρωπότητα.
Ο καιρός δείχνει καλός. Σηκώσαμε πανιά στο τρεχαντήρι κ ανοιχτήκαμε στο πέλαγος, μαζί.
Πωλούνται αντικείμενα του Τζων Λένον σε αμύθητες τιμές. Ο Λένον έχει πεθάνει κ τώρα πωλούν τα υπάρχοντα του. Είναι μια ανθρώπινη κ πονηρή εφεύρεση οι Σοθμπις κ οι κάθε σοθμπις. Κοίταξε να δεις πως δουλεύουν αυτές οι συσκευές. Απ’ έξω λάμπουν, αλλά αν ξεβιδώσεις τις βίδες κ βγάλεις το καπάκι, μέσα, έχει ένα μηχανισμό πολύ παράξενο, που μοιάζει με μηχανή του κιμά. Κάτι σαν μηχανισμός που μετατρέπει τις πατάτες σε πουρέ. Να σου δώσω ένα παράδειγμα.
Παίρνουμε μια μεγάλη ιδιοφυία κ αφού έχει πεθάνει, την διαλύουμε σε εξαρτήματα κ την πουλάμε κομμάτι κομμάτι. Έτσι μετατρέπουμε ένα λουλούδι, μια ιδιοφθία, σε ένα τίποτα. Σε χρήμα δηλαδή. Το χρήμα όσο κ αν σου φαίνεται παράξενο, είναι ένα Τίποτα. Δεν υπάρχει αυτό καθ’ αυτό, είναι μια σύμβαση που έγινε μεταξύ των ανθρώπων, είναι μια οικονομική γλώσσα. Αν αύριο βγω πρωθυπουργόςκ υπογράψω φιρμάνι, ότι όλα τα λεφτά του κόσμου καταργούνται κ στη θέση τους μπει η «ανιδιοτελής προσφορά στον συνάνθρωπο μου», τότε μέσα σε ένα χρόνο, ούτε που θα θυμάστε τι ήταν τα λεφτά, και τι σκοπό εξυπηρετούσαν. Οι Σόθμπις κ οι κάθε είδους Σόθμπις είναι η μετατροπή του Λένον, από ιδιοφυία σε μηχανή, σε εξάρτημα μηχανής. Μόνο κ μόνο ότι πουλάς αντικείμενα κάποιου που έχει πεθάνει, αυτό από μόνο του αποτελεί ύβρη, ξεφτυλισμός του νεκρού, όποιος κ αν είναι αυτός. Ο αγοραστής κ ο πωλητής ανήκουν στο ίδιο κλαμπ που ονομάζεται συσσώρευση πλούτου. Η συσσώρευση πλούτοθ δεν είναι ένα φυσικό φαινόμενο, είναι μια ανωμαλία. Μια τερατογέννεσης. Κάτι δεν πήγε καλά με την γέννα-πιθανόν λόγω ραδιενέργειας. Λόγω μόλυνσης του περιβάλλοντος- κ το παιδί βγήκε με δέκα κεφάλια κ ακονισμένα δόντια ζώου σαρκοφάγου. Οι οίκοι δημοπρασίας είναι μια ανωμαλία, η συσσώρευση πλούτου είναι μια ανωμαλία,
Η εκμετέλευση του συνανθρώπου μου είναι μια ανωμαλία,
Είμαστε προϊόντα μιας ανώμαλης κοινωνίας,
Που παράγουν συνέχεια ανωμαλία,
Που μετατρέπουν κάθε ιδιοφυία σε ανωμαλία.
Τι είναι ιδιοφυία ; Ιδιοφυία δεν έχει να κάνει με την εξυπνάδα, με την γνώση, δεν έχει να κάνει με συσσώρευση γνώσης. Το αντ΄πιθετο μάλιστα, όσο πιο λίγη γνώση έχω μέσα στο κεφάλι μου, τόσο πιο ανθρώπινος είμαι. Τα παιδιά είναι οι πιο αγγελικές υπάρξεις πάνω σε αυτή την Γη, δεν έχουν ακόμα συσσωρεύσει μέσα στο κεφάλι τους «γνώση». Ιδιοφυία είναι η καρδιά, το αίσθημα της αγάπης. Οτιδήποτε έχει σαν οδηγό την καρδιά κ την αγάπη, αυτό είναι ιδιοφυία. Όλες οι ιδιοφυίες του κόσμου που έζησαν, που ζουν κ που θα ζήσουν ανάμεσα μας αποπνέουν αγάπη, ανθρωπιά.
