 |
|
0.0 |
Written by ΧΕΡΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
June 01, 2009 Προβολές: 3541
0
Κάθε που γλυκοχάραζε
Έτοιμη για δουλειά
Το μαύρο πέπλο φόραγες
νύφη μαβιά του βάλτου .
απ’ την αρχή της μέρας
σου ‘παίρναν τη μιλιά
Φωνές μες το σκοτάδι
σαν άγγιγμα θανάτου .
Κι έτσι αργά προσπέρναγες
του κάστρου τα σκαλιά
σε υπόγεια υγρά σε ρίχνανε
στο βάθος του βαράθρου .
Σου ρούφαγαν το αίμα
τσάκιζαν τα φτερά
αφέντικα σου πούλαγαν
τον ίδρο του καμάτου .
*******************
όταν εσύ κατάλαβες
το σύστημα κενό
τότε πολύ προσπάθησες
να σπάσεις τα δεσμά σου
μα σε γεμίσαν ενοχές
σε λέγανε τρελή
το σύστημα κατάλαβε
και βάλτο στα μυαλά σου
Το μεσημέρι έφτασες
Σαν ράκος στο σταθμό
Μέτρησες όλες τις ζημιές
Που ‘καναν στην καρδιά σου
Απόγευμα και έτρεχες
Να βρεις το λυτρωμό
με μια κιθάρα ‘αγκαλια
στο φάλτσο κάποιου τάστου .
************************
Κι έφτασε μια Παράσκευή
σε ξέφρενο ρυθμό
και την χορδή πια έκοψες
μέσα σε μία ζάλη .
στην άχαρη σου πιά μορφή
της αύρας το κενό
κοιτάς τον κόσμο από κει
στου χάρου την αγκάλη
Κάθε που γλυκοχάραζε
δεν πας πια για δουλειά
σε παίρνει ακόμα πιό μακριά
νύφη μαβιά του βάλτου
και τώρα που ξημέρωσε ’
σου δίνουν την μιλιά
της νιότης σου τα όνειρα
ξημέρωμα Σαββάτου.
στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
