στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
- Ζω μόνο για την αγάπη σου …. είμαι ακόμα εδώ ..μόνο για σένα …και πονώ όταν πονάς …από αγάπη ….
Μαζί μ’ ένα κομμάτι απ τον ομφαλό ,που φύλαξα σαν γεννήθηκα στο πιο καλό σεντούκι . Κι εκείνο ύστερα σαν ρίζα που αποκόπηκε απ τους χυμούς του κόσμου , μαράθηκε κι απέμεινε σαν ένα μαστιχόδεντρο που πληγώνεται η σάρκα του και με το δάκρυ του ομορφαίνει τον κόσμο ….
-Κι εγώ σ’ αγαπώ …Μα γιατί να υπάρχει στον κόσμο μας ….τόσος πόνος, που αργά γιατρεύεται και γρήγορα ξανάρχεται να μας θυμίσει ότι είναι εδώ, παρόν …πάντα παρόν από το πρώτο κλάμα ..από την πρώτη ανάσα και μας ακολουθεί σε κάθε όμορφη στιγμή ..σε κάθε ώθηση …κι έρχεται σαν σπόρος και ριζώνει στου κορμιού τις πτυχές και γίνεται ζωή….
Και μετά έρχεται ο χρόνος σαν ένα κύμβαλο παλιό να δώσει το ρυθμό στους κωπηλάτες …..Και ηχεί χτύπο τον χτύπο, σαν το μαστίγιο που την πλάτη χαράζει κάθε τόσο κι αλλάζει την μορφή του κορμιού και το γεμίζει ρυτίδες … Κι αυτή η γλυκιά σιωπή που συντροφεύει την αγάπη μας γιατί υπάρχει ;…Για πόσο καιρό ..
- Μην ανησυχείς …θα έρθει ο καιρός και θα διαπεράσει το φως του Ήλιου τα θολά βιτρό στον ναό της λύπης και τα χρώματα της ίριδας θα χορέψουν στο ρυθμό της σκόνης μέσα στις ακτίνες του, δεν μπορεί να γίνει αλλιώς ,…. η αγάπη θ’ ανθίσει ……και τότε ο πόνος δεν θα υπάρχει ….πίστεψε με …δεν μπορεί να γίνει αλλιώς…..
-Ναι έτσι είναι ….και μέσα από ψαλμούς μυστηριακούς άγγελοι θα εξυμνήσουν την θερμή από δυο ψυχές που σαν το μάγμα ενώθηκαν στα έγκατα της γης και ανέβλυσαν με ένα άρωμα από θειάφι και κάρβουνο να λειάνουν την ασχήμια της ..δεν μπορεί να γίνει αλλιώς .. σαν θείος καρπός ,η αγάπη όταν βλασταίνει στις καρδιές
-Σαν ένα μικρό λουλούδι βλασταίνει η αγάπη , εκεί στη σχισμή του βράχου , στο γκρεμό , και χώνεται στα σπλάχνα του και ζητά να πάρει απ τη θερμή του , την καλά κρυμμένη …. ζητά να πάρει το χρώμα της λάβας του ….να πάει μέχρι τα έγκατα του , παραλύοντας τις αντιστάσεις του ….να γίνουν ένα .
-Σαν ένα μικρό λουλούδι βλασταίνει η αγάπη , που ισιώνει το κοτσάνι του ανέμελα στον κόσμο κι αναζητά να μαζέψει την δροσιά της θάλασσας και την αλμύρα της …εκεί στο χάσμα του γκρεμού ορθώνει το ανάστημα του
-Πόσα χρόνια είναι εκεί η αγάπη κι αγναντεύει κι έρχεται να σκορπίσει μια ευωδιά μεθυστική που κυλά αργά στις φλέβες μας κι αφήνει την αύρα της στο κορμί. Πόσα χρόνια μας καλεί κι εμείς εκεί στην αμμουδιά κάτω απ τον βράχο τον τραχύ , με τα χέρια σου να με κρατούν σε στάση εμβρυακή Πόσα χρόνια αναζητούμε στο βάθος του ορίζοντα σαν μια κουκίδα κόκκινη να έρχεται εκείνο το μικρό καράβι που θα μας ταξιδέψει στο νησί με τα γαλανά νερά και τους παπαγάλους με την παρδαλή φορεσιά …το καράβι που τόσο άργησε να φανεί ..
- Γλυκιά σαν το σιρόπι η θλίψη και ήρθε και κάθισε σαν πάχνη στα κορμιά μας…. κρυώνω .. Είναι νύχτες που σε χάνω στην ακρογιαλιά ν’ αγναντεύεις την θάλασσα κι εγώ γίνομαι αγιάζι και σου χαϊδεύω τα μαλλιά …
-Σαν καθρέφτης τα μάτια σου αντιφεγγίζουν το φεγγάρι κι εγώ σαν σκιά που προβάρει το πλουμιστό της πέπλο με πούλιες απ’ το φως των αστεριών… .κι έρχονται στιγμές που χάνομαι μέσα τους ..και γίνομαι ένα πεφταστέρι που φλεγόμενο χάνεται στο σκοτεινό του ουρανού
-Είναι νύχτες που γίνομαι θάλασσα και βυθίζω τα καράβια της ελπίδας στον σκοτεινό μου βυθό κι εσύ ταξιδιώτης πού σε κρύβω μέσα σ’ ένα κοχύλι να μην σ’ αγγίξει κάνεις , σαν μαργαριτάρι που γεννήθηκε απ το δάκρυ της ψυχής.
Είναι νύχτες που γίνομαι θάλασσα και βγάζω στις ακτές μου ναυαγούς, τα όνειρα που κάναμε μικροί , τα σηκώνω στον αφρό και τα ντύνω στο λευκό τους νυφικό να στα προσφέρω αγνά σαν μια παρθένα κόρη που δεν έχω αφήσει να την αγγίξει κάνεις …και θυμάμαι …..εσυ θυμάσαι ; ….
- θυμάμαι τα καλοκαιριά που ο ήχος των τζιτζικιών γίνονταν γλυκό τραγούδι κι αντάμωνε με τον ήχο της ανάσας σου… θυμάμαι τα ρίγη της πεταλούδας που έβγαινε από το κουκούλι της και περήφανα άνοιγε τα φτερά της στον άνεμο
-Κι εγώ θυμάμαι …θυμάμαι το άρωμα από το ρετσίνι που σκορπούσε την μυρωδιά του στον αέρα ..αυτό τα άρωμα του κορμιού σου ..βαρύ ……και ύστερα σιωπή ..όλα τα παραμύθια κάποτε τελειώνουν…
- Καληνύχτα …. η ζωή κάνει κύκλους με δεκανίκια τις αναμνήσεις …καληνύχτα
ΜΙΑ ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ ΞΕΚΙΝΑ