στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Ψηλός μαντρότοιχος. Μικρές σπηλιές απ’ το ανέβασμα.
Τρύπες να χωρά το πατούμενο και δαχτυλιές ίσα - ίσα να βαστιέται η αναπνοή στην προσπάθεια.
Τρεις - τέσσερις. Κοντοβράκηδες με κεφάλια να γυαλοκοπούν. Κάλτσες μαζεμένες στον αστράγαλο και άγαρμπα πέτσινα στα πατούμενα.
Πέφτει το σκοτάδι. Στο σφύριγμα. Στη γωνιά. Στη στροφή.
Πλάτη - πλάτη.
Ακροπατήματα. Ματιές μέσα στο σκοτεινό.
Απ’ την πίσω μεριά ο μεγάλος δρόμος. Κουβεντολόι στα περάσματα των μεγάλων.
Όπως οι σκιές.
Σκαμνάκι ο πρώτος, ο αρχηγός.
«Σιγά ρε!»
Σκαρφάλωμα.
Στο ντουβαρι.
Οι σκόνες, χιονόνερο στην πλάτη.
Ο δεύτερος. Ο τρίτος. Ο τελευταίος.
Στην παράταξη, με τις μπλούζες στρωμένες στην παγωμένη πέτρα.
Πασατέμπος στις χούφτες κι απέναντι το λευκό σεντόνι.
Γράμματα να τρέμουν. Άσπρο και μαύρο. Άλογα και φωτιές.
Ακρογιαλιές και φιλιά.
Σκουντήγματα. Ανοιχτά τα στόματα στα επιφωνήματα.
Στα ξαφνικά, τα μεγάλα φώτα.
Από κάτω η μεγάλη σάλα. Γυρισμένες οι πλάτες. Το ραγισμένο τζάμι. Το σκούπισμα με το μανίκι.
Επιστροφή. Με τα χέρια στις τσέπες. Το τσαλακωμένο τσιγάρο.
Με τη φαντασία να γράφει τον επίλογο!
Σύγχυση
Χρόνοι των επιρρημάτων
Κατά τη συνοδεία
Του τρόπου, του τόπου
Στην αταξία
Των φευγαλέων στιγμών
«Πέρασες ξαφνικά
μέσα στη βροχή
και άφησες εκείνο το παλιό βιβλίο
χωρίς το εξώφυλλο
στο συρματόπλεγμα».
Με τον αέρα να χάνεται
στα διαστήματα
σχολιάζοντας
τα παραπεταμένα
(σαν τις σκόρπιες λέξεις)
Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ,
τεύχος 1798 στις 6 Φεβρουαρίου 2014
Γεώργιος Μ. Θεοδοσίου
