Ρίχνω μαύρο στους
Ώμους
Μπάρες στην οθόνη
Ρίχνω κοχύλια να
Με βρεις
Όταν επιστρέφεις
Επιστροφή
Συγκεντρώνω χρώματα
Και φτιάχνω λευκό
Στα μάτια που
Άρμεξαν δάκρυ
Όταν γελούσαν οι
Άνθρωποι… τότε…
Στα δυνατά…
Ρίχνω τα δόντια μου –
Ακονισμένα σπαθιά
Απασφάλισης της δράσης
Της δράσης μου από
Το μέσα μέσα των εσόδων μου –
Χρόνια που πότιζα
Τη σιωπή…
«Καλέ μου Άνθρωπε!» να
σου φωνάξω
και ν’ ανέβω ξανά στο
πλοίο, που δεν άργησε
να αιμορραγεί…
ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!!!!!!!!!
Πατεράκη Ευαγγελία