Παγωτό βανίλια

-Αν ήσουν γεύση θα ήσουν παγωτό βανίλια...ξέρεις γιατί?

-Γιατί με έχεις αλείψει με αυτό...?

-...Δεν ξέρω μπορεί.

Τα φως ήταν λιγοστό και κοκκινωπό . Το Hurt απο τον Johnny Cash ακουγόταν πιο δίπλα.

Κάθισαν αγκαλιά με κλειστά τα μάτια μέχρι να τελειώσει ,μυρίζοντας ο ένας τον άλλον.Αυτή ξαφνικά σηκώθηκε τραβώντας το σεντόνι μαζί της.

-Που πας πάλι? Κάτσε εδώ...Δεν μου είπες γιατί θα ήμουν παγωτό βανίλια...

-Μισό να βάλω μουσική .Ξέρεις οτι δεν αντέχω την απόλυτη σιωπή , με κάνει να κλαίω.

Ανασηκώθηκε και αυτός και έπιασε το τασάκι και τα τσιγάρα του.Μετά το ξανασκέφτηκε.

-Πάω μισό να ανάψω το θερμοσίφωνο ,της είπε.

Ποιο τραγούδι ταίριαζε τώρα? Δεν μπορούσε να σκεφτεί κανένα χαλαρωτικό.Εκείνος είχε γυρίσει και καθόταν στο κρεβάτι πίσω της ανάβοντας τσιγάρο.

-Για έλα λίγο εδώ , της λέει απότομα.

-Τι έγινε ; λέει εκείνη ξαφνιασμένη.

-Θέλω να σου πω κάτι.

-Τι έκανα πάλι; του απαντά με την παραπονιάρικη φάτσα της. Τυλίχτηκε καλύτερα στο σεντόνι και σηκώθηκε απο τον υπολογιστή.

-Τίποτα.Να σου κάνω μια ερώτηση?

Και την πιάνει απαλά πίσω απο το λαιμό φέρνοντας την πιο κοντά στο πρόσωπο του.Το ύφος του ήταν όμως τόσο σοβαρό που την τρόμαξε.

-Ναι...λέει με κομμένη την ανάσα .

-Σ'αρέσει που είμαστε μαζί?

-Ναι...

-Ωραία...Θα μου δώσεις ένα φιλί?

Χωρίς να περιμένει αυτή ακουμπάει τα χείλη της με τα δικά του. Αυτό ίσως να είναι το τελευταίο σας φιλί ...σκεφτόταν.

Ανοίγει ελαφρά το στόμα της και πάει να αγγίξει την γλώσσα του. Μα κάτι την εμποδίζε . Μαλλιά. Όχι ένα μέταλλο . Έκανε πίσω και προσπάθησε να τον σταματήσει αλλά αυτός την έσφιξε και έσπρωξε ελαφρά με την γλώσσα του το αντικείμενο πάνω στη δικιά της.

Τα μάτια της είχαν ανοίξει απο το ξάφνιασμα. Και εκείνος της χαμογελούσε με την έκφραση του.

Όταν τραβήχτηκε αυτός και εκείνη έπιασε το μεταλλικό αντικείμενο κοιταζόντουσαν στα μάτια. Πήρε το δαχτυλίδι που ήταν υγρό ακόμα απο το φιλί τους και της το πέρασε στο δάχτυλο της.

-Αυτό για να είμαστε...μαζί.

Αλλά τα λόγια πλέον δεν έβγαιναν απο το στόμα της . Για αρκετή ώρα απλά τον κοιτούσε και μετά άρχισε να τον αγκαλιάζει.Εκείνος χαμογελούσε.

Όταν σταμάτησε και άφησε το πρόσωπο της ένα εκατοστό απο το δικό του της είπε:

-Τόση ώρα έχει απόλυτη ησυχία όμως κι εσύ δεν κλαις...