Ωνασης

Ο γιος του πεθανε (τον δολοφονησαν;) στα 25,

Η κορη του στα τριαντα οχτω της,

Η γυναικα του μετα από λιγο, αφου εφυγε ο γιος τους,

Ο ιδιος δεν ηθελε πια να ζει. Κ τωρα ο Σκορπιος, το νησι του, που εφερε χιλιαδες δεντρα κ το φυτεψε κ είναι εκει θαμμενος, μαζι με το γιο κ την κορη του,

τωρα εχει πουληθει σε Ρωσο πολυεκατομμυριουχο,

Το αγορασε σαν δωρο στην κορη του.

Κ ο ρωσος μετα από χρονια το πουλησε…

Σκορπιος. Μπορει να είναι ένα νησι. Μπορει να είναι ένα αρχαιο ερπετο με την γυριστή θανατηφορα ουρα του…

Κ η Ολυμπιακη, η εταιρεια του, που δωρησε στο δημοσιο, πουληθηκε σε ιδιωτες.

Λαθος καταλαβες! Δεν γραφω μελοβρεχτα σηριαλ, ουτε τουρκικα σηριαλμοιρολόγια. Ειναι η ιδια αρχαια ιστορια των κατακτησεων κ της προσπαθειας του ανθρωπου να ανεβει λιγο πιο πανω από εκει που βρισκεται μεσω των κατακτησεων, μα παντα αποτυγχανει. Είναι η μοιρα μας ετσι. Ειμαστε θνητοι εδώ περα κ θνητα όλα τα εργα μας, οσο μεγαλα κ σπουδαια κ αν είναι. Όλα είναι θνητα. Δεν θελω να σε απογοητευσω με αυτά που γραφω, αντιθετα θελω σου πω: Ζησε! Κατακτησε! Ερωτευτου! Ξερε ομως ότι όλα είναι θνητα. Μην δινεις κ πολύ σοβαροτητα σε αυτά. Είναι ένα αστειο της μανας Φυσης σε εσενα,

που αντι να χαμογελας με την καρδια σου, κλαις.

Κοιταξε γυρω σου κ χαμογελασε, όχι σαρκαστικα. Κοιταξε γυρω σου κ χαμογελασε.

Ο Ρωσος μεγιστανας αγορασε, σαν δωρο για την κορη του, τον Σκορπιο.

Στα Χειμερινα Ανακτορα,( εκει που ο Λενιν εκανε την επανασταση του) ξαναγυρισε ο βασιλιας Τσαρος,

φορωντας το στεμμα του με τα χιλια σμαραγδενια ρουμπινια κ τα 2000 αστραφτερα του διαμαντια,

O γελοτοποιος του βασιλια, βριζει τον βασιλια του, προσπαθωντας να τον κανει να γελασει,

κ ο βασιλιας δεν αντεχει κ ξεσπα σε γελιο.

Χαμογελασε! Είναι ένα αστειο της μανας Φυσης σε εσενα κ συ το μεγαλοποιεις. Είναι απλα ένα αστειο. Μην το μεγαλοποιεις. Κοιταξε γυρω σου κ χαμογελασε!

-Ανθρωπος ειμαι κ γω, καταλαβε το, εχω σκοτουρες, λεει ο Ωνασης.

- Εσεις το λετε, που εχεται εξασφαλισει πολλες γενιες απογονων σας; του λεει ο δημοσιογραφος Λυμπεροπουλος.

-Κουραφεξαλα. Θα ρθει μερα που οι τραπεζες θα αποκτησουν ολον τον πλουτο. Αλλα κ αυτές θα πτωχευσουν. Θα είναι η στιγμη της εκδικησης των πεινασμενων κ διψασμενων της γη, λεει ο Ωνασης.

Χαμογελασε!

