στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Βγήκαμε και οι δυο στο ίδιο ξέφωτο...
Ναι ήταν γλυκιά η προσμονή του άγνωστου ήλιου που έλαμπε εκεί
ψηλά και σκέπαζε την ελπίδα του απροσδόκητου.
Ποιός το περίμενε ότι τα μάτια μας θα σκέπαζαν το σκοτάδι και και τα
κορμιά μας θα φώτιζαν τη θλίψη...απογυμνώνοντας την ένταση της
στιγμής...αυτής της συνάντησής μας.
Ένας παλμός που χτυπά δυνατά σε δυο σώματα... ο έρωτας ...
αυτός χτυπά στα στήθη μας ...δυνατά...όσο μπορεί πιο δυνατά
μας ξεκουφαίνει ο παλμός ...ο ήχος.
Στις νότες ψάξαμε να βρούμε τη σιωπή...οι φωνές δε μας άγγιξαν...
η καθαρότητα του πάθους κατόρθωσε τελικά να θολώσει τη σκέψη.