στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
, βλεπω τα φυλλα των δεντρων που ανεμιζουν ελαφρα από τον ανεμο. Τα φυλλα είναι η συνδεση τους με τον ηλιο, με την ζωη. Η καρδια τους. Καθε φυλλο κ μια καρδια. Κ κάθε φυλλο που πεφτει παει να συναντησει την γη κ να ενωθει μαζι της. Ξεκινησε από την γη κ κατεληξε παλι πανω στη γη. Εκανε ένα ταξιδι. Το ταξιδι αυτό είναι αδιακοπο, δεν τελειωνει ποτε,είναι μια ροη, μια κινηση, όπως η καρδια σου που κτυπα συνεχως. Ασε με να σου το θεσω διαφορετικα. Πολλοι αρχαιοι φιλοσοφοι ειπαν ότι ο κοσμος ξεκινησε από την φωτια από το νερο, από τον αερα κλπ. Όλα αυτά ηταν για να σου πουν ότι ο υλικος κοσμος είναι αναλωσιμος. Ότι τωρα υπαρχει αυριο δεν θα υπαρχει. Οχι ότι η υλη καταστρεφεται, αλλα ότι όλα αλλαζουν μορφη. Ετσι ότι εχεις ακουμπησει, ηταν για μια κ μοναδικη φορα. Την επομενη φορα που θα ακουμπησεις το ιδιο πραγμα δεν θα είναι το ιδιο. Κ θα εκπλαγεις αν σου πω ότι κ συ ο ιδιος αλλαζεις λεπτο προς λεπτο. Φιληθηκατε με την γυναικα σου χθες κ σημερα που ξαναφιληθηκατε δεν ειστε οι ιδιοι. Αυτά δεν σου τα λεω για να σε φοβησω αλλα για σου υπενθυμισω ότι ο κοσμος που ζουμε είναι ρευστος. Ο κοσμος υπαρχει επειδη ρεει συνεχως. Οι ανθρωπινες κοινωνιες είναι ανεπιτυχεις προσπαθειες για να καλουπωθει η ζωη. Η ζωη δεν καλουπωνεται. Χανεις την ζωη ετσι. Διαβασα καπου ότι οι Δημοκρατικες εκλογες που γινονται κάθε τεσσερα χρονια για αναδειξη νεας κυβερνησης, τα κομματα είναι ποδοσφαιρικες ομαδες που εχουν για μπάλα τον ψηφοφορο. Εσενα, εμενα, τα παιδια μας, τους παππουδες κ τις γιαγιαδες μας. Μια ουτοπια. Όλα είναι ουτοπια,
ολα εκει εξω είναι επιφανεια,
ενα λεπτο περιβλημα. Η επιφανεια της λιμνης,
Καθεσαι με την κοπελα σου κ ρευμαζεται την λιμνη κ όλα είναι ησυχα κ ομορφα,
κ ξαφνικα βλεπει καποιον ,εκει απεναντι πανω στα ψηλα βραχια, που ετοιμαζεται να πηδηξει. Σκουντας την κοπελα σου κ τον κοιτατε μαζι,
είναι μακρυα από σας. Μια μικρη κουκιδα που διαγραφει μια τροχια κ πεφτει στο νερο.
Μια μικρη ανθρωπινη κουκιδα,κ η τροχια της,
κατευθειαν μεσα στο νερο. Μια θαρραλεα βουτια στο αγνωστο.
Η πιο θαρραλεα βουτια είναι αυτή της καρδιας. Εκει μεσα, στο ντουλαπι της καρδιας, υπαρχει μεσα ένα κλειδι. Είναι το κλειδι της ευτυχιας. Με αυτό το κλειδι, οποτε το γουσταρεις ανοιγεις το δωματιο της ευτυχιας. Αυτό είναι ο σκοπος του ανθρωπου. Να βρει το δικο του κλειδι. Το δικο μου δεν ταιριαζει με το δικο σου. Ο κλειδαρας κανει αντιγραφα μονο στο υλικο κοσμο:
-κλειδαρα. Θελω να γινω πλουσιος.
-Να! οριστε ,εδω είναι το κλειδι του πλουτου.
-κλειδαρα, θελω ομορφες γυναικες στο πλαι μου.
-πολύ ωραια. Να εδώ εχω το αλπουμ με τις πιο ομορφες γυναικες. Διαλεξε οποια θελεις. Υπαρχει ατελειωτη ποικιλια.
-Κλειδαρα. Θελω ένα αυτοκινητο.
-Παρε!