Η ύλη. Μην μείνεις πολύ στην ύλη. Περιδιάβηκε την ύλη κ μετά πήγαινε σε ένα άλλο ταξίδι που λέγεται : το ταξίδι της ψυχής. Η ύλη είναι απολαυστική κ προσδίδει στις 5 αισθήσεις μας ηδονή. Μην μείνεις όμως σε αυτήν.
Το ταξίδι της ύλης είναι τόσο μονότονο, τόσο βαρετό,
Που μόνο τρελοί το συνεχίζουν. Μόνο οι τρελοί κ οι νέοι,
Κ τα ζώα. Τόσο βαρετό ! Απίστευτα βαρετό !
Αν μέχρι τα 30 σου δεν έχεις πει : «βαρέθηκα την ζωή μου»
Τότε κάτι δεν πάει καλά μαζί σου,
Είναι σημείο σοβαρό κ χρήζει ψυχολογικής υποστήριξης.
Χθες κάποιος δηλητηρίασε τέσσερα από τα γατάκια μου. Δεν έχω κανένα μίσος σε κανέναν. Αυτός που το έκανε δεν ξέρω αν θα δικαστεί από το Θεϊκό δικαστήριο. Όση ποινή κ να φάει, τα γατάκια, η ζωή, δεν γυρίζει πίσω. Είμαστε όλοι εδώ πάνω, μέλη μιας ρεμπέτικης κομπανίας. Το σανίδι που παίζουμε τον νταλκά μας ονομάζεται Γη.
Υπάρχει μια ιστορία για κάποιο μεγάλο δάσκαλο του Ζεν που ζούσε σε μια καλύβα.
Το πάτωμα της καλύβας του ήταν από χώμα. Μια μέρα βλάστησε ένα καλάμι, ένα μπαμπού μέσα στη καλύβα του. Οι δάσκαλοι του Ζεν έχουν μεγάλη αγάπη για τα μπαμπού. Το πότιζε, μέχρι που αυτό μεγάλωσε και έφτασε μέχρι την οροφή της καλύβας. Κάτι έπρεπε να κάνει. Δεν το σκέφτηκε και πολύ. Γκρέμισε μέρος της οροφής, να κάνει χώρο στο καλάμι.
Πριν σε αφήσω θα ήθελα να σου πω κάτι : η ζωή είναι ανεκτίμητη. Όλες οι ζωές του κόσμου μας είναι ανεκτίμητες. Μην κόψεις το καλάμι, γκρέμισε την στέγη να περάσει η αυτου μεγαλειότητα η Ζωή.
Μοιάζει παράξενος ο κόσμος του ανθρώπου. Του αρέσει να παίζει στο χείλος του γκρεμού. Υπάρχουν τόσες αλάνες να παίξει κ όμως αυτός παίζει την ζωή του κορώνα γράμματα, σε μια τόσο στενή λωρίδα γης. Στην άκρη του γκρεμού. Εκεί βρισκόμαστε όλοι εμείς, τα παιδιά μας, οι απόγονοι μας, οι πρόγονοι μας. Εκεί παίζουμε το παιχνίδι κ το έχουμε επιλέξει εμείς να είναι έτσι. Στις αλάνες του κόσμου τρέχουν ανέμελα οι Τζων Λένον κ κυνηγούν πεταλούδες, μιλούν με τα άστρα, ονειρεύονται, αγαπούν. Έχουμε εγκλωβιστεί όλοι μας κ δεν βλέπω καμιά ελπίδα διαφυγής από εκεί μέσα. Τουναντίον.. Για να αλλάξει η ανθρωπότητα προς το καλύτερο, πρέπει πρώτα να αλλάξεις εσύ, δεν ισχύει το αντίστροφο. Η βοήθεια θα έλθει αποκλειστικά και μόνο από τον ίδιο τον εαυτό σου.
Στέκεσαι εκεί ανάμεσα στα άστρα, εντελώς μόνος,
Κ στις αποσκευές σου τίποτε άλλο παρά ένα. Αυτογνωσία.
Η απευθείας σύνδεση με τον Θεό, χωρίς κανένα μεσάζοντα. Αυτογνωσία.