στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Κλείνω τα μάτια μου , για να μη δω που φεύγεις
Κυλούν τα δάκρια , στο μέτωπο βροχή
Δυο εξηγήσεις να μου δώσεις , αποφεύγεις
Και περπατώ σε τεντωμένο πια σκοινί
Σε μαύρο πέλαγο της λησμονιάς θα πέσω
Για τέτοια αγάπη πώς να μην πονέσω
Περνούν ατέλειωτες οι ώρες μου τα βράδια
Και το κορμί μου που ζητά δικά σου χάδια
Τρέμουν τα χέρια μου και η φωνή μου
Χίλια μαχαίρια να τρυπούν την ύπαρξή μου
Στην άδεια κάμαρα μου σαν φυλακισμένη
Να σε θυμάμαι ισόβια καταδικασμένη
Τα δυο μου χέρια απλώνω για να σε κρατήσω
Να σου φωνάξω δυνατά πως σ’ αγαπώ
Μα το ποτάμι δεν γυρίζει πάλι πίσω
Και στην καρδιά μου έχει μείνει ένα κενό
Σε μαύρο πέλαγο της λησμονιάς θα πέσω
Για τέτοια αγάπη πώς να μην πονέσω
Περνούν ατέλειωτες οι ώρες μου τα βράδια
Και το κορμί μου που ζητά δικά σου χάδια
Τρέμουν τα χέρια μου και η φωνή μου
Χίλια μαχαίρια να τρυπούν την ύπαρξή μου
Στην άδεια κάμαρα μου σαν φυλακισμένη
Να σε θυμάμαι ισόβια καταδικασμένη
