στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Διστάσαμε το μεσημέρι
διστάσαμε το βράδυ
ξυπνήσαμε στο σκοτάδι
και κλείσαμε τα μάτια σαν ξημέρωσε.
Δακρύσαμε στο φως του ήλιου
και τον σκεπάσαμε με σύννεφα
από τις καμινάδες των σπιτιών μας
για να ‘ρθουν οι κακίες στο τοπίο τους
και να μην στεγνώσουν τα ψέματα
που τις κρατούσαν.
Δεν ακούσαμε τίποτα
κανένα κτύπο
όσο κι αν πάλλονταν οι καρδιές
της αγάπης
του πόνου
της εγκατάλειψης…
Φορέσαμε τα ψηλοτάκουνα
της προχωρημένης
Φασιόν Αλαζονίκ
ψηλώσαμε και φτάσαμε τον Θεό
τι παραπάνω ; Έ ;
τι παραπάνω θες; Μου λες;
Τόσο εύκολα..
μα τόσο εύκολα !
Τόσο απλά ! Κι ανέξοδα..
με λαδωμένα έξοδα…
Πόσο μικροί οι γίγαντες σου λέω,
και κάτι ποιητές… ακούς εκεί !…
τόσο μικροί ηλίθιοι και βλάκες όλοι
τόσο μακριά… εκεί κάτω
πόσο χαμηλά
μικροί, ασήμαντοι,
νάνοι της ύπαρξης
χωρίς το χάρισμα μας ! Το δικό μας!
λαδικό μας και ναι αν θες
καταδικό μας !
Μα Όχι ! Μη μου πεις,
είναι σταγόνες της βροχής ;!...
Θεέ μου βρέχει…. ΒΡΕΧΕΙ…. ΘΑ ΒΡΑΧΩ….
Ω ! ΟΧΙ… τόσο βάρβαρη ζωή…
Πρέπει να τρέξω να κρυφτώ…. Τα ξαναλέμε…
Κι όταν δεν θες όπως και δω
πως πάλι και ξετρύπωσε
ο Ποιητής μες την βροχή
με υψωμένα χέρια του
φωνή του να βρυχάται
Ω ! της ανυπαρξίας το Τίποτα
και τιποτένιας τηγανίτας Μέγας
ο ανθρωπάκος της βροχής
ο της λιμνάζουσας βολής
της …δυσκολίας της ζωής
ο αλαζόνας νάνος…..
ο κυβερνήτης της ορδής
ή της σπασμένης της χορδής
Ε, πες το πια, ναι της πορδής
κατακαημένη Ελλάδα μου
Ελλάδα μου καημένη….
Και ένα που μένει…
Υπομονή ! …. Υπομονή ! και πάλι….
Υπομονή Μεγάλη !.....
Και τέλος σας παρακαλώ
μην πάει ο νους σας στο κακό….
δεν πάμε για επανάσταση
μια και καλή Ανάσταση !.....
Νίκος Στυλιανού
Σημείωση : Δεν ξέρω πως μου ήρθε... Το παραπάνω γράφτηκε μετά την προβολή στην τηλεόραση στιγμιότυπων της δίκης Τσοχατζόπουλου και της μετ’ αυτού παρέας… έτσι για την ιστορία.
