στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ για εισαγωγη. Ειναι ενα αντισυμβατικο εργο. Χρησιμοποιησα την «κατοχυρωση εργου», σαν βασικο στοιχειο του σεναριου. Στην πραγματικοτητα δεν ειναι καν σεναριο, γιατι οι διαλογοι ειναι λιγοι. Περισσοτερο αφηγειται ο συγγραφεας . Οι ηθοποιοι ειναι τρεις:
Ο Αφηγητης συγγραφεας,
Ο Ρόκκο ο πρωταγωνιστης,
κ ο Διευθυντης της κικηματογραφικης εταιρειας «ΟΝΕΙΡΟ ΕΠΕ».
Υπαρχει κ ενας σκυλος στο σεναριο ονοματι Ζακ.
Τιτλος εργου: « Κατοχυρωση εργου »
Προβαλλεται στην σκηνη το:
«προστατευσετε τα πνευματικα σας δικαιωματα !
Κατοχυρωστε την δουλεια σας».
Ακουγονται δυο φωνες:
-Ποσο διαρκει η κατοχυρωση;
-Εφ’ορου ζωης.
Εμφανιζεται στην σκηνη ο μπλε πλανητης μας. Η γη μας. Ακουγεταιο Αφηγητης συγγραφεας που μιλα:
ΑΦΗΓΗΤΗΣ συγγραφεας
Ειμαστε σεναρια,σαν σεναρια καποιας ταινιας,
Ειμαστε σεναρια. Δεν ειναι οτι εγω γραφω σεναριο για τις αναγκες μιας ταινιας.
Ειμαστε αυτοδημιουργούμενα σεναρια. Ακομα κ οτι θελεις να γραψεις σεναριο, αυτο ειναι μερος του Σεναριου σου.Μικρα κ μεγαλα σεναρια. Υπερπαραγωγες κ ταινιες χαμηλου κοστους. Ολοι μας θα περασουμε απο το ταμειο στο τελος. Δεν ειναι φορος,
γιατι κ ο εισπρακτορας ειναι μερος του σεναριου. Οπως κ ο φορολογουμενος.
Θα περασουμε απο το ταμειο. Ετσι γινεται , ετσι ειναι το τελετουργικο. Περναμε απο το ταμειο. Αφου περασουμε απο το ταμειο, θα βγουμε απο το παλιο σεναριο κ θα μπουμε σε ενα νεο, ολοκαινουριο σεναριο.Κλεινει η παλια πορτα κ ανοιγει μια καινουργια πορτα. Στην πραγματικοτητα δεν μπαινουμε σε ενα καινουργιο χώρο. Ειναι ο ιδιος, με τις ιδιες φατσες ξανα κ ξανα . Η πορτα απο την μια μερια γραφει Τελος κ απο την αλλη γραφει Αρχη. Ειναι ενα Χιτσκοκικό εργο. Ειναι μια φαρσα, ενα αστειο, μια ατακα,
να παιζεις με την ιδια πορτα εκατομμυρια χρονια.
Ακολουθει μια ιστορια καποιου παρατηρητη.
Στο σημειο αυτο προβαλλει πισω απο την γη μας, η Σεληνη να ανατελλει. Συνεχιζει ο Αφηγητης:
Αφηγητης συγγραφεας
Ο παρατηρητης σταθηκε λιγο πιο κατω απο την πορτα κ κοιταξε τον κοσμο που μπαινοβγαινε στην ιδια πορτα. Βγαιναν ολοι με αξιωματα κ μπαιναν γυμνοι, σαν μωρα, με ενα χαιρετισμο σαν κλαμα,
σαν να γνωριζαν τι θα ακολουθουσε. Ο νομος της ζουγκλας. Κ ο Αγιος Πετρος εκει στην πορτα μαζευε ολα τα πτυχια κ τις περγαμηνες κ τις εστελνε στον Αη Βασιλη για ανακυκλωση,
σαν πρωτη υλη για παιδικα παιχνιδια. Κ η πορτα συνεχιζε να ανοιγοκλεινει χωρις σταματημο.