Ετσι αποκτησα ότι ονειρευτηκα. Όμως τωρα στα γεραματα, ουτε μπορω να πηδηξω,ουτε να οδηγησω την καινουρια μου Ρολς-Ροις κ τα λεφτα δεν μου εδωσαν αυτά που μου υποσχεθηκαν ότι μπορουν να μου δωσουν.Τι συμβαινει; Πηρα λαθος δρομο;
Δεν πηρες λαθος δρομο. Καλα πορευτηκες. Απεκτησες πλουτο, ειχες τις πιο ομορφες γυναικες, τα πιο ωραια αυτοκινητα, βιλλες με πισινα. Πολύ καλα πορευτηκες, γιατι την ζωη πρεπει να την απολαμβανεις κ συ την απολαυσες . Μονο που δεν σου ηλθε στο μυαλο ποτε να αναρωτηθεις: Υπαρχει κατι πισω από όλα αυτά; Κ δεν εκανες την ερωτηση αυτή, γιατι ακριβως ησουν παντα επιτυχημενος. Κ παντα ο κλειδαρας εκανε το κλειδι που του ζητουσες. Εκανες ένα ομορφο ταξιδι. Κανονικα, όταν το ταξιδι εκει εξω είναι ακριβως όπως το θελεις, γρηγορα το βαριεσαι. Αντιλαμβανεσαι ότι δεν υπαρχει ευτυχια εκει εξω, παρα μονο επιθυμιες. Κ οι επιθυμιες είναι ατελειωτες.
Το κλειδι της ευτυχιας είναι μεσα σου. Φυλαγμενο μεσα στην καρδια σου.
Κ εκει εξω δεν είναι τιποτε άλλο παρα μεγέθη δυστυχιας. Αν ειμαι ευτυχισμενος σημαινει ότι εχω λιγοτερη δυστυχια. Αν ειμαι δυστυχισμενος, εχω πολύ δυστυχια.Η μεζουρα είναι το σκοταδι,
κ συ το μονο που λαχταρας είναι το φως,
να φερεις ένα κερακι μεσα στην ψυχη σου.
Ο Στελιος εφερε το κερακι μεσα του κ το προσκυνησε. Δεν ηταν θρησκος, αλλα προσευχηθηκε. Η προσευχη του ηταν μονο μια λεξη: ευχαριστω. Όταν νιωθεις ότι τα παντα γυρω σου κ μεσα σου είναι Θεος κ ότι δεν υπαρχει τοπος που να μην είναι ιερος, πως οτι βλεπεις κ νιωθεις είναι ιερα, ότι ολοκληρος ο κοσμος είναι ένα ναος κ δεν υπαρχει πουθενα να σταθεις κ να πεις εδώ που στεκομαι δεν είναι Θεος, τοτε μεσα από τα χειλη σου βγαινει αβιαστα ενα: ευχαριστω.
Γνωριζω ότι δεν γνωριζω, ειπε ο Σωκρατης. Αυτή η μεγαλειωδης δηλωση! Γνωριζω ότι δεν γνωριζω. Ασυληπτο. Μεγαλειωδες. Ιερη δηλωση. Βρισκεσαι μεσα σε ενα ναο κ κάνεις αυτή την δηλωση. Βρισκεσαι μεσα στον ναο του Συμπαντος κ κανεις αυτή την δηλωση. Ο Σωκρατης διελυσε τον εαυτο του μεσα στο Ναο του Συμπαντος κ πλεον δεν υπηρχε αυτος σαν εγω, σαν ξεχωριστη προσωπικοτητα, για να ανεβει στο βημα κ να μιλησει για σπουδαια θεματα.Μιλα εκ μερους του Ολου κ το Ολον δεν είναι τιποτε άλλο παρα μια ασυλληπτη ακαταλαβιστικη Κενοτητα. Ο Δημοκριτος ειπε, ότι για να μπορουν τα ατομα να υπαρξουν θελουν το Κενο. Κενοτητα. Κινουμαστε ολοι μεσα στην Κενοτητα κ μεις οι ιδιοι ειμαστε κενοτητα. Κενοτητα μεσα σε κενοτητα.
Ο Στελιος, αυτό το ανθρωπινο ον. Αυτό το σαρκωδες υλικο ον, αυτή η παρουσια, που βρισκεται κάπου κ αναπνεει πανω στη γη, εστρεψε το βλεμμα του γυρω κ απορροφησε το τοπιο με τοση λαχταρα, σαν να ηταν οι τελευταιες του στιγμες πανω στη γη, σαν να ηταν οι τελευταιες του αναπνοες. Τοτε ενιωσε δυο γυναικεια χειλη να τον φιλουν στο μετωπο, στο στομα, στο στηθος του. Δυο καυτα γηινα υλικα χειλη, διψασμενα για ερωτα, για ενωση της σαρκας με την σαρκα. Εβαλε τα χειλη του μεσα στα στηθη της Ιουλιας κ αρχισε να τα φιλα, στην αρχη παθιασμενα κ αγρια κ υστερα τοσο απαλα , τοσο τρυφερα, σαν να ηθελε να κρατησει για παντα. Το ταξιδι που παντα φτανει σε ένα τελος. Σαν να ηθελε αυτό το ταξιδι, να κρατησει για παντα.
συνεχιζεται