Όταν και το τελευταίο αγγελικό άλογο πάτησε με δύναμη τις οπλές του στο έδαφος σηκώνοντας σύννεφο σκόνης, όλοι οι άγγελοι ξεπέζεψαν ταυτόχρονα από τα άλογά τους που χλιμίντριζαν ασταμάτητα, κάνοντας τον αέρα να πάλλεται, και να μεταφέρει όλους τους ήχους απ' άκρου εις άκρον.... Μία ανεπανάληπτη εικόνα θείου μεγαλείου ξετυλίχτηκε με ταχύτητα φωτός μπρός στα μάτια μου... Άπειροι στον αριθμό - έως εκεί που έφτανε το βλέμμα μου - δυστυχισμένοι, ταλαιπωρημένοι, βασανισμένοι, αλυσοδεμένοι άνθρωποι με σκυφτά κεφάλια... και δίπλα σε κάθε έναν από αυτούς, να στέκεται και ένας άγγελος βαστώντας τις αλυσίδες που τους βάραιναν, με τα δυό του χέρια ανυψωμένα στον ουρανό... Όταν ξαφνικά με μια γρήγορη/απότομη κίνηση, όλοι οι άγγελοι την ίδια ακριβώς στιγμή, κινούνται και σπάνε τις αλυσίδες με πολύ θόρυβο, ψελλίζοντας λόγια ακατάληπτα σε μένα, κοιτώντας όλοι μαζί και δείχνοντας προς το μέρος του Ταξιάρχη, ελευθερώνοντας έτσι τους "αιχμαλώτους" από τα δεσμά των υλικών τους σωμάτων, χαρίζοντας τους κατ' αυτόν τον τρόπο την "κλεμμένη" Αιώνια Ζωή και Ελευθερία που τους ανήκε ανέκαθεν !...

Η φωνή όμως του Αρχάγγελου συνέχιζε με τέτοια ένταση και παλμό που ταξίδευε σαν απόκοσμος αντίλαλος στις φυλλωσιές, και αντηχούσε με ένα πρωτόγνωρο βουητό, τόσο περίεργα και μελωδικά, που λες πως το τοπίο, όπως και κάθε πλάσμα που ζούσε σ' αυτό, είχε καθηλωθεί και αποτυπωθεί σε έναν εξωπραγματικό/απόκοσμο πολύχρωμο και εκθαμβωτικό καμβά χρωμάτων, εικόνας και ήχου ! - αν θα μπορούσα να δώσω μια προσεγγίζουσα κάπως περιγραφή του χώρου, του χρόνου και του συμβάντος !....... -. Ενώ ο Ουριήλ συνέχιζε με την ίδια ένταση....