στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Με το ζόρι περνούσε το μέτριο. Ήξερε απ’ έξω τα φωνήεντα.
Και τον αριθμό. Ήξερε επίσης ότι φωνάζουν δυνατά.
Τα σύμφωνα τα γνώριζε ανακατεμένα.
Δυσκολευόταν στη σειρά, αλλά τη δουλειά του την έκανε. Κοντός, κεφαλή χοντρή δίχως λαιμό.
Κούτελο πλατύ με σταγόνες εκδήλωσης του ιδρώτα διάσπαρτες στη λιπαρή επιφάνεια.
Υποκάμισα γνωστής επιγραφής, ζώνη με αποτύπωμα και απ’ τη μέση και κάτω φαρδύ το ένδυμα να καταλήγει σε υποδήματα τελευταίας λέξεως της απόψεως.
Ενδιαφέροντα κάλλους απίστευτου και αναρτήσεις επιγραμματικές με τη συλλογιστική να στέκεται ανακούρκουδα και να κουνά σπασμωδικά το μαντίλι επαναλαμβάνοντας την ίδια φωνή.
Γέλια και κλάματα περιπλεγμένα.
Στα ντουβάρια των κοινωνικών αναφορών τα ομόηχα γυναικείων ονομάτων και το κακό συναπάντημα.
Στην ερωτοτροπία των σημειωμάτων.
Και στη σύνθεση η ηχομίμηση φτιάχνει τις λέξεις της απαξίωσης.
Ενώ στα περιφραγμένα συρματοπλέγματα τα κακαρίσματα υποδηλώνουν την πολυπλοκότητα της καταγωγής της ηλιθιότητας.
Περιλήψεις αστειογραφίας με την πρόταση να υπογραμμίζει την υψηλή αισθητική απόλαυση της αναγνώσεως και των λοιπών εξωτερικεύσεων.
Ανάγνωση
Κόκκινο σημάδι
(Β β… έκανε ο βοριάς)
κι ο πίτυλος
στις αισθήσεις
Σταγόνες της ωραιότητος
(Β β… έκανε με βοή)
στο λευκό της γραμμής
οι τεθλασμένες
Στην είσοδο της φωνής
στο ευλογητός
του συναπαντήματος
(όπως περίμενες με τα λουλούδια στο φόρεμα)
Είχες το βλέμμα
(στο παλιό αναγνωστικό)
Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ,
τεύχος 1800 στις 20 Φεβρουαρίου 2014
Γεώργιος Μ. Θεοδοσίου