Εδω υπαρχει για λιγο μια παυση. Μετα συνεχιζει παλιν ο Αφηγητης:
Αφηγητης συγγραφεας
Χαλαρωσε! Αναψε τσιγαρο! Παραγγειλε μια κοκα κολα με πιτσα. Μεχρι να καπνισεις το τσιγαρο σου η ιστορια θα εχει τελειωσει. Ακου την ιστορια:
Βρισκομαστε σε ενα δωματιο σε μια πανσιον στο Λος Αντζελες. Ο πρωταγωνιστης κοιταζει εξω απο το παραθυρο. Ακουγεται ο Αφηγητης:
Αφηγητης συγγραφεας
Χολιγουντ. Χειμωνας, μειον 5 βαθμοι. Ο Ρόκκο, καθεται στο δωματιο της πανσιον χωρις ρευμα, χωρις θερμανση, χωρις τηλεφωνο, με απληρωτο το νοικι εδω κ πεντε μηνες, κ με τον σκυλο του να λειπει απο διπλα του. Τον ειχε πουλησει κ με τα λεφτα πληρωσε τον μπακάλη. Συγγραφεας σεναριων για ταινιες. Εγραψε ενα κ ηθελε να πρωταγωνιστει ο ιδιος κ οχι ενας διασημος της πιατσας που τον ξερουν ολοι.
Αλλαγη σκηνης.
Βρισκομαστε στα γραφεια της κινηματογραφικης εταιρειας «ΟΝΕΙΡΟ ΕΠΕ».Στο γραφειο ειναι ο Διευθυντης μαζι με τον Ροκκο που συζητουν. Μιλα ο Διευθυντης.
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ της κινηματογραφικης εταιρειας: «ΟΝΕΙΡΟ ΕΠΕ»
Κυριε...
ΡΟΚΚΟ
Ρόκκο.
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ
Κυριε Ρόκκο. Το σεναριο σου δειχνει σχεδον καλο κ θα ηθελα να το αγορασω. Με ενα σπουδαιο ηθοποιο... κ μου ερχεται στο μυαλο ο Λεοναρτο Ντι Καπριο... θα σπασπουμε τα ταμεια. Αν μαλιστα βαλουμε διπλα του κ μια γκομενα βυζαρού τοτε θα τριπλασιασουμε τα εσοδα.
Σκυβει λιγο μπροστα στον συνομιλητη του κ λεει ψιθυριστα σαν να να μην ηθελε να τους ακουσουν αλλοι. (ειναι μονοι τους στο γραφειο).
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ
Ξερετε! Οι ανδρες τρελαινονται για γυναικεια στηθη.
Ο Ροκκο χαμογελασε κ κουνησε το κεφαλι του καταφατικα. Ο διευθυντης συνεχισε.
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ
Κυριε Ροκκο. Νιωθω οτι βρισκεστε σε ασχημη οικονομικη κατασταση κ θα ηθελα να βοηθησω. Θα σας προσεφερα για το σεναριο σας 10,000 δολαρια.
Εβγαλε ενα τσεκ επιταγων, εκοψε μια επιταγη των 10 χιλιαδων δολαριων κ την εδωσε στον Ροκκο.
Ο Ροκκο εκανε ενα μορφασμο αρνησης με το χερι του, κ ειπε αργα κ αποφασιστικα στον Διευθυντη.
ΡΟΚΚΟ
Δεν καταλαβατε καλα την προταση μου. Το σεναριο παει πακετο μαζι με εμενα. Αγοραζεται το σεναριο κ αγοραζεται κ εμενα, σαν πρωταγωνιστη του εργου. Ειναι ενας απαραβιαστος ορος.
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ( με αυστηροτητα)
Κυριε Ροκκο. Οι επιχειρησεις του σινεμα δεν ειναι κατηχητικο κ ο καλος σαμαρειτης. Εδω μεσα ειναι καθαρες μπιζινες, ο νομος της ζουγκλας. Κανενας δεν διαταραξε αυτη την αρχη. Πολλοι προσπαθησαν αλλα ολοι εφαγαν τα μουτρα τους.
