στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Εχεις παρατηρησει κατι;
Ολοι θελουν να αλλαξουν τον κοσμο!
Κ ο κοσμος δεν εχει κανει ουτε μισο βημα μπροστα.
Η διαμαχη δεν είναι κατά ποσον πηγαμε μπροστα η πισω.
Δεν εχουμε ξεκινησει ακομα. Μαρσαρουμε τις μηχανες κ ειμαστε ακομα στην εκκινηση.
Κ κει στην εκκινηση, ο ανθρωπος- ο αλυταρχης- ο ανθρωπος που σηκωσε το πιστολι για να δωσει την εκκινηση, τωρα εγινε ένα αγαλμα. Πλησιαζω κ κοιταζω τον ανθρωπο. Εχει γένια. Πλησιαζω κ παιρνω το πιστολι του στα χερια μου. Το καψουλι που εχει μεσα ειναι παιγμενο. Η εκκινηση δωθηκε αλλα εμεις ειμασταν κουφοι.
Εριξα μια τελευταια ματια στον πετρωμενο αλυταρχη. Γνωστη φυσιογνωμια, είναι μεσα στις εκκλησιες,
πανω στα στηθη των ανθρωπων, σαν σταυρουδακια,
πανω σε Μερσεντες σαν σημαιες, μεσα σε σχολικα βιβλια πρωτης δημοτικου,
σε νηπιαγωγεια, αναρτημενος στον τοιχο. Πανω στο γραφειο του πρωθυπουργου, μεσα σε τραπεζες, κρεμασμενος σε καθρεφτακια αυτοκινητων, σαν στάμπα πανω σε ψωμια που τα εχουν ευλογισει. Η εκκινηση δωθηκε αλλα καναμε ότι δεν ακουσαμε,
δεν καταλαβαμε την χειρονομια του αλυταρχη. Πυροβολησε. Κ επειδη πυροβολησε τον καταδικασαμε σε θανατο, γιατι ειπαμε ότι σκοτωσε τον αερα. Μετα εμεις εχοντας τυψεις, τον δοξαζουμε κ του ζητουμε κάθε τοσο συγχωρεση αμαρτιων μας.
Ο δρομος που βλεπει μπροστα σου δεν εχει τερμα. Δεν εχει να κανει με πρωτο κ δευτερο κ τριτο κ τελευταιο. Δεν εχει να κανει με τον καλυτερο κ τον χειροτερο κ τον αδιαφορο. Εχει να κανει με το τρεξιμο. Οταν αρχισεις να τρεχεις κ σου κτυπα ο αερας το προσωπο κ ο υδρωτας τρεχει σαν ποταμι στο στηθος σου,
Οταν αρχισεις να ζεις,
Τοτε θα καταλαβεις τι λεω.
Σε λιγο θα πας να ψηφισεις. Ημουν στο συνεργειο για ένα σερβις του αυτοκονητου μου κ εκει ο ιδιοκτητης εβαλε υποψηφιοτητα για περιφερειαρχης. Διαβαζω την καρτα του:
“Ονομα….Αλλαζουμε, στην καρδια της Ελλαδας. Επιχειρηματιας. κιν…email…”
Κ βεβαια τα αναλογα χρωματα του κομματος του.
Ολοι αυτοι σου χαιδευουν τα αυτια κ σου ψιθυριζουν γλυκολογα. Το εχουν αναγκη αυτό κ το εχεις αναγκη. Τα γλυκολογα. Διψας για αυτά. Πεθαινεις για αυτά, ψαχνεις καποιον να σου μιλησει ανθρωπινα. Ο κοσμος που φτιαξαμε είναι κολαση κ εχεις αναγκη από γλυκολογα. Εκλιπαρεις για αυτά,
Πεθαινεις για αυτά,
Ψηφιζεις για αυτά. Τα αναζητας συνεχως σε κάθε δυνατη μορφη.
Ποιος θα μας σωσει από τους εαυτους μας; Αυτό είναι το ερωτημα που επρεπε να σε αποσχολει συνεχως. Όχι ποιος θα σε σωσει, αλλα πως εσυ θα σωθεις από τον ιδιο τον εαυτο σου. Φτιαξαμε ένα ηλιθιο κοσμο κ προσπαθουμε απεγνωσμενα να βγουμε από κει μεσα κ οσο προσπαθουμε τοσο πιο πολυ βυθιζομαστε μεσα του. Είναι ενας βαλτος.
Όμως εσυ με διαβασες για να σου μιλησω ομορφα. Εχεις αναγκη την ομορφια. Την αναζητας παντου. Δεν θα την βρεις όμως πουθενα εκει εξω. Εκει εξω είναι φρενοκομειο, δεν υπαρχει περιπτωση να την βρεις εκει εξω, θα χαθεις μεσα στην τρελα του κοσμου, θα βουλιαξεις μαζι του. Οτι βλεπεις εκει γυρω σου είναι σκετη ηλιθιοτητα κ τιποτε άλλο. Πρεπει να υπαρχει καποιος τροπος να βγουμε εξω από εκεινη την ηλιθιοτητα. Υπαρχει τροπος. Αρχισε να τρεχεις τον δικο σου δρομο. Στην αρχη θα ακους ανθρωπους να σε χειροκροτουν, μετα, οι ιδιοι ανθρωποι, θα σε βριζουν,
Εσυ όμως συνεχισε να τρεχεις τον δρομο σου. Οι φωνες σιγα σιγα θα σταματησουν. Δεν είναι ότι σταματησαν να σε φωναζουν,
Είναι επειδη εσυ εφυγες μακρια τους. Ποιο σωστο θα ηταν να ελεγα ότι αλλαξες συχνοτητα. Τωρα η δικη σου συχνοτητα δεν είναι ιδια με αυτους εκει εξω. Όμως μην δινεις τοση σημασια σε αυτό. Η μαζα θα είναι παντα η ιδια, σε κάθε εποχη είναι η ιδια. Το μονο που αλλαζει είναι το ατομο.
