στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
-Βαριεμαι!
-Συγχαρητηρια.
-Βαριεμαι ειπα κ συ μου λες συγχαρητηρια;
-Θα σου το ξαναπω. Συγχαρητηρια.
Συνεχισες να με κοιταζεις κ γω παιρνοντας το σπουδαιο υφος μου αρχισα τον μονολογο μου:
Η βαριεμαρα είναι δειγμα ευφυιας. Μονο οι ευφυεις ανθρωποι βαριουνται κ βρισκουν ότι η ζωη είναι μονοτονη. Οι βλακες ποτε. Οι βλακες ποτε δεν βαριουνται. Οι ευφυεις αργα η γρηγορα βρισκουν αυτό τον κοσμο βαρετο κ σερνουν τα ποδια τους.
-Α! Να! Ερχεται κ ο Αμλετ παρεα με τον Σαιξπηρ κ μονολογουν κατι. Ας τους κρυφακουσουμε.
-Λοιπον Σαιξπηρ. Να ζει κανεις η να μην ζει;
-Θα πρεπει να ειχαμε αυτοκτονισει ολοι μας. Η ζωη είναι τοσο βαρετη κ μονοτονη.
-Ναι εχεις δικαιο Σαιξπηρ. Ματαιοτης ματαιοτητων τα παντα ματαιοτητα. Να! Ερχεται κ ο Καρυωτακης κ απαγγελλει ένα ποιημα του. Γεια σου Καρυωτακη. Πως παμε;
-Χάλια.Θανατος. Ματαιοτης. Βαριεμαρα. Αυτοκτονια. Παιδια, βλεπω παντου μαυρα πανια που αρμενιζουν μεσα σε μαυρη θαλασσα. Απεραντη θαλασσα του ελους.Βαλτος.
-Ναι ετσι είναι ειπε ο Σαιξπηρ.
-Προσυπογραφω κ γω την ιδια δηλωση,ειπε ο Αμλετ.
-Ζήτω ο θανατος ειπε ο Καρυωτακης.
Ακουστικαν τρια «Ζητω ο θανατος» ταυτοχρονα από τρια στοματα. Μετα εβαλαν ο ενας το χερι του πανω στου αλλου το χερι κ ξαναφωναξαν «Ζητω ο θανατος». Εμεινα για λιγο ετσι κ μετα προχωρησαν κ χαθηκαν στο βαθος του κηπου με τις αμετρητες πολυχρωμες τουλιπες κ τις ολολευκες μαργαριτες, τραγουδοντας το ποιημα του Καρυωτακη :
Πρέβεζα
Θάνατος είναι οι κάργες που χτυπιούνται
στους μαύρους τοίχους και τα κεραμίδια,
θάνατος οι γυναίκες, που αγαπιούνται
καθώς να καθαρίζουνε κρεμμύδια.
Θάνατος οι λεροί, ασήμαντοι δρόμοι
με τα λαμπρά, μεγάλα ονόματά τους,
ο ελαιώνας, γύρω η θάλασσα, κι ακόμη
ο ήλιος, θάνατος μες στους θανάτους
Θανατος μεσα στους Θανατους.
Βαριεμαι.Ομορφη λεξη.Αριστουργηματικη. Πισσα κ Σκοτος. Δεν αναφερομαι καθολου στους τσαρλατανους παλιατσους ηγετισκους ολων των χωρων κ ολων των κατηγοριων. Αυτοι βαφουν με μαυρη μπογια το ηδη βαμμενο μαυροπινακα της ζωης. Αυτοι είναι φτηνες κινεζικες απομυμησεις της μιας δραχμης που πουλουν οι γυφτοι στο παζαρι.
-Ένα ευρω φιλε αυτος ο καταμαυρος ηγετισκος. Θα τον παρεις;
-Όχι.
-Μισο ευρω φιλε. Ελα σε παρακαλω. Εχω κ παιδια να θρεψω.
-Όχι, ειπα σκληρα.
-Ελα παρε φιλε. Τζαμπα πραμα. 2 σεντ,2 λεπτα φιλε, για γαλα του παιδιου μου.
Τον αγορασα κ καθαρισα τα παπουτσια μου κ τον πεταξα σε κατι σκυλια κ αυτά τον μυρισαν,ζαρωσαν την μυτη τους κ ουτε που τον ακουμπησαν. Σηκωσαν το ένα τους ποδι κ κατουρησαν πανω του.