Όμως θα σου πω ένα μυστικο. Κατελαβαν τελικα την γη οι πεινασμενοι κ εγιναν όπως τα πρωην αφεντικα τους, σκληροι, υπουλοι, μαφιοζοι, ο γαμώ κ δέρνω. Χαμογελασε! Όλα εκει εξω ειναι ένα παιχνιδι. Απλα ένα παιχνιδι, ένα στοιχημα που πονταρεις λεφτα κ μπορει να τα χασεις, μπορει κ όχι. Οτι κ να συμβει όμως,

εσυ ο ιδιος εισαι το επαθλο κ εχεις δυο πλευρες, σαν ένα νομισμα, που συνεχεια η ζωη σε πετα πανω κ πεφτεις κατω. Από την μια πλευρα σου, γραφει Ζωη κ από την άλλη Τέζα, Θανατος. Αν πεσεις από την μερια που γραφει Ζωη, συνεχιζεις να ζεις. Αν πεσεις από την άλλη μερια, τοτε μαζεψε τα κ φευγεις. Συμβαινει καθημερινα αυτό, κάθε λεπτο κάθε δευτερολεπτο. Χαμογελασε! Ζεις ακομα. Χαμογελάσε!

Κ το πιο σπουδαιο: Μην μεγαλοποιεις το αστειο, απολαυσε το ετσι όπως δειχνει,

Μην του βαζεις ολες αυτές τις καρικατουρες περι κατακτησεων,

Είναι σαν να κατουρας πανω σε εργο τεχνης,

Οπως οι σκυλοι που σηκωνουν το ένα τους ποδι κ κατουρουν πανω στις ζαντες της Πόρσε, κ το αφεντικο της τους βλεπει κ ωρυεται. Ριξε λιγο νερο κ όλα είναι μελι γαλα, μην το κανεις θεμα. Εξαλλου κ η Πορσε εχει παραδομενες πινακιδες,

Κ στο μπροστινο τζαμι γραφει Πωλειται. Εχει πλακα. Κοιταξε γυρω σου! Παντου κατουρηματα από τα δημιουργηματα της φυσης. Εμας. Μην το κανεις θεμα. Χαμογελασε, παιξε, διασκεδασε, μετα βγαλε το καπελο σαν τζεντλεμαν κ πες φευγω, αντιο τωρα, φευγω.

Χαμογελασε! Το αυριο μπορει να μην είναι,

Κ το τωρα σε λιγο θα είναι παρελθον. Πωλειται. Το αγορασε ο Ρωσος μεγιστανας για την κορη του.

έριξεν τον ρωσον μεγιστανα η Ζωη ψηλα, σαν νομισμα,

όταν επεσε στο χωμα εγραφε αυτό που ελπιζουμε (λογο ζηλιας) ολοι μας.

Εγραφε Τέζα. Ηλθε το φορειο κ τον πηρε στο νοσοκομειο. Απλα ο γιατρος εκει διαπιστωσε τον θανατο του. Χαμογελασε! Εσυ ζεις ακομα. Χαμογελασε!

Όπως η γυναικα. Η ζωη είναι όπως η γυναικα. Νομιζεις εκει μεσα θα βρεις θησαυρο,

κ το μονο που βρισκεις δεν είναι τιποτε άλλο παρα μια καρδια. Ατοφια, όπως την δικια σου. Βεβαια εσυ εψαχνες βυζια κ κωλους κ τετοια. Μια καρδια φιλε. Σου παιζει συνεχως παιχνιδια η ζωη. Κανε της κ συ τα δικα σου κολπα. Κανε την να χαμογελασει, να χαμογελασει με την καρδια της. Μονο ετσι θα την κατακτησεις για παντα. Η κηδεια του μεγιστανα του πλουτου, του Ρωσου, θα γινει αυριο, στο νησι Σκορπιος. Ειμαστε ολοι ευπροσδεκτοι. Θα ελθει κ ο πούτιν προσωπικα. Ομως ειχαμε κ νέο προβλημα. Στην προσπαθεια του, ο Πουτιν, να ανεβει την σκαλα του ιδιωτικου του αεροπλανου, εμεινε στα μισά. Καταλαβαινεται . Τα αλλα μισα θα τα κανει εκει που θα παει, στην κολαση η στον παραδεισο. Εμφραγμα. Θα εκτεθει σε δημοσιο πενθημερο προσκυνημα, ανακοινωσε το Κρεμλινο. Ξεκινησε η διαδικασια για νέο ρωσο προεδρο. Κ η κορη του μεγιστανα ρωσου, ανακηρυχθηκε μοναδικη κληρονομος του μπαμπα της. Ομως λυποθημησε ξαφνικα κ αυτή. Πολλοι κακοπροαιρετοι καλοθελητες μιλησαν για οξυ εγκεφαλικο. Μην ανησυχειτε, ηταν απλα από το πολύ στρες. Εχει χρονια να ζησει ακομα κ να χαρει την ζωη. Χρονια της πολλα κ περισσοτερα σε μας.

