στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Νομιζα ότι ηταν Αυγουστος. Μηνας Ιανουαριος. Ειχα εξαψεις. Παθος. Μια ακατανικητη δυναμη να με τραβα μεσα σου. Σε φιλουσα κ ιδρωνα. Εβαζες το χερι σου πανω στο μετωπο μου κ αστειευομενη ελεγες ότι εχω πυρετο.Ειχα πυρετο. Η ιωση που λεγεται γυναικα. Μηνας Ιανουαριος σαν Αυγουστιατικος καυσωνας.
Πατησα 2-3 φορες το ποντικι κ μου εβγαλε Αξιον Εστι κ απαγγελια Μανου Κατρακη. Αξιον Εστι 1977..
«Ηταν φορες που εσερνανε μαζι τους κ αιχμαλωτους, μολις πιασμενους πριν στα ξαφνικα γιουρουσια που κανανε τα περιπολα. Βρωμουσαν κρασι τα χνωτα τους κ οι τσεπες τους γιοματες κονσερβα η σοκολατες. Όμως εμεις δεν ειχαμε, ότι κομμενα τα γιοφυρια πισω μας κ τα λιγα μουλαρια κ κεινα ανυμπορα μεσα στο χιονι…
Χρονους πολλους μετα την αμαρτια που την ειπανε αρετη κ την ευλογισαν μεσα στις εκκλησιες. Λειψανα παλιων αστρων κ γωνιες αραχνιασμενες του ουρανου σαρωνοντας η καταιγιδα που θα γεννησει ο νους του ανθρωπου. Κ των αρχαιων κυβερνητων τα εργα πληρωνοντας η Κτιση θα φριξει. Ταραχη θα πεσει στον Αδη κ το σανιδωμα θα υποχωρησει από την πιεση τη μεγαλη του ηλιου…»
Δως μου το χερι σου. Κ μαζι κοιταζαμε τα αστρα κ μου χαιδευες τα μαλλια. Πριν, καναμε ερωτα κατω από τα αστρα κ τωρα τα κοιταζαμε σιωπηλοι.
-Πιστευεις στον ανθρωπο; Με ρωτησες σε μια στιγμη.
Κ γω κοιταζοντας τα δυο αστρα ματια σου σου ειπα: Ναι.
Κ σε εσφιξα στην αγκαλια μου κ σε φιλησα στα αυτια κ ανατριχιασες.
-Σιγα, μας βλεπουν, μου ειπες.
-Ποιος;
-Τα αστρα.
Κ αυτά σιγα σιγα τρεμοσβηναν κ χαμηλωναν το φως τους σαν πισω απο ομιχλη.
Χρονια μετα..πολλα χρονια,
εκει στον ιδιο λοφο με το μπαστουνι στο χερι κ το χερι να τρεμει κ συ να λειπεις. Πιθανον για καποιον άλλο ανδρα η να εχεις φυγει για παντα.
Κοιταξα τα αστρα κ αυτά χαμηλωσαν το φως τους σαν πισω από ομιχλη.
Κ θα μπορουσα να σε ειχα φανταστει να κανουμε ερωτα εκει διπλα. Δεν το εκανα. Δεν ξερω γιατι. Ισως γερος ανθρωπος να μη μου σηκωνεται πλεον. Για ερωτες ειμαστε τωρα; Αρθριτικα. Τριζουν κοκκαλα. Θελουν λαδιασμα κ γράσο. Θα τρομαξουμε τα ζουζουνια αν το κανουμε.
Πιστευεις στον ανθρωπο;
Πιστευω, ειπα.Πιστευω. Ναι, πιστευω.
Ιστορια αφιερωμενη στη φαντασια, στο Νικο Στυλιανου.
επειδη ετσι.
κριστοφ
