Καλώς ήρθατε
στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο.
Reviews written by SAILOR
| 458 results - showing 361 - 375 | « Previous 1 ... 22 23 24 25 26 27 28 ... 31 Επόμενο » | Αποτελέσματα ανα σελίδα: |
Ποίηση
| ένα πρώτο στοιχείο είναι η αποσπασματική και ασύμμετρη αίσθηση μιας πολύ δυνατής στιγμής... ένα ακόμη είναι ότι με ανατρίχιασε το φιλί στα σπλάχνα... ένα τρίτο είναι η απροσεξία στην ορθογραφία πολλών λέξεων... η δυναμική υπάρχει, το εσωτερικό βάθος υπάρχει αλλά δεν στερεώνεται, δεν ολοκληρώνεται σαν γραφή... μένει μετέωρο... καλώς ήρθες mondo1991... και έκανες και δυναμική είσοδο... |
Ποίηση
| Αν ετούτη η συμφιλίωση που τονίζεται εμφατικά από την δημιουργό εμπεριέχει την βαθιά επίγνωση της αναγκαιότητας της δράσης μέσα από την ευελιξία και την σοφία, νομίζω ότι έχει εισέλθει στον πυρήνα της ίδιας της δράσης… όχι από εγω-ταυτοτική και ενδοκυκλική αδράνεια –που άλλωστε δεν απαιτεί υπερ-κρίσιμες τιμές ενεργειακής φόρτισης και μάλλον φαίνεται να μην ευσταθεί και ποιητικά - αλλά μέσα από την συνειδητοποίηση της ίδιας της κ ί ν η σ η ς της δράσης… εξαιρετικά ενεργοβόρα, ψυχικά δαπανηρή αλλά και με αιχμές σαφείς η γραφή, κινείται πλέον σε υψηλά επίπεδα, ένα ανάγλυφο που το κατακτάς μέσα από πόνο και αναρίθμητες εσωτερικές αναρριχήσεις… αυτός ο 'μοναχικός χορός' που αναφέρεται στο τέλος ξεκλειδώνει πιθανώς νοηματικά τα παραπάνω αλλά δεν σημαίνει πως αρκεί για να αναγνώσει κανείς το όλο πόνημα και να το αξιολογήσει με επάρκεια... τα θερμά μου συγχαρητήρια… |
Ποίηση
| Δεν ξέρω αν το έχω ξαναγράψει αλλά ο αυθεντικός αφηγηματικός λυρισμός, αυτός που έθρεψε και τρέφει την ψυχή με όλες εκείνες τις βασιλικές ποιότητες του συναισθήματος που ροϊκά και υπέροχα εκδιπλώνονται και ντύνουν τις λέξεις, είναι και μια από τις Ηράκλειες Στήλες της Ποίησης… δεν είναι εύκολες οι ισορροπίες ούτε σε τούτη τη γραφή, από τη μια ο υπέρμετρος οίστρος κινδυνεύει να εκτρέψει το αποτέλεσμα σε υπερχειλίζουσες και χυλώδεις εκτυπώσεις και εκροές από την άλλη, το όλο απείκασμα έχει τόση δύναμη που μοιάζει με έκρηξη ενός άστρου σε ένα δωμάτιο… όμως, με χάρη, λίκνισμα ευγενικό και άπλωμα εκστατικό, χωρίς οι κορυφές να υπερτερούν των κοιλάδων και δίχως οι ανάσες να υποκαθιστούν τις φωνές, καταφέρνεις να περάσεις τούτο το ολοκληρωμένο εσωτερικό και εξωτερικό σύμπαν στο χαρτί, στα μάτια, στη ψυχή μας… μαγικό αληθινά αυτό το βράδυ Αυγούστου Χριστίνα… |
Διήγημα
| Ποια είναι αληθινά η έννοια της Άγνοιας; Σε κάποιο ποίημά μου παλιότερο, γράφω: «Άγνοια / στοργική μητέρα / πόσο με προστάτευες... / εσύ μεγάλωσες μες στη καρδιά μου / και κατασπάραξες τόσο χρόνο!...». Αν ή άγνοια λοιπόν προστατεύει, το κάνει με έναν τρόπο και μια μεθοδολογία σφαγέα… και ο ήρωας του αφηγήματος, μέσα στην κατωφερική του διαδρομή, έχει λησμονήσει ως και τον στοιχειώδη έλεγχο στο καθρέφτη του… στον καθρέφτη της ψυχής του… παρακμιακός και πλάνητας, με τις αγωνιώδεις προσπάθειες να κρατηθεί σε ένα μετέωρο υπάρχειν, με την μεταμόρφωση όλων γύρω του σε σύμβολα, σε σχήματα, σε διαδρομές πυρετικές, αδιέξοδες… πάντα ατμοσφαιρική η αφήγησή σου, νομίζω ότι φλερτάρεις και με τον ρεαλιστικό συμβολισμό σιγά σιγά, αναζητάς φόρμες, δρόμους, θα ανακαλύψεις πολλά στην συνέχεια… είμαι βέβαιος… όσο για την αφιέρωση, δεν έχω λόγια, μόνο ένα ευχαριστώ… και την συγκίνησή μου… |
Ποίηση
