στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Ήρθε πάλι η βροχή
Σαν γλυκιά υπενθύμιση
Ψάχνω να βρω κάτι που
Έχασα
Κάτι που λεγε ότι ήταν
Δικό μου.
Δες οι άνθρωποι
Σέρνουν αλυσίδες στα πόδια τους
Στα βήματά τους.
Δεμένα πίσω τους
Τα παιδιά τους,τα όνειρά τους.
Έβαλε πάλι κρύο.
Κάπου έχασα κάτι δικό μου.
Έχασα τα χαμόγελα,
Έχασα τα δάκρυα.
Αυτά τα δάκρυα δείχνουν
Ότι είμαστε ζωντανοί.
Ναι αυτό έλεγες.
Πώς είναι να μην νιώθεις?
Μια στιγμή γαλήνης
Σε μια φουρτουνιασμένη
Θάλασσα ταραχής.
Πέρασε και χτες που λες
Η βροχή σου,
Να μου πει ένα πικρό ΄΄γεια σου’’,
Να μου πει το τραγούδι της.
Έμεινα να την κοιτάζω
Από το παράθυρο.
Και για πρώτη φορά
Δεν σκέφτηκα τίποτα.
Ούτε δάκρυα ούτε χαμόγελα.
Απλά περίμενα να κάνει
Το κομμάτι της
Και να τελειώσει.
Για πρώτη φορά
Μετά από καιρό..
Γαλήνη σε μια ταραχή.
Αντίο στερνό
Στις βροχές που μας αγάπησαν
Στις βροχές που πεθαίνουν...