στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Σαν κλαδάκι που σπάζει
Η ψυχή μου στην πόλη σκιρτά
Το κορμί μου
πονά
Σαν μαγνήτης ρουφά
η βροχή της κραυγής την μιλιά
όλα έχουν αλλάξει
στην παλιά μαγική γειτονιά
Το μυαλό μου
ξεχνά
καθ’ ανάμνηση σαν
μια σιωπή με παντζούρια κλειστά
Σαν ρουφούσαμε νέκταρ
στο αγιόκλημα το γλυκό
είναι πάλι
εδώ
στην παλιά την πηγή
κρυσταλλένιο καθάριο νερό
Άσπρα χρόνια της νιότης
σαν ανάμνησης λάγνα ματιά
κρύψτε τώρα
βαθειά
άγρια κρίνα της όχθης
μυρωδιά σαν μεθούν την καρδιά
Στης Τασίας τον ίσκιο θυμάμαι
στήναμ ενα πάρτι τρελό
πάντα θα ‘μαι
εκεί
στης γαζίας τα άνθη
στο φιλί που ‘χα πάρει γλυκό