| έχω την αίσθηση ενός δυισμού, μιας διχοτομημένης δυναμικής, ενός πανέμορφου ουράνιου τόξου που είναι όμως καταδικασμένο να πλυθεί σε μια λίμνη από βρόμικο αίμα... κι όμως τούτο το αρμολόγημα έχει συνοχή, έχει δομηθεί με τέχνη, έχει την αρνητική και τη θετική ένταση να το τεντώνουν όπως δυο άλογα που φεύγουν σε αντίθετες κατευθύνσεις και κινδυνεύεις να χωριστείς στα δυο... αλλά όλη αυτή η τρομακτική αίσθηση έχει το ολοκλήρωμά της ακριβώς επειδή παραμένει στην ίδια κατάσταση... διαφορετική τεχνική, πιο ώριμη... άνθιση εσωτερική, ανέλιξη ποιητική... εύγε Ηλία... |
Ποίηση
| σαν μια κλίμακα στην Αλήθεια ένιωσα τούτες τις στροφές σου Χάος... μια κλίμακα όχι σαν του γνωστού Ιωάννη του Σιναΐτη, μα μια κλίμακα με βαθμίδες τις αρχαίες, βαθιές και πρώτες ρίζες της ύπαρξης... καλώς ήρθες και πάλι... |
Ποίηση
| Φίλε μου καλωσόρισες... οι στίχοι σου σα μαχαιριές... τέμνουν ένα ανάγλυφο σε τεταρτημόρια εντάσεων, σε σπαράγματα φωτός... τούτος ο πύργος που μου θυμίζει το Καφκακιανό Κάστρο, περιέχει όλη την αίσθηση, όλη την αναγακαιότητα, όλη τη δράση, όλο το 'λάλον υδωρ' της ψυχής σου... δόμηση όπως πάντα αφαιρετική, βηματισμός τελεστικός, στίχος λιτός, ανελέητος, χειρουργικός... συγκλονιστικός! |
Ποίηση
| Αισθάνομαι πως θα αδικήσω τούτο το πόνημα ό,τι κι αν γράψω, όπως και αν το αναγνώσω καθώς έχει επίπεδα, αναγνώσεις, πτυχές και γωνίες, κοιλάδες και όρη... σα να ταξιδεύω μέσα στο χώρο, μέσα στο χρόνο... πως να μην συναντηθώ με την ψυχή του ποιητή μέσα σου φίλε Νίκο όταν αναδεύεις με τετοια μαεστρία ξεχωριστή τις αιώνιες ροές, τις υπεδάφιες αλλά και τις υπέργειες που διατρέχουν την ιστορία, τη ψυχή, την ύπαρξή μας... με αγκάλιασαν τούτοι οι στίχοι και σαν Καρυάτιδες, αναπέμπουν σε μια τροχιά δόξας, σε μια υπαρκτική ανάταση, σε ένα βλέμμα αγέρωχο και Αληθινό... |
Ποίηση
| μια τόσο έντονα παλλόμενη καρδιά πάνω από ένα κρημνώδες παρόν και συγκεφαλαιώνοντας με την επίκλησή της σαν 'τραγούδι ολάκερης ζωής', όλο το εσωτερικό της σύμπαν, δεν μπορεί παρά -πέρα από κάποιες αστοχίες στο ρυθμό και στην αρχιτεκτονική του- να συνηχείται με τις εσχατιές της ψυχής μας... |
Ανένταχτο
| Υπάρχει... 'πολύς' Καζαντζάκης εδώ μέσα ή κάνω λάθος; Πάντως μπορει η αφηγηματική ροή να είναι κάπως υπερπληθωρική, να σε πνίγει αλλά οι λέξεις σου έχουν χυμούς, έχουν πρωτογενείς αναφορές... |
Ποίηση
| Να σε καλωσορίσω κι εγώ με τη σειρά μου. Γραφή με έντονο μεν λυρισμό αλλά λέξεις που ξεχύνονται από ενα πλούσιο θησαυροφυλάκιο συναισθημάτων, εικόνων, ροών ενέργειας... κι αυτό το 'δρεπάνι τα γέλια στα πρόσωπα' σα να με χτύπησε κατάψυχα... με ρίγησε... |
Ποίηση
| θέλω να σου πω Χριστίνα πως, όταν μεταβολίζεται ο λυρισμός σε γράφημα της πιο μύχιας ανάσας της ψυχής, τότε έχουμε σπάνιες γραφές όπως αυτή... αναρπαγή ήταν και στεριωμα στο υπερ-χρονικό της ίδιας της ζωής... |
Ποίηση
| έχω την αίσθηση ότι αυτός ο καθρέφτης είναι ο αληθινός τύραννος... αλλά όχι ο εξωτερικός... |
Ποίηση
| ‘…και το πέταγμά μου θα γίνει/ελεύθερο, σίγουρο και γενναίο…/’ Άλλο επίπεδο γραφής τούτο, άλλες αυτές οι φερτές ύλες, μεγάλος, βαθύς και αρχαίος ο υπόγειος ποταμός που ρέει… μια επίκληση, μια εσωτερική διαδρομή φωτός και ρίγους… έτσι σμιλεύεται ο ποιητής νομίζω, μέσα από το γδάρσιμο, το άνοιγμα των πιο αθέατων πόρων της Αλήθειας… ύστερα, σαν πίδακας, δυνατός, ενήλικος, πλούσιος, ο Λόγος ξεχύνεται σε κάθε του λέξη, σε κάθε του ανάσα… να σαι καλά Κατερίνα, όμορφο να σε διαβάζω… |
Ποίηση
| Μέσα στου φθορίου το φως... πόσο με έφερε αυτό σε γνωστές εικόνες της βιοτής, της καθημέριας δράσης όλων μας... κι εσύ στην αναζήτηση γλώσσας Κατερίνα... κι εσύ στον ανάβατο το ποιητικό... όμορφος ανάβατος όμως, δεν είναι; |
| 458 results - showing 361 - 375 | « Previous 1 ... 22 23 24 25 26 27 28 ... 31 Επόμενο » | Αποτελέσματα ανα σελίδα: |
Powered by jReviews