Αναφερομαι στο γνησιο μαυρο καταμαυρο της ζωης.Παρε δευτεράκι κ γραφε τη θα σου πω κ μετα φυλαξε το σαν ιερο ευαγγελιο κ να το φυλας κ να το προσκυνας πριν πεσεις για υπνο.Εισαι ετοιμος; Ωραια! Παμε.Γραφε:
«Η Ζωη στερειται παντελως νοηματος,
Η Ζωη δεν εχει κανενα σκοπο, εισαι εδώ ασκοπα,
Το νοημα της Ζωης είναι από μονο του η ιδια η Ζωη»
Το εγραψες; Ειμαι χαρουμενος που το εγραψες. Βαλε το στην τσεπη σου κ οποτε θυμασε βγαζε το κ διαβαζε το σαν ευαγγελιο, σαν την Βιβλο. Προσεχε το σαν τα ματια σου. Είναι ο θησαυρος σου, που απ εδω κ μπρος θα πορευτεις μαζι του.Μιλω σε σενα που μπουχτισες κ δεν μιλω στον ανοητο κ τον βλακα που ψαχνει ακομα μεσα στα αντικειμενα να βρει την χαρα του. Μιλω σε σενα τον μπουχτισμενο ευφυη ανθρωπο.
Η Ζωη είναι από μονη της το νοημα. Το ότι ζεις κ υπαρχεις είναι το νοημα. Το ότι ακους, αισθανεσαι, αγγιζεις με τις αισθησεις σου είναι το νοημα. Οι Μυστες λενε ότι η ζωη είναι μονο δυο δρομοι. Ο ενας είναι ο δρομος που κινηται προς τα εξω κ ψαχνει την αιωνια ευτυχια προς τα εξω, στο κυνηγι των πραγματων, των γκομενων, στο σεξ, στο χρημα, στη δοξα,στην υστεροφημια, κλπ. Ο άλλος είναι το ταξιδι προς τα μεσα. Το ταξιδι προς τα μεσα σε φερνει ολο κ πιο πολυ στην σιωπη. Το ταξιδι προς τα μεσα θα σε φερει σε ένα σημειο στο κεντρο σου, που αυτό το κεντρο ειναι ταυτοχρονα κ κεντρο ολης της Υπαρξης. Εφτασες. Κ το παρε δωσε σου με αυτό τον κοσμο τελειωσε.Δεν θα χρειαστει να το ξανακανεις. Διαλυθηκες μεσα σε ολο το Συμπαν σαν Συνειδητοτητα. Η Συνειδητοτητα είναι ο θεος, το Συμπαν, η Υπαρξη. Ότι θελεις πες το.
Αν αποφασισεις να κανεις το ταξιδι προς τα εξω είναι κ αυτό ομορφο. Απολαυσε τον κοσμο με ολο σου το είναι. Δοκιμασε ολες τις ηδονες του κ είναι ομορφες. Τιποτε όμως δεν θα σου δωσουν κ θα σε αφηνουν συνεχεια κενο κ μια ατελειωτη βαριεμαρα. Ετσι είναι κ δεν υπαρχει τιποτε το κακο σε αυτό. Αν εισαι αρκετα ευφυης θα δεις αμεσως ότι το ταξιδι προς τα εξω κινηται σε συνεχεις κυκλους. Γνωριζεις μια γκομενα κ μετα την βαριεσαι κ βρισκεις μια άλλη κ την βαριεσαι κ αυτή κ ο κυκλος συνεχιζεται ατελειωτα. Αγοραζεις κατι καινουργιο κ χαιρεσαι κ μετα το βαριεσαι κ ξανα πας κ αγοραζεις κατι άλλο κ ξανα ο ιδιος φαυλος κυκλος.Ενας ευφυης το βλεπει αμεσως αυτό κ ψαχνει να βρει την ευτυχια μεσα του. Αρχιζει το ταξιδι προς τα μεσα.
Η ευφυια είναι η μεγαλυτερη βαριεμαρα . Οσο πιο βαριεμαρα νοιωθεις άλλο τοσο σημαινει ότι η ευφυια σου μεγαλωνει. Το ταξιδι προς τα μεσα γινεται μονοδρομος,
Εν τω μεταξυ ο βλακας συνεχιζει να ψαχνεται προς τα εξω κ να είναι μια τρισευτυχισμενη φανταχτερη πεταλουδιτσα. Δεν πειραζει. Στην επομενη ζωη θα βρει την ακρη.
Βαριεμαρα κ ταξιδι προς τα μεσα κ ευφυια,
κ εισαι τυχερος που νοιωθεις απεραντη βαριεμαρα,
κ καλωσορισες στο κομμα μας. Το πραγματικο ταξιδι τωρα αρχιζει. Καλο σου ταξιδι.
Πηρα αφορμη κ εγραψα το πιο πανω από το γραφτο : «ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗ ΩΣ… του Lef Doe»
που του το αφιερωνω αν θελει.
φιλικα κριστοφ