Προασπαθεις να ξεχωρισεις. Παραδεχτου το. Ολες σου οι προσπαθειες είναι για να παρεις κεφαλι. Κ σε μια δεδομενη στιγμη όταν συνηθως δεν το περιμενεις,

ξαναπροσγειωνεσαι μαζι μας. Γυρισες εδώ που ξεκινησες. Ηταν όλα ματαια. Ολα οσα μπορεις να αγορασεις εκει εξω είναι όλα ματαια. Τα μονα που αξιζουν είναι όλα τα υπολοιπα. Αυτά που δεν μπορεις να αλλιωσεις, που δεν μπορεις να φτιαξεις, να πουλησεις, να αγορασεις. Με αυτά εχεις γεννηθει. Τα εφερες μαζι σου. Κ να θελεις να τα πεταξεις δεν μπορεις. Εισαι ένα με αυτά. Εισαι αυτά κ δεν μπορεις να γινεις κατι άλλο. Εισαι αυτά. Ολη η ιστορια του ανθρωπου εδώ πανω σε αυτή την γη είναι για να αποδειξει αυτό: Οτι δεν είναι αυτά. Παντα, ότι κ να κανει θα αποτυγχανει. Ετσι είναι η φυση μας.

Πληθος κοσμου περασε απο την σορο του πούτιν με δακρυα στα ματια, χιλιομετρα η ουρα των προσκυνητων. Ο ρωσσος πολυεκατομυριουχος επιχειρηματιας είναι πλεον αναπαυμενος για παντα στο χωμα του Σκορπιου. Η κορη του βαζει τις τελευταιες πινελιες κοκκιναδι στα χειλη της κ μπαινει στο ελικοπτερο της που θα την παει σε μια ταβερνα στην Λευκαδα για μεσημεριανο τσιμπουσι μαζι με φιλους της. Από ψηλα, από το παραθυρακι του ελικοπτερου, η θαλασσα του Ιωνιου πελαγους να δειχνει σαν να αδιαφορει για μας, ειτε υπαρχει πλουτος, ειτε υπαρχει πολεμος, ειτε υπαρχει ευημερια, σαν να αδιαφορει για μας, κ να κανει τα δικα της κυματα, τις δικες της φουρτουνες,

κ ενας μοναχικος τυπος να καθεται σιωπηλος κ να την κοιταζει με τις ωρες.

Ιωνιο πελαγος. Πηρε την ονομασια του από την Ιω, την ερωμενη του Δια. Ενα αλλος μυθος λεει ότι την πηρε από τους Ιωνες που χαθηκαν εκει. Πηρε το ονομα του από μια γυναικα, ή από Σοφους ανδρες, Ιωνες, όπως τον Θαλη, τον Ηρακλειτο, που προσπαθησαν να κατανοησουν τον κοσμο επιστημονικα κ όχι μεσα από μυθους. Ειτε παρεις τον δρομο της καρδιας, της γυναικας δηλαδη, ειτε παρεις τον δρομο της επιστημης, κ οι δυο δρομοι κρυβουν ενα στοιχειο που θα σε οδηγησει αργα η γρηγορα, εκει που ποθεις να πας, εκει που ποθουσες παντα. Το στοιχειο αυτό είναι η Αμφιβολια. Αυτος ο δρομος είναι ο μοναδικος που,

θα μαζεψει όλα τα αστρα του ουρανου στην αγκαλια σου. Ας είναι η Αμφιβολια για όλα,

το κλεφτοφαναρο σου, στην αναζητηση της δικης σου αληθειας.

φιλια σε ολους με αγαπη