Συνεχισε να τρεχεις. Απολαυσε το τρεξιμο. Στο τρεξιμο θα ακουσεις κ τις φωνες από τα διαφορα γεγονοτα του κοσμου μας.
1 Μαιου 1886 κ τα αιματηρα γεγονοτα του Σικαγο. Καθιερωση του 8ωρου μετα από αγωνες.
2014 κ όλα εχουν ισοπεδωθει. Ολοι αυτοι οι αγωνες πηγαν χαμενοι κ όλες οι κατακτησεις πλεον εχουν διαγραφει, ξαναρχιζουμε από την αρχη. Ανθρωπων εργα, λεει κ ο Κραουνακης σε ένα τραγουδι του.
Εσυ συνεχισε να τρεχεις. Δεν είναι φυγη από κατι, δειχνει να είναι φυγη από τον κοσμο. Δεν είναι φυγη. Εισαι ενας μαραθωνοδρομος. Στο τερμα δεν θα υπαρχει τιποτε για να σε περιμενει. Μονο ένα ποτηρι νερο κ μια πετρα για να ξαποστασεις κ να γύρεις το κεφαλι σου πανω της, να σε παρει ο υπνος, πανω της.
Συνεχισε να τρεχεις.
Γυρισα κ κοιταξα την φωτογραφια του υποψηφιου περιφερειαρχη, που σχεδον με παρακαλουσε, με ικετευε: «θα με ψηφισεις; Σε παρακαλω ψηφισε με, θελω να αλλαξω τον κοσμο. Ετσι όπως είναι δεν μου αρεσει. Εγω κ το κομμα μου θελω να αλλαξω τον κοσμο.»
Θα σε ψηφισω φιλαρακο, μην ανησυχεις, θα σε ψηφισω. Ησυχασε.
Η πολιτικη, οι πολιτικοι, τα κομματα, οι εκλογες, όλα αυτά είναι αρρωστιες. Παιδικες αρρωστιες. Είναι όπως η ιλαρα κ ο μαγουλας, ο κοκκυτης που γεμιζεις σπυρακια κ μετα φευγουν από μονα τους, κανουν τον κυκλο τους κ φευγουν . Παιδικες αρρωστιες. Είναι όπως όταν εισαι παιδι κ παιζεις με τις κουκλες σου κ με τα αυτοκινητακια σου. Ξαφνικα, σε μια ηλικια σταματουν από μονα τους αυτά τα παιχνιδια. Μεγαλωσες.
Συνεχισε να τρεχεις,
Είναι ενας μαραθωνιος που στο τελος,
οταν θα φθασεις ,κ θα εχεις γυρισει πισω το κεφαλι σου, κ δεις όλα αυτά τα παιχνιδακια που περασες, θα χαμογελασεις.Το χαμογελο είναι η αποδειξη, το μεταλλιο σου,
κ τι πιο ομορφο να χαμογελας φευγοντας από αυτή την ζωη;
Θα αφησεις αυτό τον κοσμο πιο πλουσιο. Κατά ένα χαμογελο περισσοτερο από όταν ηλθες. Ένα χαμογελο περισσοτερο. Συνεχισε να τρεχεις.
Φιλε μου γλυκε. Εφτασες μαζι μου μεχρι εδώ. Εγω εγραφα αυτή την ιστορια κ συ την διαβαζες. Φτασαμε μαζι μεχρι εδώ. Φιλε μου, συνεχισε τον δρομο σου. Καπου σε μια στροφη, εκει που δεν το περιμενεις, θα βρεις ένα φακελο συστημενο μονο για σενα, που θα γραφει το ονομα σου. Ειναι εκπληξη, δεν το περιμενες κ αυτό σου παρουσιαστηκε αναπαντεχα. Ανοιξε τον. Μεσα εχει ένα ευχαριστηριο για σενα. Θα γραφει: «εκ μερους ολης της Φυσης σε Ευχαριστουμε από την καρδια μας». Συνηθως το μονο που ξερει να κανει ο ανθρωπος εδώ πανω είναι να αρπαζει, να κατακτά , να σκοτωνει. Η προσφορα του εδώ πανω μοιαζει να είναι ενός χιτλερ, σαν να μισει τον κοσμο κ θελει να τον εξολοθρευσει. Αφηνει πόνο εδώ πανω κ μισος. Αφηνουν αυτό τον κοσμο πιο διεφθαρμενο από ότι τον βρηκαν. Ολη η προσφορα του πολιτισμου του ανθρωπου εδώ πανω περιγραφεται με μια λεξη: Πονος.
«Εκ μερους ολης της Φυσης σε ευχαριστουμε»
Συνεχισε να τρεχεις τον δρομο σου. Συνεχισε!
με εκτιμηση σε Εσενα. κριστοφ