Μετα, γλυκαινοντας τον τονο της φωνης του ειπε:
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ
Κυριε Ροκκο. Η νεα τιμη που σας προσφερω ειναι 60000 δολαρια. Κ το σεναριο σας θα γινει θρυλος κ εικονισμα στα ματια του κοσμου. Σας το υποσχομαι.
Εκοψε μια επιταγη των 60 χιλιαδων κ την εδωσε στον Ροκκο. Ο Ροκκο σηκωθηκε, πηρε το σεναριο του απο το γραφειο του διευθυντη κ ειπε αποφασιστικα:
ΡΟΚΚΟ
Οχι! Γεια σας κυριε!
Του γυρισε την πλατη κ εφυγε.
Το κινηματογραφικο πλανο ακολουθει τον Ροκκο με την φωνη του Αφηγητη να ακουγεται:
ΑΦΗΓΗΤΗΣ συγγραφεας
Ο Ροκκο κατεβαινοντας με το ανσανσερ απο τον 38ο του ουρανοξυστη δεν ενοιωθε καμια απογοητευση. Ηξερε οτι η ανθρωπινη κοινωνια ποτε δεν ηταν ανθρωπινη. Εμοιαζε περισσοτερο σαν ενα πραγμα, σαν ενα αντικειμενο. Ποτε δεν ηταν ανθρωπινη. Ετσι, σε μια υλικη κοινωνια, ολα ηταν υλικα. Σκεφτομαι υλικα, ερωτευομαι υλικα, γελω υλικα, θυμωνω υλικα, αγαπω υλικα. Απο μια υλικη κοινωνια τιποτα το ανθρωπινο δεν βγαινει,γιατι ο ανθρωπος αντιμετωπιζεται σαν πραγμα, σαν εμπορευμα. Ομως αυτο δεν ηταν κακο, αν μπορουσες να ξεριζωσεις την καρδια σου κ να την πεταξεις, ολα θα ηταν ωραια. Ετσι κ αλλιως ειτε εχεις καρδια ειτε οχι, ολα ειναι χωρις νοημα. Τουλαχιστον αν μπορουσες να ξεφορτωθεις την καρδια σου θα μπορουσες να γινεις ενας σπουδαιος ανθρωπος κ να προσφερεις στην υλιστικη ανθρωπινη κοινωνια, κ αυτη σαν ανταλλαγμα να σε δοξασει. Η κοινωνια παντα δοξαζει τους ομοιους της κ καταδικαζει τους ανομοιους κ τους παραδοξους.
Ειμαστε πλεον εξω απο το κτηριο κ ο Ροκκο περπατα στο δρομο με τα χερια στις τσεπες κ σηκωμενο τον γιακα του μπουφαν του, λογω κρυου. Στο πλανο ειναι συνεχως ο Ροκκο. Μιλα ο Αφηγητης:
ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Ο δρομος του τον εφερε εξω απο το σπιτι που πουλησε τον σκυλο του, τον Ζακ. Ενα ολολευκο, σαν αγγελος, μεγαλοσωμο τσοπανοσκυλο. Το βρηκε παρατημενο κ το μαζεψε. Δυο ζητιανοι μαζι, ενα ζευγαρι. Αναπτυχθηκε μεταξυ τους μεγαλη φιλια. Τον πουλησε για να βρει μια ζωη καλυτερη κ οχι σκυλισια. Ηταν εκει δεμενος. Οταν ηταν μαζι ποτε δεν τον ειχε δεμενο. Μεναν μαζι, κοιμοντουσαν μαζι κ μοιραζοντουσαν το φαγητο, οποτε υπηρχε. Αν δεν ειχαν δεν παραπονιοντουσαν, κ αν ειχαν περιμενε ο ενας τον αλλο να αρχισουν να τρωνε. Κοιταζοντουσαν στα ματια κ μετα αρχιζαν να τρωνε. Ηταν σα να βρισκοντουσαν σε ενα ναο, τον ναο του φαγητου. Τρωγανε σιωπηλα καθε μπουκια τοσο αργα, σαν αντιδωρο που τρωνε οι γριουλες εξω απο τον ναο. Η γιαγια μου το εβαζε στο μαντηλι της κ οταν εφτανε σπιτι το μοιραζε μαζι μου κ μου ελεγε να προσεχω να μην πεσει κατω ψιχουλο γιατι ειναι αμαρτια.
