στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Βιτρό τα μάτια σου στης νύχτας την ατέλεια
δίνουν το χρώμα τους στο αδειανό ποτήρι
και συ στης πίστας το χορό πουλάς μ’ αφέλεια
ότι πιστεύεις για του κόσμου το χατίρι
Δεν έχει τέλος πια ετούτο το ταξίδι
είναι το σώμα σου της μοναξιάς καδένα
και παγιδεύεις μες στης Κίρκης το παιχνίδι
όποιον τον ντύνεις με την μάσκα του κανένα
Είσαι παράξενος βυθός και με τρομάζεις
με τα καράβια σου σεργιάνι μην μου τάζεις
Κοινός θνητός εγώ μες στο ναό της θλίψης
μάγμα πηγής εσύ που πόθο αναβλύζει
μ’ εγκαταλείπεις πριν ακόμα με γνωρίσεις
σαν το κλαδάκι που στον άνεμο τσακίζει
Νυστέρι έγινες και ποιος να το αντέξει
να ταξιδέψει μες στον ψεύτικο εαυτό σου
βαθειά με κόβει η κάθε σου η λέξη
κι εγώ ακόμα προσδοκώ τον γυρισμό σου