Το πλανο δειχνει τον σκυλο κ τον ανθρωπο. Συνεχιζει να μιλα ο Αφηγητης.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Αλληλοκοιταχτηκαν με τον σκυλο του κ χωρις καμια σκεψη μπηκε μεσα στην αυλη, τον ελυσε κ τρεξανε μαζι στις αλανες της ζουγκλας του Λος Αντζελες. Κατω απο το δερμα τους, μεσα στο στηθος, ενα ελβετικο ρολοι κτυπαγε δυνατα. Οχι ακριβως ελβετικο ρολοι, μαλλον Κινεζικο, αλλοτε να ειναι δυνατο ετοιμο να σπασει κ αλλες φορες τοσο ηρεμο. Ο ρυθμος ολου του Κοσμου. Η Καρδια.
Στο σκηνικο πλανο, η καμερα, ξεκινα απο την γη δειχνωντας την πολη του Λος Αντζελες κ μετα σιγα σιγα εστιαζεται πανω στον συννεφιασμενο ουρανο. Αναμεσα απο μια χαραμαδα ξεπροβαλλει λιγο ο ηλιος. Μενει για λιγο εκει. Μετα η καμερα ξαναεστιαζεται στην πολη δειχνοντας διαφορα στιγμιοτυπα απο αυτην.
Ακουγεται ο Αφηγητης:
ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Λιγο αργοτερα, o Ροκκο, περασε απο το γραφειο του διευθυντη της κινηματογραφικης εταιρειας «ΟΝΕΙΡΟ ΕΠΕ» κ πουλησε το σεναριο του. Τωρα πλεον ηταν σιγουρος οτι ολα μπορουν να πουληθουν σε αυτο το κοσμο. Εκτος απο ενα. Το πιο ανεκτιμητο. Την Καρδια.
Ξοφλησε τα χρεη του κ κρατωντας ενα χοτ ντοκ στο χερι κ ενα ο σκυλος στο στομα, ετρεξαν κ χαθηκαν στο βαθος,
σαν ενα τελος μιας ταινιας που δειχνει τον μακρυ δρομο να χανεται στο βαθος κ να συγκλινει ολα τα πραγματα σε ενα.
Η επομενη παρασταση αρχιζει στις 9 κ 30 το βραδυ. Υπαρχει κ μια τελευταια στς 11 κ 45.
Ακουγεται απο τα ηχεια του σινεμα:
-Παμε Ζακ!
-Γαβ-γαβ-γαβ
Εμφανιζεται πανω στο πανι το:
«υποπτευουμε οτι παιζουμε με τους εαυτους μας παιχνιδια»
Συνεχιζουν να ακουγονται φωνες ανθρωπου κ χαρουμενα γαυγισματα σκυλου.
ΤΕΛΟΣ
Μπορεις να αγορασεις κ να πουλησεις τα παντα,
ειναι ενα μεσο για να αλλαζεις καρεκλες,
απο τις ψαθινες μεχρι δέρμα απο κροκοδειλο. Κωλοδουλειες.
καρεκλες λιγο πιο αναπαυτικες, πιο ανετες.
η Ανεση ειναι ο τροπος να δεις την ματαιοτητα των παντων.
γι’ αυτο αγαπω το αλισβερισι,
ειναι τα φτερα που σε κρατουν στον αερα. Τα φτερα σου, κ κατω το χαος.
